Vincent Persichetti

Vincent Persichetti
Imię i nazwiskoVincent Ludwig Persichetti
Data i miejsce urodzenia6 czerwca 1915
Filadelfia
Pochodzenieamerykańskie
Data i miejsce śmierci14 sierpnia 1987
Filadelfia
Gatunkimuzyka poważna
Zawódkompozytor

Vincent Ludwig Persichetti[1] (ur. 6 czerwca 1915 w Filadelfii, zm. 14 sierpnia 1987 tamże[1][2]) – amerykański kompozytor.

Życiorys

Był synem włoskiego emigranta, przybyłego z Abruzji do Stanów Zjednoczonych w 1894 roku[1]. Matka była Niemką pochodzącą z Bonn[1]. Jako dziecko uczył się gry na fortepianie, organach, kontrabasie i tubie, a także teorii i podstaw kompozycji[1]. W wieku 15 lat zaczął grać w kościołach jako organista[1]. W 1936 roku ukończył Combs Conservatory, gdzie jego nauczycielem był Russell King Miller[1]. Następnie studiował dyrygenturę u Fritza Reinera w Curtis Institute of Music oraz fortepian u Olgi Samaroff i kompozycję u Paula Nordoffa w konserwatorium w Filadelfii[1][2].

W latach 1941–1947 był wykładowcą teorii i kompozycji w konserwatorium w Filadelfii, następnie od 1947 roku uczył w Juilliard School of Music w Nowym Jorku, gdzie od 1963 roku był dziekanem wydziału kompozycji[1][2][3]. Od 1952 roku był dyrektorem wydawnictwa Elkan-Vogel[1][2]. Trzykrotny laureat stypendium Fundacji Pamięci Johna Simona Guggenheima[2]. Od 1965 roku członek National Institute of Arts and Letters[2]. Do jego uczniów należeli Jacob Druckman, Einojuhani Rautavaara, Steve Reich, Philip Glass i Laurie Spiegel[4]. Zmarł na raka płuc[1][3].

Twórczość

Był przedstawicielem XX-wiecznego amerykańskiego eklektyzmu, w jego twórczości dostrzegalne są różnorodne wpływy[2]. Łączył elementy idiomu klasycznego i romantycznego z językiem dźwiękowym modernizmu[1][3]. Pisał utwory zróżnicowane gatunkowo, zależnie od okoliczności cechujące się różnym stopniem trudności[2]. Cechy indywidualne kompozytora zaznaczają się w kształtowaniu formy, w języku dźwiękowym są mało widoczne[2]. Przez ponad 20 lat (1965–1986) tworzył cykl opartych na wspólnej idei utworów instrumentalnych Parables, z którymi związana jest także jedyna napisana przez niego opera[2].

Był autorem pracy Twentieth Century Harmony: Creative Aspects and Practice (Nowy Jork 1961) oraz napisanej wspólnie z Florą Rhetą Schreiber monografii William Schuman (Nowy Jork 1954)[1][2][4].

Ważniejsze kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

  • 9 symfonii (I 1942, II 1942, III 1946, IV 1951, V na orkiestrę smyczkową 1953, VI na orkiestrę dętą 1956, VII „Liturgical” 1958, VIII 1967, IX „Sinfonia Janiculum” 1970)
  • Concertino na fortepian i orkiestrę (1941)
  • Dance Overture (1942)
  • Fables na orkiestrę i głos recytujący (1943)
  • The Hollow Men na trąbkę i smyczki (1944)
  • Divertimento na orkiestrę dętą (1950)
  • Fairy Tale (1950)
  • Serenada V (1950)
  • Psalm (1952)
  • Pageant na orkiestrę dętą (1953)
  • Serenada XI na orkiestrę dętą (1960)
  • Koncert na fortepian i orkiestrę (1962)
  • So Pure the Star (1962)
  • Introit na smyczki (1964)
  • Masquerade na orkiestrę dętą (1965)
  • Turn Not Thy Face (1966)
  • Night Dances (1970)
  • poemat O Cool is the Valley (1971)
  • Parable IX (1972)
  • A Lincoln Address na orkiestrę i głos recytujący (1972)
  • Koncert na rożek angielski i orkiestrę smyczkową (1977)
  • O God Unseen (1984)

