Vittoria Calma

Vittoria Calma

Wiktoria Kotula-Castro

Portret Calmy w zbiorach Opery Śląskiej
Data i miejsce urodzenia	29 listopada 1920 Trzcinica
Data i miejsce śmierci	28 stycznia 2007 Rzym
Typ głosu	sopran
Zawód	śpiewaczka
Odznaczenia

Wiktoria (Vittoria) Calma z domu Kotulak-Castro (ur. 29 listopada 1920^[a], zm. 28 stycznia 2007 w Rzymie^[1]) – polska sopranistka dramatyczna.

Życiorys

Jej głos i talent sceniczny odkrył i wykształcił Adam Didur. W Polsce dała się poznać po wojnie jako interpretatorka tytułowej partii w Halce Stanisława Moniuszki. Do pamiętnych występów z tego repertuaru należy pierwsza powojenna adaptacja tej opery w Operze Śląskiej w Bytomiu 14 czerwca 1945.

W 1939 po wybuchu wojny wyjechała razem z Didurem ze Lwowa do Warszawy. W latach 1942–1943 Didur zabrał ją do majątku Wiktorów w Woli Sękowej. Po upadku powstania warszawskiego mieszkała w Krakowie na ulicy Dietla 95/5, występując z Andrzejem Hiolskim w październiku 1944 w krakowskiej inscenizacji Halki Moniuszki wystawionej w Teatrze Starym w reżyserii Didura^[2]. W latach 1945-1947 byłą solistką Opery Śląskiej. Wystąpiła w Halce w reżyserii Adama Dobosza i Aidzie w reżyserii Romualda Cyganika^[3]. Po śmierci Adama Didura w 1946 trafiła na pewien czas pod artystyczną opiekę Ady Sari. W 1947 wyemigrowała do Włoch, osiedlając się na stałe w Mediolanie. W 1956 w Mediolanie wyszła za mąż za Włocha mieszkającego przed wojną w Warszawie. Występowała w koncertach estradowych i radiowych, a także nadal w operze, m.in. w 1972 brała udział w prawykonaniu opery Dmitrija Szostakowicza Nos w mediolańskiej La Scali.

Wychowawca artystyczny Wiktorii Adam Didur obmyślił jej późniejszy pseudonim sceniczny „Calma”^[4].

Vittoria Calma - popiersie w Operze Śląskiej

Uwagi

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Viktoria Kotulak-Castro, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09] .