Vito Mannone

Vito Mannone
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 marca 1988
Desio

Wzrost

188 cm

Pozycja

bramkarz

Informacje klubowe
Klub

FC Lorient

Kariera juniorska
LataKlub
2003–2005Atalanta
2005–2006Arsenal
Kariera seniorska[a]
LataKlubWyst.Gole
2006–2013Arsenal15(0)
2006→ Barnsley (wyp.)2(0)
2010–2011→ Hull City (wyp.)10(0)
2012→ Hull City (wyp.)21(0)
2013–2017Sunderland67(0)
2017–2020Reading47(0)
2019→ Minnesota United (wyp.)34(0)
2020→ Esbjerg fB (wyp.)12(0)
2020–2022AS Monaco FC9(0)
2022–FC Lorient0(0)
W sumie:217(0)
Kariera reprezentacyjna
LataReprezentacjaWyst.Gole
2009–2010 Włochy U-218(0)
  1. ↑ Aktualne na: 1 września 2022.

Vito Mannone (ur. 2 marca 1988 w Desio) – włoski piłkarz, występujący na pozycji bramkarza we francuskimklubie FC Lorient. Jest wychowankiem włoskiej Atalanty BC[1], jednakże w jej barwach występował tylko na szczeblu młodzieżowym. W 2005 roku przeszedł do angielskiego Arsenalu, gdzie przez rok terminował w zespole juniorskim. W 2006 roku włączono go do kadry pierwszego zespołu. Podczas gry w Londynie był wypożyczany do Barnsley oraz Hull City.

Po tym jak w trakcie sezonu 2009/10 zajął miejsce kontuzjowanego Almunii w bramce Arsenalu, został zauważony przez selekcjonera reprezentacji Włoch do lat 21 Pierluigiego Casiraghi. Zadebiutował w niej w 2009 roku podczas spotkania eliminacji do Mistrzostw Europy U-21 przeciwko reprezentacji Węgier.

Kariera klubowa

Początki kariery

Mannonego sprowadził z włoskiej Atalanty do klubu z Highbury Arsène Wenger w lecie 2005 roku[1]. Skauci zespołu z Londynu wypatrzyli go podczas jednego z turniejów młodzieżowych, gdy jego ówczesna drużyna grała z juniorami Parmy[2]. Wysłannicy Kanonierów jechali tam wtedy obserwować Artura Lupolego, lecz w oko wpadł im również Mannone[3]. Arsenal podpisał z nim trzyletni kontrakt i zapłacił włoskiemu klubowi 350 tysięcy funtów rekompensaty, ponieważ zawodnik nie miał jeszcze zawodowego kontraktu[4]. Jeszcze przed transferem, gdy Włoch dowiedział się o zainteresowaniu Anglików swoją osobą, stwierdził:

Miesiąc wcześniej zmarł mój ojciec i gdy usłyszałem, że Arsenal jest zainteresowany podpisaniem ze mną kontraktu to pomyślałem, że wiadomość ta może przynieść szczęście mnie i moim bliskim. Nie mogłem uwierzyć, gdy mój agent podał mi tę wiadomość. To szok, ponieważ grałem tylko w zespole młodzieżowym. Marzeniem mojego ojca był, abym został w przyszłości zawodnikiem takiego klubu jak Arsenal. Mam zamiar zrobić wszystko co w mojej mocy, aby spełnić jego marzenie[2].

Młody bramkarz zadebiutował w przedsezonowym meczu towarzyskim z londyńskim klubem Barnet 16 lipca 2005 roku. Jego drużyna wygrała wtedy 4-1[5].

Wypożyczenie do Barnsley

18 sierpnia 2006 roku Mannone został na trzy miesiące wypożyczony do angielskiego Barnsley, gdzie miał walczyć o pozycję pierwszego bramkarza z bardziej doświadczonym Nickiem Colganem[6]. Włoski bramkarz zadebiutował 22 września 2006 roku w spotkaniu przeciwko Preston North End. Musiał wejść na boisko, ponieważ Colgan ujrzał czerwoną kartkę. Mannone zawinił przy dającej zwycięstwo klubowi z Preston bramce zdobytej głową przez Patricka Agyemanga[7]. W swoim kolejnym meczu przeciwko Luton Town także zawinił przy zwycięskiej bramce Ahmeta Brkovicia[8]. Było to ostatnie spotkanie, które Mannone rozegrał w barwach Barnsley[4].

