Vitaliano Borromeo

Vitaliano Borromeo

Kardynał prezbiter
Data i miejsce urodzenia	3 marca 1720 Mediolan
Data i miejsce śmierci	7 czerwca 1793 Rzym
Prefekt Kongregacji ds. Kościelnych Immunitetów
Okres sprawowania	1781–1793
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1747
Sakra biskupia	22 lutego 1756
Kreacja kardynalska	26 września 1766 Klemens XIII
Kościół tytularny	S. Mariae de Aracoeli S. Praxedis

Vitaliano Borromeo (ur. 3 marca 1720 w Mediolanie, zm. 7 czerwca 1793 w Rzymie) – włoski kardynał.

Życiorys

Urodził się 3 marca 1720 roku w Mediolanie, jako syn Giovanniego Benedetta Borromeo i Cleli del Grillo^[1].

Studiował w Collegio Romano, a następnie na Uniwersytecie Pawijskim, gdzie uzyskał doktorat utroque iure^[1]. Po studiach został referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej, prałatem Jego Świątobliwości i wicelegatem w Bolonii^[1]. W grudniu 1747 roku przyjął święcenia kapłańskie^[2].

16 lutego 1756 roku został wybrany tytularnym arcybiskupem Teb, a sześć dni później przyjął sakrę^[2]. Miesiąc potem został mianowany nuncjuszem w Toskanii i pełnił tę funkcję przez trzy lata^[2]. W okresie 1760–1767 był nuncjuszem przy cesarzu^[2]. 26 września 1766 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Mariae de Aracoeli^[2]. Przez następną dekadę był legatem w Romanii, a w lipcu 1781 roku został prefektem Kongregacji ds. Kościelnych Immunitetów i pełnił ten urząd dożywotnio^[1]. Po wybuchu rewolucji francuskiej, wraz z Giovannim Francesco Albanim, Leonardo Antonellim, Filippo Campanellim, Guglielmo Pallottą i Gregorio Salviatim, został członkiem Kongregacji ds. Francji, której zadaniem było zbadanie sytuacji po wprowadzeniu Konstytucji cywilnej kleru^[1]. Zmarł 7 czerwca 1793 roku w Rzymie, najprawdopodobniej z powodu zapalenia płuc^[1].

Przypisy