Visuddhimagga

Visuddhimagga (pāli. "Ścieżka oczyszczenia") – jest komentarzem, pochodzącym z nauk buddyzmu theravāda, napisanym przez mnicha imieniem Bhadantācariya Buddhaghosa, prawdopodobnie w 430 roku n.e. na Sri Lance. Jest on uważany za najważniejszy tekst theravādy, jaki powstał poza kanonem pism z tej tradycji, określanym jako Tipiṭaka.

Jest to podręcznik buddyjskiej medytacji, bazujący na starożytnych komentarzach, napisanych w języku pālijskim i syngaleskim. Było to pierwsze dzieło Buddhaghosy, napisane na żądanie starszyzny klasztoru Mahāvihara, która chciała w ten sposób sprawdzić jego umiejętności, zanim zostaną mu powierzone inne zadania. Visuddhimagga skupia się na praktykach medytacyjnych, które są ledwo wspominane w suttach (medytacja kasina), podsycając kontrowersje związane z relacjami między jhanami a vipassaną, które to kontrowersje istnieją po dziś dzień [1].

Struktura Visuddhimaggi bazuje na Rathavinita Sutta ("Sutta o wyliczaniu wozów" MN.24)[2], która opisuje postęp od czystości, poprzez dyscyplinę, po Nibbanę - nauka ta zawarta tu została w formie opisu siedmiu kolejnych kroków [3].

Streszczenie

Dzieło składa się z czterech części (w 23 księgach), które opisują kolejno:

1. Śīla (dyscyplina) - księgi: 1 i 2

2. Samādhi (koncentracja medytacyjna) - księgi od 3 do 13

3. Pañña (mądrość) - księgi od 14 do 23.[4]

Sam podział jednak, wydaje się późniejszy.

  • Pierwsza część wyjaśnia ogólnie zasady dyscypliny oraz takie kwestie jak: sposób znalezienia właściwego miejsca dla praktyki, czy rozpoznanie właściwego mistrza.
  • Druga część opisuje praktykę samatha, wyliczając medytacyjne obiekty (patrz: hasło ''Kammathana'', czyli lista czterdziestu tradycyjnych przedmiotów medytacji). Uwzględnia się tu różne etapy koncentracji. Zawiera także szczegółowy opis pięciu skhandh (agregaty), ayatan, Czterech Szlachetnych Prawd i prawa współzależnego powstawania (paṭiccasamuppāda). W tej części widoczny jest wielki wysiłek analityczny, jaki został włożony w wyjaśnianie tych zawiłych kwestii, charakterystyczny dla całej buddyjskiej filozofii.
  • Czwarta część opisuje praktykę vipassanā w oparciu o rozwijanie mądrości (pañña). Podkreśla się tu różnorakie formy wiedzy, zdobyte w wyniku stosowania praktyki.

Siedem Kroków

Porównanie między praktyką i "siedmioma wymienianymi wozami" wskazuje na soteriologiczny cel. Każde kolejne oczyszczenie jest warunkiem koniecznym, aby osiągnąć następne. Wyróżnia się tu (w odpowiedniej kolejności):

  • Czystość w kategoriach cnót
  • Czystość w kategoriach umysłu (tzn. koncentracji)
  • Czystość w kategorii poglądu
  • Czystość w kategoriach rozwiązania dylematów
  • Czystość w kategoriach wiedzy i wizji na temat tego, co jest ścieżką, a co nią nie jest
  • Czystość w kategoriach wiedzy i wizji na temat drogi
  • Czystość w kategoriach wiedzy i wizji
  • Brak przywiązania poprzez nielgnięcie

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ "Poza Tipitaką". [dostęp 2007-09-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-25)].
  2. ↑ Sutta o wyliczaniu wozów" MN.24
  3. ↑ Zobacz: Upatissa et al. (1995): "Visuddhimagga jest powszechnie znanym słowem,używanym we wszystkich krajach theravādy. Każdy buddyjski naukowiec, pochodzący z kręgu theravādy, czy też mahāyāny jest z nim zaznajomiony."
  4. ↑ Internetowe wydanie Visuddhimaggi (język pālijski)