Virgin Atlantic Airways
| ||||
Historia | ||||
Data założenia | 1984 | |||
---|---|---|---|---|
Lokalizacja | ||||
Państwo | ||||
Baza | ||||
Kooperacja | ||||
Program lojalnościowy | Flying Club | |||
Flota | ||||
Liczba samolotów | 44 (14 zamówionych) | |||
Liczba tras | 34 | |||
Przedsiębiorstwo | ||||
Siedziba | ||||
Skytrax | ||||
Strona internetowa |
Virgin Atlantic Airways to brytyjskie linie lotnicze należące do Virgin Group (51%) i Delta Airlines (49%)[1]. Główna siedziba znajduje się w Crawley (West Sussex), w Anglii, blisko londyńskiego lotniska Gatwick.
Linia obsługuje połączenia pomiędzy Wielką Brytanią a Ameryką Północną, Karaibami, Azją i Australią z głównych baz - Gatwick oraz Heathrow, używając jedynie samolotów szerokokadłubowych.
Historia
Pomysł i powstanie
Randolph Fields (amerykański prawnik) tuż po zakończeniu Wojny o Falklandy w 1982 roku, postanowił wykorzystać moment na rozwinięcie intratnego biznesu, jakim niewątpliwie było ustanowienie połączenia lotniczego pomiędzy Falklandami a Wielką Brytanią. Skontaktował się z Alanem Hellarym, czołowym pilotem prywatnych brytyjskich linii lotniczych Laker Airways, który w tym samym czasie myślał o ustanowieniu komercyjnych lotów pomiędzy tymi regionami. Razem z pracownikami upadłych linii Laker Airways zaczęli pracować nad realizacją pomysłu, nadając nowym liniom nazwę British Atlantic Airways.
Z powodu zbyt krótkiego pasa startowego lotniska Port Stanley w stolicy Falklandów - pomysł został porzucony. Zamiast tego Hellary i Fields próbowali zapewnić BAA licencję na loty pomiędzy Londynem-Gatwick a Nowym Jorkiem JFK. Podanie zostało odrzucone w maju 1983 po protestach British Airways, British Caledonian i British Airports Authority. Wobec tego Hellary i Fields aplikowali o licencję na loty pomiędzy Gatwick a Newark, trasę tę miały obsługiwać DC-10 mogące pomieścić 380 pasażerów. Perspektywa bezpośredniej konkurencji z amerykańską tanią lotniczą People Express zmusiła do rezygnacji z kolejnego pomysłu.
Poszukując dodatkowego źródła finansowania Randolph Fields poznał Richarda Bransona (pomysłodawca i założyciel Virgin Group) podczas przyjęcia w Londynie, wtedy też zaproponował mu spółkę. Po długich negocjacjach Fields zgodził się na obniżenie wielkości swoich udziałów w BAA do 25%, zmianę nazwy na Virgin Atlantic i sam został pierwszym przewodniczącym. Po rozbieżnościach co do zarządzania firmą wykupiono udziały Fieldsa za sumę miliona funtów, z dodatkową zapłatą po pierwszej dywidendzie. Po ingerencji Sądu Najwyższego, tę dodatkową płatność Fields otrzymał na krótko przed śmiercią w 1997 roku.
22 czerwca 1984 roku Virgin Atlantic zainaugurowały połączenie pomiędzy Gatwick i Newark Boeingiem 747-200 wyleasingowanym dawniej należącym do Aerolíneas Argentinas. Linia zaczęła przynosić zyski już podczas pierwszego roku działalności. Dzięki wsparciu ze strony siostrzanej Virgin Records nabyła zdolność do sfinansowania używanego 747-200.
Rozwój
W 1986 roku Virgin Atlantic Airways nabyły kolejnego Boeinga 747, którego włączyła do służby na trasie Gatwick-Miami. Dodatkowa maszyna włączyła się także w loty z Gatwick do Nowego Jorku (1988), Tokyo(1989), Los Angeles (1990), Boston (1991) i Orlando (1992). W 1987 uruchomiono połączenie pomiędzy Luton a Dublinem (samolot - Vickers Viscount, wycofany w 1990 roku).
Późniejsze lata
W marcu 2000 roku Virgin Group sprzedały 49% udziałów w Virgin Atlantic Airways liniom lotniczym Singapore Airlines, pozostając w posiadaniu 51%.