Powrót do Arsenalu

Mannone na treningu Arsenalu

Po kontuzji kolana wypożyczenie Mannonego do Barnsley zostało skrócone i wrócił on do Arsenalu 23 października 2006 roku na leczenie[9]. Mówiło się, że zawodnik może w zimowym oknie transferowym w 2007 roku przejść do Inverness, występującym w szkockiej ekstraklasie, ale ostatecznie transfer nie doszedł do skutku, ponieważ włodarze klubu ze Szkocji nie mogli zagwarantować 19-latkowi miejsca w pierwszym składzie. Ostatecznie Włoch pozostał w Londynie[10][11].

Mannone był regularnie powoływany jako zmiennik Łukasza Fabiańskiego w Pucharze Ligi w sezonie 2007/08. Nie wystąpił jednak w żadnym z pięciu spotkań Arsenalu w tych rozgrywkach[12], a jego klub odpadł po półfinałowej porażce z Tottenhamem. 19 grudnia 2007 roku Arsenal ogłosił, że podpisał z graczem nowy, długoterminowy kontrakt[13]. 19 kwietnia 2008 roku został po raz pierwszy powołany do meczowego składu Arsenalu w Premier League – usiadł na ławce rezerwowych w wygranym 2-0 spotkaniu z Reading, cały mecz zagrał wtedy Jens Lehmann[14].

Sytuacja Vita Mannonego poprawiła się po sezonie 2007/08 – do niemieckiego VfB Stuttgart odszedł wtedy Lehmann, a Włoch został trzecim bramkarzem drużyny. Przed sezonem 2008/09 otrzymał koszulkę z numerem 24. (wcześniej nosił trykot z 40.) po tym, jak poprzedni jej posiadacz, Manuel Almunia, otrzymał numer 1[10]. 18 lipca 2008 roku został wprowadzony na drugą połowę przedsezonowego meczu towarzyskiego z Barnet i zachował czyste konto[15].

24 maja 2009 roku zadebiutował w spotkaniu ligowym, a stało się to podczas ostatniego meczu sezonu 2008/09 ze Stoke City. Arsenal wygrał 4-1[16].

16 września 2009 roku, z powodu kontuzji pierwszego bramkarza Almunii i jego zmiennika Fabiańskiego, Mannone zadebiutował w Lidze Mistrzów w spotkaniu fazy grupowej ze Standardem Liège. W ciągu pierwszych 5. minut tego mecz wpuścił dwa gole. Jednakże Arsenal odwrócił losy meczu i ostatecznie po golach wygrał 3-2[17].

Z powodu dalszej niedyspozycji Almuni, 19 września 2009 roku Mannone rozegrał swój drugi mecz w Premier League, który Arsenal wygrał 4-0[18]. W kolejnym meczu, 26 września 2009 roku z Fulham na Craven Cottage Włoch ponownie zachował czyste konto[19]. Zespół z Londynu wygrał 1-0, zaś Mannone otrzymał tytuł zawodnika meczu. Później stwierdził, że był to najlepszy mecz w jego karierze[20]. 29 września 2009 roku w wygranym 2-0 spotkaniu Ligi Mistrzów z Olympiakosem ponownie nie dał się pokonać[21].

17 października 2009 roku Mannone wyszedł w pierwszym składzie w spotkaniu z Birmingham City[22]. Oficjalnie powodem takie stanu rzeczy była niedyspozycja Manuela Almunii, lecz media zaczęły spekulować jakoby Włoch po prostu wygrał rywalizację z Hiszpanem, jednakże w następnych meczach między słupkami stał już Almunia.

25 stycznia 2010 roku Mannone podpisał nowy długoterminowy kontrakt z Arsenalem[23].

