Violeta Chamorro

Violetta Barrios de Chamorro

Data i miejsce urodzenia	18 października 1929 Rivas
Prezydent Nikaragui
Okres	od 25 kwietnia 1990 do 10 stycznia 1997
Poprzednik	Daniel Ortega
Następca	Arnoldo Alemán

Violetta Barrios de Chamorro (ur. 18 października 1929 w Rivas) − prezydent Nikaragui w latach 1990–1997, polityk, dziennikarz, wydawca, pierwsza i jak dotąd jedyna kobieta piastująca urząd prezydenta Nikaragui, wdowa po Pedro Joaquinie Chamorro – wydawcy lewicowego dziennika „La Prensa”, walczącego z dyktaturą Somozy, zamordowanego na jego zlecenie.

Życiorys

Jej ojciec był zamożnym rolnikiem i posiadaczem ziemskim. Uczęszczała do katolickiej szkoły żeńskiej w San Antonio (Teksas) i Blackstone College w Southside (Wirginia). Gdy ojciec zmarł, zrezygnowała z nauki w college’u. W 1950 wzięła ślub z Pedro Chamorro Cardenalem. Para doczekała się czworga dzieci. Po 1957 przenieśli się do Kostaryki, skąd reemigrowali w 1960.

Po śmierci męża w 1978 (został zamordowany z rozkazu Anastasio Somozy Debayle) przejęła kierownictwo „La Prensy” i doprowadziła do zdyskredytowania w oczach Nikaraguańczyków tego zabójstwa. Gdy dyktatura klanu Somozów została obalona, Chamorro weszła w lipcu 1979 w skład władz sandinistów, jednak w kwietniu 80. XX wieku odeszła z niej oficjalnie ze względu na zły stan zdrowia (w rzeczywistości na znak protestu przeciwko niedemokratyzowaniu ustroju) i jej gazeta zaczęła poważnie krytykować sandinistów. Ona sama została błyskawicznie oskarżona przez sandinistowski rząd o przyjmowanie pieniędzy z USA i wspieranie rosnących wpływów tego kraju w Nikaragui. „La Prensa” stała się czołowym pismem Nikaragui, a zarazem jedynym organem prasowym przeciwników nowej, lewicowej władzy. Mimo to w czasie wojny domowej między FSLN a contras Chamorro wsparła pieniężnie rząd, chociaż nie uchroniło ją to przed oskarżeniami ze strony rządu Daniela Ortegi Saavedry, którzy zarzucali jej przyjmowanie pieniędzy od Stanów Zjednoczonych i uzależnianie od nich Nikaragui.

24 lutego 1990 zwyciężyła w wyborach prezydenckich, zdobywając 55,2% głosów. Kandydowała jako członkini Narodowej Unii Opozycyjnej (UNO) (koalicji 14 antysandinistowskich partii politycznych). Urząd prezydenta, szefa rządu i ministra obrony objęła w kwietniu tego roku. Dojście do władzy Chamorro skłoniło USA do zniesienia sankcji gospodarczych i złożenia obietnicy jak najszybszego wsparcia dla Nikaragui. O pani prezydent twierdzi się, że przyniosła pokój w miejsce dziesięcioletniej wojny domowej. Zlikwidowała obowiązek służby wojskowej, zmniejszyła uzbrojenie o 75%, zliberalizowała gospodarkę i wzmocniła instytucje państwowe. Była krytykowana za neoliberalne reformy, które uderzyły w najuboższych mieszkańców kraju. Po zakończeniu prezydentury (nie podjęła starań o reelekcję) wycofała się z polityki.

Jest członkiem Rady Kobiet-Światowych Przywódców.

Twórczość

• Dreams of Heart (1997) – autobiografia

Bibliografia

• Biografia Chamorro (pol.)