Vincas Vitkauskas

Vincas Vitkauskas

Vincas Vitkauskas (pol. Wincenty Witkowski) (ur. 4 października 1890 w Užbaliai koło Wyłkowyszek, zm. 3 marca 1965 w Kownie) - litewski generał i naczelny wódz armii w 1940 roku, radziecki deputowany w latach 1940-54.

W 1914 roku ukończył gimnazjum w Orle. W czasie I wojny światowej walczył w armii rosyjskiej, kończąc jednocześnie szkołę wojskową w Moskwie.

Po powrocie na Litwę mianowany administratorem okręgu Wyłkowyszki. W 1919 roku dobrowolnie wstąpił do tworzącej się armii litewskiej, walcząc z wojskami bolszewickimi i polskimi atakującymi Litwę.

Po zakończeniu wojny pracował m.in. jako wykładowca szkół wojskowych. W 1935 roku awansowany na generała brygady, cztery lata później na generała dywizji.

22 stycznia 1940 roku prezydent Smetona mianował go naczelnym wodzem armii litewskiej - w miejsce Stasysa Raštikisa. Funkcję tę sprawował do 15 czerwca 1940 roku, kiedy to Litwa przyjęła ultimatum radzieckie.

W czasie II wojny światowej przebywał w Moskwie jako wykładowca Wyższej Akademii Wojennej oraz poseł do Rady Najwyższej ZSRR z terenu Litwy. W 1946 roku powrócił do kraju, gdzie pracował na Politechnice Kowieńskiej jako szef katedry wojskowości. W latach 1946-54 pełnił obowiązki deputowanego do Rady Najwyższej Litewskiej SRR.

Zmarł w Kownie, został pochowany na cmentarzu Petraszuńskim.

Przez większość historyków oceniany krytycznie, jako jeden z głównych odpowiedzialnych za przyjęcie przez Litwę ultimatum z 1940 roku. Przedmiotem niechęci współczesnych była również jego współpraca w procesie sowietyzacji Litwy i jej armii, jak również przyjęcie funkcji deputowanego do fasadowych zgromadzeń radzieckich.

Linki zewnętrzne

• Biografia w języku litewskim