Vincent Gallo

Vincent Gallo

Vincent Gallo (2010)
Data i miejsce urodzenia	11 kwietnia 1961 Buffalo
Zawód	aktor, producent, kompozytor, reżyser, scenarzysta, autor tekstów piosenek, wokalista, model
Lata aktywności	od 1981
Strona internetowa

Vincent Gallo (ur. 11 kwietnia 1961 w Buffalo) – amerykański aktor, producent filmowy, kompozytor, reżyser, scenarzysta, autor tekstów piosenek, wokalista i model^[1] pochodzenia sycylijskiego^[2].

Życiorys

Wczesne lata

Przyszedł na świat w Buffalo^[3][4], w stanie Nowy Jork^[5] w rodzinie rzymskokatolickiej sycylijskich emigrantów Vincenta V. Gallo Sr., właściciela salonu fryzjerskiego i zawodowego hazardzisty, i Jacaminy “Janet” (z domu Fantuzzo) Gallo, fryzjerki^[6]. Dorastał w Buffalo. W wieku dziesięciu lat podjął współpracę z zespołem The Blue Mood, a w 1974 roku grał z zespołem Zephyr.

Kariera

Mając 16 lat przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie zrealizował swój pierwszy film krótkometrażowy If You Feel Froggy, Jump (1977). Dorabiał także jako hustler i tancerz go-go^[7]. W 1979 ukończył nowojorską Sweet Home Central Schools i zadebiutował na scenie w Rzymie we włoskojęzycznym spektaklu Buffala. Występował z zespołami The Plastics, Pork i Gray Jeana-Michela Basquiata. Kiedy miał dwadzieścia lat wraz z grupą Bohack^[8] nagrał album It Took Several Wives (1981; wyd. Family Friend Records) i po raz pierwszy pojawił się na kinowym ekranie w komediodramacie New York Beat Movie (1981). Rok później pod pseudonimem 'Książę Vince' prezentował muzykę hip-hopową breakdance zarejestrowaną na płycie DVD Graffiti Rock (1982).

Zagrał niewielką rolę człowieka Henry’ego Hilla (Ray Liotta) w latach 70. w biograficznym dramacie kryminalnym Martina Scorsese Chłopcy z ferajny (GoodFellas, 1990)^[9]. Potem pojawił się jako Charlie Riccio w jednym z odcinków serialu NBC Crime Story (1987) oraz zagrał postać przyjaciela głównego bohatera w komediodramacie fantasy Emira Kusturicy Arizona Dream (1993) u boku Johnny’ego Deppa i Faye Dunaway. Był ekranowym smutnym i sadystycznym policjantem, który przesłuchiwał Blancę Truebę (Winona Ryder) w melodramacie Dom dusz (The House of the Spirits, 1993) u boku Meryl Streep, Glenn Close, Jeremy’ego Ironsa i Antonio Banderasa.

Pojawił się jako żołnierz kapitan Brown w jednym z odcinków francuskiego serialu muzycznego Wszyscy młodzi w ich wieku (Tous les garçons et les filles de leur âge..., 1994), w dramacie Angela (1995) wystąpił w roli protestanckiego kapłana. W 1996 wziął udział w kampanii reklamowej wyrobów Calvina Kleina Heroinowy szyk. Dostał się do obsady komediodramatów romantycznych - Rodzina Perezów (The Perez Family, 1995) z Marisą Tomei, Alfredem Moliną i Anjelicą Huston i Los Angeles bez mapy (L.A. Without a Map, 1998) Miki Kaurismäkiego jako wyluzowany muzyk na ciągłym haju.

Zrealizowana przez niego autobiograficzna czarna komedia Oko w oko z życiem (Buffalo '66, 1998), gdzie zagrał główną postać znerwicowanego Billy’ego Browna, została doceniona przez krytyków i uhonorowana nagrodą na festiwalach filmowych w Gijón, Rotterdamie i Seattle. W komedii kryminalnej Rolanda Joffé Do widzenia, kochanku (Goodbye Lover, 1998) z Patricią Arquette pojawił się w epizodycznej roli, a w melodramacie Johnny 316 (Hollywood Salome, 1998) w roli szalonego kaznodziei Johnny’ego. Nieco później zagrał sugestywną postać sadystycznego Franka, który wraz ze swoją bezdzietną kochanką porywa ciężarną kobietę i więzi w piwnicy do czasu jej porodu w thrillerze Sidneya J. Furie Zabawa w chowanego (Cord, 2000) z Daryl Hannah.

