Vincenz Alexovits

Vincenz Alexovits (Wincenty Aleksowicz, ur. 9 listopada 1812 w Wysowej, zm. 15 listopada 1875 w Wiedniu) – austriacki lekarz polskiego pochodzenia.

Życiorys

Urodził się w Wysowej, studiował medycynę na Uniwersytecie Wiedeńskim. Tytuł doktora medycyny otrzymał 19 marca 1838 na podstawie pracy De vita beata. Następnie praktykował jako lekarz ubogich w Wiedniu[1]. Był inicjatorem budowy Sankt-Josef-Kinderspital w Wiedniu przy Kolschitzkygasse 9–11[2]. Szpital miał 20 łóżek i powstał dzięki środkom Stowarzyszenia, do którego należeli m.in. Jan Nepomucen Lindner i Stefan Romer; otwarty został 19 marca 1842[3]. Alexovits zrezygnował z kierowania szpitalem w 1846[4]. Poza praktyką, miał też fabrykę zapałek[5] i przez pewien czas był dyrektorem szkoły dentystycznej[6].

Jego syn Ernst Alexovits (1841-1891) był lekarzem dentystą. Dyplom lekarski otrzymał w 1870 roku na Uniwersytecie Wiedeńskim, 27 lutego 1871 roku dodatkowo otrzymał tytuł „doctor of dental surgery” w Dental College w Filadelfii[7]. W 1872 ożenił się z Giselą Sterio[8]. W 1879 został nadwornym dentystą na dworze cesarza Brazylii[9]. Zmarł 15 grudnia 1890 w Wiedniu[10].

Prace

  • De vita beata. Diss. Vindobonæ: typ. Congreg(atio) Mechitar(istica), 1838
  • Ueber die Mittel und Wege, der durch die Phosphordämpfe bei der Zündhölzchen-Fabrikation erzeugten necrotischen Zerstörung der Kieferknochen erfolgreich vorzubeugen. Jahresb. ü. d. wissensch. Leistung. d. Doct.-Coll. d. med. Fac. in Wien ss. 22-24 (1853)

Przypisy

  1. ↑ Piotr Szarejko: Słownik lekarzy polskich XIX wieku. T. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Semper, s. 29. ISBN 83-85810-82-X.
  2. ↑ Erna Lesky: The Vienna Medical School of the 19th century. Johns Hopkins University Press, 1977 ​ISBN 0-8018-1908-3​
  3. ↑ Das Armenwesen in Wien und die Armenpflege im Jahrezehnt 1863-1872: Geschichtlich, administrativ, und statistischbearbeitet vom städtischen Statistischen Bureau (1875) s. 283
  4. ↑ Abt IA: History of pediatrics. Saunders, 1937 s. 76
  5. ↑ Carl Hofbauer: Die Alservorstadt mit den ursprünglichen Besitzungen der Benediktinerabtei Michelbeuern am Wildbache Als: Historisch-topographische Skizzen zur Schilderung der alten Vorstädte Wiens. Leopold Sommer, 1861 s. 148
  6. ↑ Vereine. Deutsche Vierteljahrsschrift für Zahnheilkunde 17, s. 56-58 (1877)
  7. ↑ Oesterreichische Zeitschrift für practische Heilkunde 16, s. 236, 1871
  8. ↑ Tagesneuigkeiten. Neues Fremden-Blatt 25 IX 1872
  9. ↑ Zahnärztlicher Almanach s. 1, 1885
  10. ↑ Korrespondenz-Blatt für Zahnärzte 20, s. 192, 1891