W czerwcu 2002 roku Virgin Atlantic kupiły pierwszego Airbusa A340-600. W 2003 roku Virgin Atlantic obsłużyły 3,8 milionów pasażerów[2], liczba ta wzrosła do 4,6 milionów w 2006[3], co usytuowało linie na siódmym miejscu w rankingu brytyjskich linii lotniczych pod względem ilości pasażerów, oraz na drugim pod względem przebytych odległości, ze względu na długodystansowe loty.
31 października 2005 roku Virgin Atlantic dokonał charytatywnego lotu do Islamabadu, stolicy Pakistanu, przewożąc 55 ton ładunku pomocy humanitarnej, po trzęsieniu ziemi, które miało miejsce w tym rejonie[4].
Virgin Atlantic wzięła udział w testach biopaliw, wykorzystując jednego ze swoich Boeingów 747. W lutym 2008 odbyły lot bez pasażerów z Heathrow do Amsterdamu, z jednym silnikiem w 20% zasilanym przez biopaliwa[5].
W czerwcu 2013 roku linie lotnicze Delta Airlines odkupiły od Singapore Airlines 49% akcji w Virgin Atlantic[1].
Flota
Ta sekcja od 2022-09 wymaga modyfikacji na podstawie najświeższych informacji. |
Flota Virgin Atlantic składa się zarówno z samolotów marki Boeing jak i Airbus. Przeciętny wiek floty to 8,5 roku (stan na marzec 2018). Linie zamówiły Airbusa A380-800, który ma być dostarczony w 2018 roku. Ostatecznie w marcu 2018 linie anulowały zamówienie na A380[6].
Obecna flota
Samolot | Liczba | Zamówienia | Liczba pasażerów | Uwagi | |
---|---|---|---|---|---|
Airbus A330-200 | 2 | 1 | 287 (19/-/268) | ||
Airbus A330-300 | 10 | 266 (33/48/185) | |||
Airbus A340-600 | 8 | 308 (45/38/225) | |||
Airbus A350-1000 | - | 12 | brak danych | wejście do służby: 2021 | |
Boeing 747-400 | 8 | 455 (14/66/375) | |||
Boeing 787-9 | 16 | 1 | 264 (31/35/198) | w służbie od 2014 roku | |
Razem | 44 | 14 |
Stan na Marzec 2018[7]
Użytkowane w przeszłości
Samolot | Lata użytkowania |
---|---|
Airbus A320-200 | 1995-2004 |
Airbus A321-200 | 2000-2003 |
Airbus A340-300 | 1993-2015 |
Boeing 767-300 | 1996-1997 |
Boeing 747-100 | 1990-2000 |
Boeing 747-200 | 1984-2005 |
Linie partnerskie
Virgin Atlantic Airways podpisało partnerstwo z następującymi liniami lotniczymi[8]:
Przypisy
- ↑ a b 49 percent stake in Virgin Atlantic acquired, Delta News Hub [dostęp 2016-05-30] .
- ↑ Data and analysis | UK Civil Aviation Authority, www.caa.co.uk [dostęp 2017-11-27] (ang.).
- ↑ Data and analysis | UK Civil Aviation Authority, www.caa.co.uk [dostęp 2017-11-27] (ang.).
- ↑ Book flights with Virgin Atlantic, www.virgin-atlantic.com [dostęp 2017-11-27] .
- ↑ BBC NEWS | UK | Airline in first biofuel flight, news.bbc.co.uk [dostęp 2017-11-27] .
- ↑ Virgin Atlantic nie chce Airbusa A380 - www.rynek-lotniczy.pl
- ↑ Virgin Atlantic Airways Fleet Details and History, www.planespotters.net [dostęp 2018-03-22] (ang.).
- ↑ Book flights with Virgin Atlantic, www.virgin-atlantic.com [dostęp 2017-11-27] .
Media użyte na tej stronie
Flag of Jamaica. “The sunshine, the land is green, and the people are strong and bold” is the symbolism of the colours of the flag. GOLD represents the natural wealth and beauty of sunlight; GREEN represents hope and agricultural resources; BLACK represents the strength and creativity of the people. The original symbolism, however, was "Hardships there are, but the land is green, and the sun shineth", where BLACK represented the hardships being faced.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
The logo of Virgin Atlantic, a British airline.
Autor: Mark Harkin, Licencja: CC BY 2.0
G-VCRU Boeing 787-9 Virgin Atlantic "Olivia Rae" crew training at Prestwick
Autor: Eluveitie, Licencja: CC BY-SA 3.0
Airbus A340-642 - Virgin Atlantic Airways (reg:G-VBLU)
An outdated clock with a serious icon