Viking 2

Viking 2 Orbiter
Ilustracja
Inne nazwyViking-A Orbiter
ZaangażowaniStany Zjednoczone NASA
Indeks COSPAR1975-083A
Indeks NORAD08199
Rakieta nośnaTitan 3ECentaur
Miejsce startuCape Canaveral Air Force Station, USA
Cel misjiMars
Orbita (docelowa, początkowa)
Okrążane ciało niebieskieMars
Perycentrum302 km
Apocentrum33 176 km
Okres obiegu24 h
Czas trwania
Początek misji9 września 1975 (18:39 UTC)
Koniec misji25 lipca 1978
Wymiary
Masa całkowita2328 kg
Viking 2 Lander
Ilustracja
Inne nazwyViking-A Lander
ZaangażowaniStany Zjednoczone NASA
Indeks COSPAR1975-083C
Rakieta nośnaTitan 3ECentaur
Miejsce startuCape Canaveral Air Force Station, USA
Cel misjiMars
Orbita (docelowa, początkowa)
Czas trwania
Początek misji9 września 1975
Data lądowania3 września 1976
Koniec misji11 kwietnia 1980
Wymiary
Masa całkowita572 kg

Viking 2bezzałogowa sonda kosmiczna wysłana na Marsa przez amerykańską agencję kosmiczną NASA, druga z programu Viking. Wystrzelona 9 września 1975, weszła na orbitę okołomarsjańską 7 sierpnia 1976, a jej człon lądujący dotarł na powierzchnię planety 3 września 1976.

Zadania misji

Sonda składała się z dwóch modułów: orbitera i lądownika.

Główne zadania orbitera:

  • dostarczenie lądownika na Marsa
  • wykonanie obserwacji powierzchni planety w celu ustalenia miejsca lądowania dla lądownika
  • pośredniczenie w komunikacji lądownika z Ziemią
  • przeprowadzenie własnych badań naukowych – m.in. wykonywanie zdjęć powierzchni, poszukiwanie wody, pomiary temperatur, badanie pola grawitacyjnego Marsa

Zadania lądownika:

  • przeprowadzenie szeregu badań meteorologicznych, sejsmologicznych, zbadanie składu chemicznego, właściwości magnetycznych i fizycznych marsjańskiej atmosfery i powierzchni, w tym również próbek gruntu
  • wykonanie serii eksperymentów dotyczących sprawdzenia możliwości przebiegu fotosyntezy, występowania metabolizmu oraz wyzwalania gazów, będących próbą weryfikacji hipotezy występowania życia organicznego na Marsie
  • wykonanie zdjęć z miejsca lądowania – powierzchni planety, atmosfery, księżyców, Słońca oraz samego lądownika i jego aparatury

Przebieg misji

Sonda Viking 2 została wystrzelona z przylądka Canaveral rakietą Titan 3E z górnym członem Centaur w dniu 9 września 1975.

7 sierpnia 1976 weszła na orbitę Marsa o początkowych parametrach 1500 na 33 000 km z okresem obiegu 24,6 h.

3 września nastąpiło oddzielenie się lądownika, który wylądował na powierzchni planety na równinie Utopia Planitia tego samego dnia o godzinie 22:37:50 UTC. Lądownik przekazał w sumie 3542 zdjęcia. Aparatura lądownika została wyłączona w dniu 11 kwietnia 1980 z powodu awarii akumulatorów.

Orbiter podczas swojej misji wykonał szereg manewrów, które zwiększyły inklinację jego orbity, dzięki czemu możliwe było sfotografowanie rejonów biegunowych planety. W październiku 1977 zbliżył się na odległość 22 km do księżyca Marsa – Deimosa. Orbiter po wycieku paliwa został umieszczony na orbicie o parametrach 302 na 33 176 km i wyłączony 25 lipca 1978. Przekazał na Ziemię prawie 16 000 zdjęć wykonanych podczas 706 obiegów Marsa.

Misja, podobnie jak siostrzana misja Viking 1, zakończyła się pełnym sukcesem. Badania Marsa, planowane początkowo na 90 dni, potrwały kilka lat. Po 1245 dniach przekazywania obrazów telewizyjnych i informacji naukowych z powierzchni Marsa lądownik Viking 2 nadał ostatni meldunek. Przyczyną, która spowodowała, że komputer wyłączył wszystkie układy, był nieoczekiwany brak zasilania. Każdy z lądowników obu Vikingów mógł przekazywać informacje w dwojaki sposób: poprzez orbiter lub bezpośrednio na Ziemię. Po upływie roku spędzonego przez lądownik Viking 2 na Utopia Planitia, pozostała mu już tylko łączność poprzez satelitę. Ponieważ w lipcu aparatura jednego z orbiterów została wyłączona, oba lądowniki obsługiwał drugi. Ten z kolei, wskutek wyczerpywania się zasobów sprężonego gazu, służącego do dokonywania poprawek orbity, postanowiono w ostatniej chwili (w czerwcu 1980 roku) wykorzystać do wykonania końcowej serii zdjęć szczegółowych, obejmujących słabo dotąd zbadane rejony Marsa w rejonie Chryse Planitia. W ten sposób zerwana została łączność lądownika z Ziemią[1]. Przeprowadzone eksperymenty nie dały rezultatów świadczących o występowaniu życia.

Zobacz też

Przypisy

  1. Zbigniew Pączkowski. Lądownik „Vikinga 2” zamilkł. „Astronautyka”. 4 (116), s. 10, 1981. Zakład Narodowy im. Ossolińskich Wydawnictwo Wrocław, Oddział a Warszawie. ISSN 0004-623X (pol.). 

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Viking lander model.jpg
Autor: Mark Pelligrino, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Viking lander proof test article in the National Air and Space Museum, Smithsonian Institute, Washington, D.C.
Viking spacecraft.jpg
Viking 1 launched aboard a Titan IIIE rocket August 20, 1975 and arrived at Mars on June 19, 1976. The first month was spent in orbit around the martian planet and on July 20, 1976 Viking Lander 1 separated from the Orbiter and touched down at Chryse Planitia.
Mars Viking 22e169.png

Original Caption Released with NASA Image:

Photo from Viking Lander 2 shows late-winter frost on the ground on Mars around the lander. The view is southeast over the top of Lander 2, and shows patches of frost around dark rocks. The surface is reddish-brown; the dark rocks vary in size from 10 centimeters (four inches) to 76 centimeters (30 inches) in diameter. This picture was obtained September 25, 1977. The frost deposits were detected for the first time 12 Martian days (sols) earlier in a black-and-white image. Color differences between the white frost and the reddish soil confirm that we are observing frost. The Lander Imaging Team is trying to determine if frost deposits routinely form due to cold night temperatures, then disappear during the warmer daytime. Preliminary analysis, however, indicates the frost was on the ground for some time and is disappearing over many days. That suggests to scientists that the frost is not frozen carbon dioxide (dry ice) but is more likely a carbon dioxide clathrate (six parts water to one part carbon dioxide). Detailed studies of the frost formation and disappearance, in conjunction with temperature measurements from the lander’s meteorology experiment, should be able to confirm or deny that hypothesis, scientists say.