Wypożyczenie do Hull City

18 października 2010 Mannone został do 3 stycznia 2011 roku wypożyczony do Hull City[24]. 27 października 2010 roku Włoch zadebiutował w nowym zespole. Stało się to w wygranym 3-0 w spotkaniu rezerw Hull z rezerwami Scunthorpe United, w którym Mannone zaliczył kilka udanych interwencji[25]. W pierwszym zespole zadebiutował 13 listopada podczas wygranego 2:0 meczu z Preston[26]. Kolejne czyste konto udało mu się zachować podczas domowego spotkania z Ipswich Town. Ostatecznie w siedmiu rozegranych meczach czterokrotnie udało mu się nie wpuścić bramki, a w meczu z Reading obronił także rzut karny. 31 grudnia Mannone powrócił do Arsenalu z powodu kontuzji, jednak kilka dni później ponownie trafił do Hull, tym razem już do końca sezonu[27]. 25 marca 2011 roku ostatecznie wyleczył swój uraz i wystąpił w wygranym 1:0 spotkaniu z Nottingham Forest[28].

Koniec wypożyczenia

Po zakończeniu rozgrywek Mannone znowu wylądował w Arsenalu, gdzie pełnić miał funkcję trzeciego bramkarza, będąc w hierarchii za Wojciechem Szczęsnym oraz Fabiańskim. 6 grudnia 2011 roku zanotował swój pierwszy występ w sezonie, gdy w spotkaniu fazy grupowej Ligi Mistrzów z greckim Olympiakosem musiał zmienić na boisku kontuzjowanego Fabiańskiego. Podczas meczu Mannone popełnił błąd, dzięki któremu David Fuster zdobył bramkę. Ostatecznie Arsenal przegrał 1:3.

Drugie wypożyczenie do Hull

Mannone w barwach Hull City

4 stycznia 2012 roku Mannone ponownie trafił do Hull City, gdzie na zasadzie wypożyczenia występować miał do końca sezonu[29]. Ponowny debiut zanotował podczas wygranego 3:1 meczu Pucharu Anglii z Ipswich Town. W pierwszym meczu w lidze zachował czyste konto, a Hull wygrało 1:0 z Reading. W czwartej rundzie Pucharu Anglii klub przegrał 0:1 z Crawley, jednak Mannone został wybrany zawodnikiem meczu.

Kolejny powrót do Arsenalu

Z powodu kontuzji Szczęsnego i Fabiańskiego, Mannone po powrocie do klubu stał się pierwszym bramkarzem Arsenalu. W zremisowanym 0:0 meczu ze Stoke City zachował czyste konto przez pełne 90 minut. Ten wyczyn powtórzył także tydzień później podczas spotkania z Liverpoolem. Po serii kilku występów, Mannone oświadczył, że jest gotowy walczyć ze Szczęsnym o miejsce w bramce[30]. Ostatecznie, udało mu się tylko zająć miejsce Fabiańskiego na ławce rezerwowych. W marcu 2013 roku Szczęsny dostał szansę odpoczynku, jednak wobec kontuzji Mannone to Fabiański strzegł bramki Arsenalu, skutecznie wywalczając sobie ostatecznie rolę rezerwowego i spychają Mannone poza meczową osiemnastkę.

Sunderland

3 lipca 2013 roku Mannone podpisał dwuletni kontrakt z Sunderlandem, który wykupił go z Arsenalu za nieujawnioną kwotę[31]. Oba przedsezonowe spotkania Sunderlandu podczas Premier League Asia Trophy Mannone – z Tottenhamem[32] i Manchesterem City[33] – rozpoczynał w pierwszym składzie, ostatecznie jednak to Keiren Westwood stanął w bramce klubu w pierwszym meczu nowego sezonu z Fulham[34].

Reading

19 lipca 2017 roku podpisał 3-letni kontrakt z Reading.

Kariera reprezentacyjna

13 listopada 2009 roku zadebiutował w reprezentacji Włoch od lat 21 w przegranym 0-2 spotkaniu z reprezentacją Węgier rozgrywanym w ramach eliminacji do Mistrzostw Europy U-21 w 2011 roku. Cztery dni po debiucie bramkarz rozegrał kolejny mecz w zespole U-21. Tym razem Włosi pokonali 4-0 reprezentację Luksemburga. Włoch nie dał się pokonać także 3 marca 2010 roku, w rewanżowym pojedynku z Węgrami, które jego drużyna wygrała 2-0.

