Victorien Sardou

Victorien Sardou
Ilustracja
Victorien Sardou
Imię i nazwisko

Victorien Léandre Sardou

Data i miejsce urodzenia

5 września 1831
Paryż

Data i miejsce śmierci

8 listopada 1908
Paryż

Narodowość

francuska

Język

francuski

Dziedzina sztuki

dramat

Victorien Léandre Sardou (ur. 5 września 1831 w Paryżu, zm. 8 listopada 1908 tamże) – francuski dramaturg.

Życie i twórczość

Sardou studiował medycynę; w latach 1850–1860 pracował jako dziennikarz. Jednocześnie czynił pierwsze próby dramatyczne. Jego pierwsza sztuka, La Taverne des étudiants, wystawiona w 1854 roku, spotkała się ze złym przyjęciem i wystawiono ją zaledwie pięciokrotnie. Kilka następnych sztuk zostało odrzuconych. Jednak kilka sztuk wystawionych na przełomie lat 50. i 60. XIX wieku zdobyło uznanie publiczności, a wśród nich Les Pattes de mouche (1860 r.), która zapewniła mu dużą popularność.

Sardou często sięgał po tematy, które były na czasie (np. związane z przebudową Paryża czy wojną francusko-pruską), starając się zapewnić publiczności rozrywkę. Krytycy często zarzucali Sardou powierzchowność, wulgarność, brak oryginalności, jednak jego sztuki były powszechnie wystawiane w okresie jego w życie zarówno w Europie, jak i w Ameryce. Był mistrzem płynnego i ciętego dialogu, często sięgał po satyrę społeczną, wyśmiewając w swoich sztukach różne grupy społeczne (komedia społeczna).

Z czasem Sardou zaczął wprowadzać do swych sztuk silne elementy historyczne – m.in. Théodore z 1884, w której cesarzową Teodorę grała Sarah Bernhardt (Sardou napisał dla niej kilka sztuk), czy Robespierre z 1902, napisany specjalnie dla Henry'ego Irvinga. La Tosca z 1887 roku została wykorzystana przez Giacomo Pucciniego jako podstawa dla opery Tosca.

W 1878 roku został wybrany członkiem Akademii Francuskiej. Od tytułu sztuki Sardou Fédora (zarazem imienia głównej bohaterki) pochodzi nazwa rodzaju kapelusza fedora.

Bibliografia

  • Matt di Cintio: Sardou, Victorien (1831–1908). W: The Columbia Encyclopedia of Modern Drama. Gabrielle H. Cody, Evert Sprinchorn (ed.). Cz. II. New York, Chichester: Columbia University Press, 2007, s. 1186. ISBN 978-0-231-14032-4.
  • Sardou, Victorien. W: Encyclopaedia Britannica. Wyd. 11. T. XXIV. Cambridge: 1911, s. 218–219.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie