Vilém Slavata z Chlumu
| Vilém Slavata z Chlumu a Košumberka | |
 | |
| Hrabia cesarstwa Najwyższy Kanclerz Królestwa Czech | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | Adam Slavata |
| Żona | Lucie Otýlie z Hradca |
| Dzieci | Adam Pavel Slavata |
| Odznaczenia | |
 | |
Vilém Slavata z Chlumu a Košumberka (niem. Wilhelm Slavata von Chlum und Koschumberk) (ur. 1 grudnia 1572 w Čestínie, zm. 19 stycznia 1652 w Jindřichowym Hradcu) – czeski szlachcic, wiceregent (místodržící) cesarza Ferdynanda II Habsburga (od 1617). Zasłynął jako ofiara (wraz z Jaroslavem Borzitą z Martinic i Fabriciusem) defenestracji praskiej z 1618 roku.
Życiorys
Vilém urodził się w majątku jego rodziny w Čestínie koło Kutnej Hory. Jego ojciec Adam był urzędnikiem za panowania cesarza Rudolfa II Habsburga. Chociaż został wychowany w wierze braci czeskich, w 1597 Slavata przeszedł na katolicyzm i stał się jego zagorzałym zwolennikiem.
Podobnie jak jego ojciec, podjął służbę u Rudolfa II, który wyznaczył go na burgrabiego na zamku Karlsztejn. Za czasów panowania następcy Rudolfa – Macieja został szambelanem Królestwa Czech. Vilém poparł koronację Ferdynanda II na króla czeskiego. W zamian Ferdynand nadał mu urząd namiestnika w Pradze, gdzie musiał stanąć w obliczu gwałtownego powstania szlachty, któremu przewodził Jindřich Matyáš Thurn. 23 maja 1618, wraz z Jaroslavem Bořitą został wyrzucony przez okno zamku na Hradczanach przez rozwścieczony tłum protestantów. Następnie został uwięziony przez napastników.
Rok później udało mu się uciec do Saksonii. Jednak elektor Jan Jerzy I, zmusił go do przejścia na emeryturę w Pasawie. Po zwycięstwie Ferdynanda w bitwie na Białej Górze w 1621 Slavata wrócił do Czech, gdzie został jedną z czołowych postaci w przywracaniu katolicyzmu, otrzymał tytuł Reichsgrafa, a w 1628 został mianowany kanclerzem Królestwa Czech.
W 1644 roku otrzymał Order Złotego Runa. Zmarł 19 stycznia 1652 w Jindřichowym Hradcu.
Prace
- Historické spisování („Pisma historyczne”), 1637–1651
To 14-tomowy spis wspomnień, w którym Vilém kompleksowo opisuje przyczyny i przebieg powstania czeskiego oraz pierwszej fazy wojny trzydziestoletniej. Jego prace koncentrują się szczególnie na wydarzeniach z lat 1608–1619 na terenie ziem czeskich.
Bibliografia
- Josef Hrdlička, Slavatova obrana jezuitského řádu a jeho představy o konfesijním uspořádání Čech z počátku dvacátých let 17. století., Folia Historica Bohemica, 2008, s. 225-249, ISSN 260173525.