Utwory kameralne

  • 4 kwartety smyczkowe (I 1939, II 1944, III 1959, IV (Parable X) 1972)
  • Serenada I na 10 instrumentów dętych (1929)
  • Concertato na kwintet fortepianowy (1940)
  • Serenada III na trio fortepianowe (1941)
  • Pastoral na kwintet dęty (1943)
  • Vocalise na wiolonczelę i fortepian (1945)
  • Serenada IV na skrzypce i fortepian (1945)
  • King Lear na kwintet dęty, kotły i fortepian (1948)
  • Serenada VI na puzon, altówkę i wiolonczelę (1950)
  • Kwintet fortepianowy (1954)
  • Serenada IX na 2 flety proste (1956)
  • Serenada X na flet i harfę (1957)
  • Infanta Marina na altówkę i fortepian (1960)
  • Serenada XIII na 2 klarnety (1963)
  • Parable II na kwintet dęty blaszany (1968)
  • Parable XXIII na trio fortepianowe (1981)
  • Parable XXV na 2 trąbki (1986)

Utwory fortepianowe

  • 9 sonat (1951–1985)
  • 6 sonatin (1950–1954)
  • Poems (1941)
  • Variations for an Album (1947)
  • Parades (1952)
  • Serenada VII (1952)
  • Parable XIX (1975)
  • 4 Arabesques (1978)
  • Little Mirror Book (1978)
  • Reflective Studies (1978)
  • Mirror Etudes (1979)
  • Winter Solstice (1986)
  • Serenada VII na fortepian na 4 ręce (1954)
  • Koncert na fortepian na 4 ręce (1952)
  • Sonata na 2 fortepiany (1940)

Utwory organowe

  • Sonata (1960)
  • Shimah b’koli (1962)
  • Drop, Drop Slow Tears (1966)
  • Parable VI (1971)
  • Do Not Go Gentle (1974)
  • Auden Variations (1977)
  • Dryden Liturgical Suite (1980)
  • Song of David (1981)

Utwory klawesynowe

  • 9 sonat (1951–1985)
  • Parable XXIV (1982)
  • Little Harpsichord Book (1983)
  • Serenada XV (1984)

Utwory na instrumenty solowe

  • Sonata na skrzypce (1940)
  • Sonata na wiolonczelę (1952)
  • Serenada XII na tubę (1961)
  • Serenada XIV na obój (1984)
  • Parable I na flet (1965)
  • Parable III na obój (1968)
  • Parable IV na fagot (1969)
  • Parable VII na harfę (1971)
  • Parable VIII na róg (1972)
  • Parable XI na saksofon altowy (1972)
  • Parable XII na flet piccolo (1973)
  • Parable XIII na klarnet (1973)
  • Parable XIV na trąbkę (1973)
  • Parable XV na rożek angielski (1973)
  • Parable XVI na altówkę (1974)
  • Parable XVII na kontrabas (1974)
  • Parable XVIII na puzon (1975)
  • Parable XXI na gitarę (1978)
  • Parable XXII na tubę (1981)

Utwory na chór a cappella

  • Canons (1947)
  • Proverb (1948)
  • Msza (1960)
  • Love na chór żeński (1971)
  • Hymns and Responses for the Church Year, słowa W.H. Auden i inni (I 1955, II 1987)

Kantaty

  • Spring Cantata na głosy żeńskie i fortepian (1963)
  • Winter Cantata (11 Haiku) na 4 głosy żeńskie, flet i marimbę (1964)
  • Celebrations na chór i instrumenty dęte, słowa Walt Whitman (1966)
  • The Pleiades na chór, trąbkę i smyczki, słowa Walt Whitman (1967)
  • Flower Songs na chór i smyczki, słowa E.E. Cummings (1983)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • Magnificat and Nunc dimittis na chór i fortepian (1940)
  • Seek the Highest na głosy i fortepian (1957)
  • Song of Peace na chór męski i fortepian (1959)
  • Stabat Mater na chór i orkiestrę (1963)
  • Te Deum na chór i orkiestrę (1963)
  • The Creation na 4 głosy solowe, chór i orkiestrę, słowa kompozytora (1969)

Opera

  • The Sibyl (Parable XX), libretto kompozytora według bajki Chicken Little (1976, wyst. Filadelfia 1985)

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2768–2769. ISBN 0-02-865529-X.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 61–62. ISBN 978-83-224-0837-7.
  3. ↑ a b c Pennsylvania Biographical Dictionary. Wyd. 3. St. Clair Shores: Somerset Publishers, 1999, s. 302–303. ISBN 0-403-09950-1.
  4. ↑ a b Nicole V. Gagné: Historical Dictionary of Modern and Contemporary Classical Music. Lanham: Scarecrow Press, 2019, s. 269–270. ISBN 978-1-5381-2297-6.