Statystyki kariery

Klubowej

(aktualne na dzień 24 marca 2017)
KlubSezonLigaLigaPuchar AngliiPuchar LigiEuropaSuma
MeczeBramkiMeczeBramkiMeczeBramkiMeczeBramkiMeczeBramki
Barnsley (wyp.)2006/07Championship200020–40
Arsenal2007/08Premier League0000000000
2008/091000000010
2009/105000003080
2010/110000000000
Hull City (wyp.)2010/11Championship1000000–100
Arsenal2011/12Premier League0000001010
Hull City (wyp.)2011/12Championship2102000–230
Arsenal2012/13Premier League90000040130
Sunderland2013/142901050–350
2014/151000000–100
2015/161801000–190
2016/17902000–110
Ogólnie w karierze11406070801350

Reprezentacyjnej

Aktualne na dzień 18 października 2010 roku[35]
ReprezentacjaSezonWystępyGole
 Włochy U-212009/1030
2010/1150
Ogólnie80

Życie prywatne

Kilka tygodni przed transferem do Arsenalu zmarł ojciec i zarazem agent 16-letniego wówczas Mannone[36][37].

Przypisy

  1. ↑ a b 24. Vito Mannone. Arsenal. [dostęp 2010-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-17)]. (ang.).
  2. ↑ a b Lambros Lambrou: Young Guns – Vito Mannone. Arsenal, 2006-01-07. [dostęp 2010-05-09]. (ang.).
  3. ↑ Mo Khan: Mannone thanks Lupoli for Arsenal move. Arsenal, 2006-02-16. [dostęp 2010-05-09]. (ang.).
  4. ↑ a b Vito Mannone. soccerbase. [dostęp 2010-05-16]. (ang.).
  5. ↑ Barnet 1-4 Arsenal: Match Report. Arsenal, 2005-07-16. [dostęp 2010-05-09]. (ang.).
  6. ↑ Tykes loan for Gunners goalkeeper. BBC. [dostęp 2009-11-14]. (ang.).
  7. ↑ Preston North End 1 Barnsley 0: Mannone gifts Preston the points. The Independent. [dostęp 2009-11-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-10-08)]. (ang.).
  8. ↑ Coca Cola Championship Matchday Ten: Barnsley 1-2 Luton Town.. barnsley-mad.co.uk. [dostęp 2010-05-09]. (ang.).
  9. ↑ On-loan Mannone back at Arsenal. BBC. [dostęp 2009-11-14]. (ang.).
  10. ↑ a b Three years of hard work pays off for Vito Mannone. arsenalyouth.wordpress.com. [dostęp 2010-05-16]. (ang.).
  11. ↑ No. 1 snag hits Gretna. icScotland. [dostęp 2009-11-14]. (ang.).
  12. ↑ Vito Mannone. ESPN. [dostęp 2010-05-16]. (ang.).
  13. ↑ Young goalkeeper signs new contract. Arsenal. [dostęp 2010-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-15)]. (ang.).
  14. ↑ Rob Parrish: Arsenal add to Reading woes. Sky Sports, 2008-04-19. [dostęp 2010-05-16]. (ang.).
  15. ↑ Pre-season: Barnet 2-2 Arsenal – Report. Arsenal, 2009-07-18. [dostęp 2010-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-02)]. (ang.).
  16. ↑ Arsenal 4-1 Stoke. BBC, 2009-05-24. [dostęp 2009-11-14]. (ang.).
  17. ↑ Standard Liège 2 – 3 Arsenal. BBC, 2009-09-16. [dostęp 2010-05-09]. (ang.).
  18. ↑ Arsenal 4 – 0 Wigan. BBC, 19 września 2009. [dostęp 2009-10-11]. (ang.).
  19. ↑ Fulham – Arsenal. Voetbal International, 26 września 2009. [dostęp 2010-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-02)]. (niderl.).
  20. ↑ Fulham 0 – 1 Arsenal. BBC, 26 września 2009. [dostęp 2009-11-14]. (ang.).
  21. ↑ Arsenal – Olympiakos Pyraeus. Voetbal International, 29 września 2009. [dostęp 2010-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-30)]. (niderl.).
  22. ↑ Arsenal – Birmingham. Voetbal International, 26 września 2009. [dostęp 2010-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-19)]. (niderl.).
  23. ↑ Goalkeeper Vito Mannone signs new Arsenal contract. BBC, 25 stycznia 2010. [dostęp 2010-05-09]. (ang.).
  24. ↑ Tigers Bring in Italian Stopper. Hull City, 2010-10-18. [dostęp 2010-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-21)]. (ang.).
  25. ↑ HULL CITY: Rosenior and Mannone impress in reserves' win over Scunthorpe. Hill Daily Mail, 2010-10-28. [dostęp 2010-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-30)]. (ang.).
  26. ↑ Preston 0 - 2 Hull. BBC, 2010-11-12. [dostęp 2013-10-05]. (ang.).
  27. ↑ Arsenal keeper Vito Mannone back at Hull City on loan. BBC, 2011-10-07. [dostęp 2013-01-25]. (ang.).
  28. ↑ Nott'm Forest 0 - 1 Hull. BBC, 2011-03-05. [dostęp 2013-10-05]. (ang.).
  29. ↑ Hull City re-sign Arsenal keeper Vito Mannone. BBC, 2012-01-04. [dostęp 2013-10-05]. (ang.).
  30. ↑ Vito Mannone hopes to challenge Wojciech Szczesny for Arsenal number one spot. The Independent, 2012-09-19. [dostęp 2013-10-05]. (ang.).
  31. ↑ Sunderland complete deal for Arsenal goalkeeper Vito Mannone. Sky Sports, 2013-07-03. [dostęp 2013-10-05]. (ang.).
  32. ↑ Chris Wheeler: Tottenham 1 Sunderland 3: Di Canio's new boys on song as Spurs sweat over Vertonghen injury in pouring rain. dailymail.co.uk, 2013-07-24. [dostęp 2013-10-06]. (ang.).
  33. ↑ Chris Wheeler: Manchester City 1 Sunderland 0: First of five, Manuel? Pellegrini leads his team to glory in the Asia Trophy. dailymail.co.uk, 2013-07-27. [dostęp 2013-10-06]. (ang.).
  34. ↑ Emlyn Begley: Sunderland 0-1 Fulham. bbc.co.uk, 2013-08-17. [dostęp 2013-10-06]. (ang.).
  35. ↑ Under-21 – Mannone. UEFA. [dostęp 2010-05-10]. (pol.).
  36. ↑ Matt Barlow: Fulham 0 Arsenal 1: Now Vito Mannone is saving face with the Gunners. Daily Mail, 27 września 2009. [dostęp 2010-05-16]. (ang.).
  37. ↑ Oliver Brown: Arsenal goalkeeper Vito Mannone draws on catlike skills to keep Fulham at bay. The Daily Telegraph, 28 września 2009. [dostęp 2010-05-16]. (ang.).

