Victor Garber

Victor Garber
Ilustracja
Victor Garber (2017)
Imię i nazwisko

Victor Jay Garber

Data i miejsce urodzenia

16 marca 1949
London, Kanada

Zawód

aktor, piosenkarz

Współmałżonek

Rainer Andreesen (od 2015)

Lata aktywności

od 1952

Faksymile
Podpis Victora Garbera

Victor Jay Garber[1] (ur. 16 marca 1949 w London) – kanadyjski aktor i muzyk.

Życiorys

Urodził się w London[2] w Kanadzie w rodzinie pochodzenia rosyjsko-żydowskiego jako syn Hope Garber (z domu Bessie Hope Wolf) i Josepha „Joego” Garbera[3]. Miał brata, Nathana, i sistrę, Alisę.

Mając dziewięć lat występował na scenie. W wieku 16 lat studiował w Hart House na Uniwersytecie w Toronto[4].

W 1972 zagrał Jezusa w musicalu Stephena Schwartza Godspell[5] u boku Eugene’a Levy’ego, Andrei Martin, Gildy Radner, Dave’a Thomasa i Martina Shorta. W 1973 otrzymał Theatre World Award za rolę Osvalda Alvinga w produkcji off-Broadwayowskiej Duchy[6]. Był też nominowany do Tony Award w sztukach broadwayowskich: komedii kryminalnej Śmiertelna pułapka Iry Levina (1978) jako Clifford Anderson, musicalu Mały ja Neila Simona (1982) jako Noble Eggleston, Val du Val, Fred Poitrine i Noble Junior, komedii Lend Me a Tenor (1989) jako Max oraz komedii muzycznej Cholerni Jankesi (1994) jako Applegate[7][8].

Na ekranie zadebiutował w roli Jezusa w filmowej wersji w musicalu Godspell (1973)[9] z Davidem Haskellem. Wystąpił jako Marie Joseph de La Fayette w telewizyjnym dramacie historycznym Hallmark Channel Valley Forge (1975). W kasowym filmie Jamesa Camerona Titanic (1997) zagrał postać konstruktora Thomasa Andrewsa. Zdobył nominację do nagrody Emmy za rolę Sidneya Lufta w biograficznym dramacie muzycznym Historia Judy Garland (Life with Judy Garland: Me and My Shadows, 2001), jako Ferguson w sitcomie Frasier (2000), jako Jack Bristow w serialu Agentka o stu twarzach (Alias, 2001–2006) i jako Peter Bovington w sitcomie Will & Grace (2004).

Wystąpił też jako Greg w komedii romantycznej Nory Ephron Bezsenność w Seattle (Sleepless In Seattle, 1993), Bill Atchison w komedii Hugh Wilsona Zmowa pierwszych żon (The First Wives Club, 1996), profesor Callahan w komedii Legalna blondynka (Legally Blonde, 2001), Robert Foster w familijnym melodramacie fantasy Źródło młodości (Tuck Everlasting, 2002), major George Moscone w dramacie biograficznym Gusa Van Santa Obywatel Milk (Milk, 2008) i Kenneth D. Taylor w dreszczowcu Bena Afflecka Operacja Argo (Argo, 2012).

Życie prywatne

W 2012 dokonał publicznego coming outu[10].

Filmografia

Filmy

Seriale TV

Przypisy

  1. Victor Garber (ang.). Listal. [dostęp 2016-03-09].
  2. Victor Garber Biography (ang.). TV.com. [dostęp 2016-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-05)].
  3. Victor Garber - What Nationality Ancestry Race (ang.). Ethnicity of Celebs. [dostęp 2021-11-07].
  4. Richard Ouzounian: Victor Garber: Jesus got the ball rolling (ang.). Toronto Star, 2010-01-16. [dostęp 2021-11-07].
  5. Andrea LeVasseur: Victor Garber Biography (ang.). AllMovie. [dostęp 2021-11-07].
  6. Victor Garber (ang.). Internet Off-Broadway Database. [dostęp 2021-11-07].
  7. Victor Garber (ang.). Internet Broadway Database. [dostęp 2021-11-07].
  8. Victor Garber Awards (ang.). AllMovie. [dostęp 2021-11-07].
  9. Victor Garber Biography (1949-) (ang.). Film Reference. [dostęp 2021-11-07].
  10. Victor Victorious: Victor Garber on success, family and friends (ang.). Metroland Media Group (Ontario, Kanada), 13 kwietnia 2012. [dostęp 2014-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-21)].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Victor Garber 2017.jpg
Autor: Heroes & Villains, Licencja: CC BY-SA 2.0
Actors Victor Garber and Robbie Amell at the 2017 Heroes v Villain event
Victor garber signature.svg
Victor Garber signature