W 1999 wydał książkę ze zdjęciami, a dwa lata potem nagrał swój solowy album When (2001). Jego kontrowersyjny dramat kina drogi Brązowy królik (The Brown Bunny, 2003)^[10][11], gdzie zagrał postać przemierzającego Amerykę depresyjnego, milczącego, lubującego się w swym nieszczęściu kierowcy wyścigowego, który po utracie swojej prawdziwej miłości (Chloë Sevigny) poszukuje kochanki, wzbudził niesmak jury na 56. MFF w Cannes nieuzasadnioną obszerną sceną pornograficzną, a najbardziej zniecierpliwieni widzowie zaczęli opuszczać projekcję już po dziesięciu minutach^[12].

W 2008 wziął udział w kampanii reklamowej H&M wódki Belvedere zrealizowanej przez Terry’ego Richardsona^[13][14][15].

Za kreację afgańskiego Taliba walczącego o życie podczas ucieczki z jednego z amerykańskich tajnych więzień w Europie w thrillerze politycznym Essential Killing (2010) otrzymał Puchar Volpiego dla najlepszego aktora na 67. MFF w Wenecji^[16]. Jednak nie pojawił się na uroczystej ceremonii zamykającej festiwal i wyróżnienie odebrał w jego imieniu reżyser Jerzy Skolimowski^[17][18]. Gallo za rolę Mohammeda został też doceniony na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Mar del Plata (nagroda za najlepszą rolę męską) oraz przez Polską Akademię Filmową (nominacja do Orła w kategorii najlepsza rola męska)^[19].

Życie prywatne

Związany był z Cat Power (1993), Asią Argento (1998), Christiną Ricci, Bethany Ritz (1999-2000), Chloë Sevigny (2002-2004), Paris Hilton (2003), Theresą Wayman (2004-2005), Heather Christie (2006), Cory Kennedy (2006-2008) i Lilian Grant (2012)^[20].

Filmografia

scenarzysta/reżyser

filmy krótkometrażowe

• If You Feel Froggy, Jump (1980)
• „Wedding” (1986)
• „The Gun Lover” (1986)
• „That Smell” (1988)
• „Gallo 2000” (1989)
• „Casting Director Billy Hopkins Leaves a Message for Vincent Gallo” (1994)
• „Buffalo 66 Trailer” (1997)
• „Vincent Gallo Has a Thing or Two to Say About the British” (1997)
• „Vincent Gallo Directs” (1997)
• „Looking for Enemies Finding Friends” (1997)
• „Live Love Drive” (1999)
• „Anemone” (2000)
• „Honey Bunny” (2001)
• „John Frusciante Plays and Sings” (2001)
• „The Brown Bunny Trailers” (2003)
• „The Curse of Manuel Chiche” (2003)
• „Akiko” (2004)
• „The Agent” (2010)
• „Anea 17" (2010)
• „United States Wins the World Cup” (2014)

Dyskografia

albumy

• 1982: It Took Several Wives (wyd. Family Friend Records) jako Bohack
• 1984: The Way It Is Soundtrack (wyd. Rojo Records)
• 1998: Buffalo 66 Soundtrack (wyd. Will Records)
• 2001: When (wyd. Warp Records)
• 2002: Recordings Of Music For Film (wyd. Warp Records)

single

• 2001: „So Sad” EP (wyd. Warp Records)
• 2001: „Honey Bunny” 7" (wyd. Warp Records)

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Vincent Gallo w bazie IMDb (ang.)
• Vincent Gallo w bazie Filmweb
• Vincent Gallo w bazie Notable Names Database (ang.)
• Vincent Gallo w bazie Discogs.com (ang.)