Linki zewnętrzne

FC Lorient – skład na sezon 2021/2022
  • 1 Dreyer
  • 2 Silva
  • 3 Jenz
  • 6 Abergel
  • 7 Diarra
  • 8 Innocent
  • 9 Koné
  • 10 Le Fée
  • 11 Boisgard
  • 13 Moffi
  • 14 Hergault
  • 15 Laporte
  • 16 Bartouche
  • 17 Mendes
  • 18 Lemoine
  • 19 Pétrot
  • 20 Loric
  • 21 Morel
  • 23 Monconduit
  • 25 Le Goff
  • 28 Laurienté
  • 30 Nardi
  • 31 Bourlès
  • 33 Soumano
  • 34 Mouazan
  • 37 Le Bris
  • 38 Ouattara
  • 40 Callens
  • trener: Pélissier
Bramkarz roku w Major League Soccer

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Vito Mannone 1.png
Autor: https://www.flickr.com/photos/joncandy/, Licencja: CC BY-SA 2.0
Vito Mannone. Image cropped from original at flickr.
Vito Mannone.jpg
Autor: Wonker, Licencja: CC BY 2.0
Arsenal F.C. goalkeeper Vito Mannone.
Vito Mannone cropped.jpg
Autor: Ronnie Macdonald, Licencja: CC BY 2.0
Ten plik jest fragmentem innego pliku