Veljko Barbieri

Veljko Barbieri
Data i miejsce urodzenia

14 maja 1950
Split

Zawód, zajęcie

pisarz, eseista, dziennikarz

Veljko Barbieri (ur. 14 maja 1950 w Splicie) – chorwacki pisarz, eseista i dziennikarz, nazywany kulinarnym magiem literatury chorwackiej[1].

Życiorys

Po ukończeniu liceum w Zagrzebiu podjął studia na wydziale filozoficznym stołecznego uniwersytetu. Autor esejów o tematyce gastronomicznej, w której rozważania o sztuce kulinarnej stają się pretekstem do opisywania zjawisk społecznych, ale zmierzają także do ukazania zmagań jednostki z władzą autorytarną. Spośród 12 powieści, które wydał Barbieri najbardziej znane i najczęściej tłumaczone było wydane w 1983 – Epitafium cesarskiego smakosza. Dzieła Barberiego tłumaczono na 9 języków, w tym na polski, czeski i węgierski.

Zbiór opowiadań 134 małe opowieści o żywności i o tym, co się przy nich je w 2003 został wyróżniony nagrodą na targach książki w Barcelonie dla najlepszej książki poświęconej tematyce kulinarnej.

Od 1991 należy do Związku Pisarzy Chorwackich, jest honorowym obywatelem Pakraca. Prowadzi także audycje o tematyce kulinarnej (Jelovnici izgubljenog vremena) w telewizji HTV. Eseje Barbieriego można znaleźć w tygodnikach Nacional, Studio i Start.

Dzieła

  • 1972: Opowieść o Panu Zaku
  • 1977: Więzienie z oleandrowego liścia
  • 1980: Koń trojański
  • 1983: Epitafium carskiego smakosza
  • 1991: Dalmacja – legenda o świetle
  • 2002: Kucharski kanconier. Smakowite wspominanie Śródziemnomorza
  • 2003: 134 małe opowieści o żywności i o tym, co się przy nich je

Polskie tłumaczenia

  • W cieniu skrzydlatych lwów, tł. Krystyna Pieniążek-Marković, [w:] Widzieć Chorwację. Panorama literatury i kultury chorwackiej 1990-2005, red. K. Pieniążek-Marković i in., Poznań 2005.

Przypisy

  1. ↑ Matica hrvatska – Knjige – Veljko Barbieri – Sto koraka po šumi.

Linki zewnętrzne