Vincenzo Bichi
| Kardynał biskup | |
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 2 lutego 1668 Siena |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 11 lutego 1750 Rzym |
| Nuncjusz apostolski w Portugalii | |
| Okres sprawowania | 1709–1720 |
| Wyznanie | katolicyzm |
| Kościół | rzymskokatolicki |
| Prezbiterat | 26 kwietnia 1699 |
| Sakra biskupia | 27 grudnia 1702 |
| Kreacja kardynalska | 24 września 1731 Klemens XII |
| Kościół tytularny | diecezja Sabina-Poggio Mirteto |
| Data konsekracji | 27 grudnia 1702 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Fabrizio Paolucci | ||||||||
| |||||||||
Vincenzo Bichi (ur. 2 lutego 1668 w Sienie, zm. 11 lutego 1750 w Rzymie) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 2 lutego 1668 roku w Sienie, jako syn Metella Bichiego i Vittorii Piccolomini d’Aragoni[1]. Studiował na La Sapienzy, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. 26 kwietnia 1699 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. 11 grudnia 1702 roku został tytularnym arcybiskupem Laodycei, a 27 grudnia przyjął sakrę[2]. W latach 1703–1709 był nuncjuszem w Szwajcarii, a w okresie 1709–1720 – w Portugalii[2]. 24 września 1731 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny San Pietro in Montorio[2]. Trzy lata później odmówił objęcia diecezji Montefiascone, a w latach 1739–1741 był kamerlingiem Kolegium Kardynałów[1]. 23 września 1743 roku został podniesiony do rangi kardynała biskupa i otrzymał diecezję suburbikarną Sabina-Poggio Mirteto[2]. Dwa lata później bezskutecznie usiłował zostać arcybiskupem Pizy[1]. Zmarł 11 lutego 1750 roku w Rzymie[1].
Przypisy
Media użyte na tej stronie