Vladas Niunka

Vladas Niunka (ur. 17 sierpnia 1907 w Bejsagole, zm. 26 grudnia 1983 w Wilnie) – litewski działacz partyjny i państwowy, agitator i propagandysta, religioznawca, minister oświaty.

Po ukończeniu gimnazjum męskiego w Szawlach (1925) zaangażował się w działalność w ruchu komunistycznym, za którą był więziony w latach 1928 – 1931 w obozie odosobnienia w Worniach. W 1936 ukończył studia na Uniwersytecie Witolda Wielkiego. W latach 1938 – 1940 ponownie represjonowany i uwięziony w obozie pracy przymusowej w Dymitrowie (Dimitravas).

Po wejściu na Litwę wojsk sowieckich został w lipcu 1940 mianowany przewodniczącym Głównej Komisji Wyborczej do Sejmu Ludowego. Od czerwca do lipca 1940 pełnił obowiązki redaktora "Tiesy" (odpowiednika "Prawdy"). W latach 1940 – 1942 był prokuratorem Litewskiej SRR.

Szybko awansował w hierarchii partyjnej – w 1943 był wiceprzewodniczącym wydziału ds. agitacji i propagandy przy KC KP(b)L, rok później mianowano go II sekretarzem KC KP(b)L. W latach 1949 – 1961 pozostawał sekretarzem KC KPL.

Po zakończeniu II wojny światowej objął tekę wicepremiera (do 1948). W 1948 przez kilka miesięcy sprawował urząd ministra oświaty Litewskiej SRR.

W 1961 zwolniony z funkcji partyjnych, został redaktorem naczelnym pisma "Komunistas" (do 1970). Wykładał na Wileńskim Uniwersytecie Państwowym. W 1970 stanął na czele prezydium towarzystwa "Žinija". Cztery lata później uzyskał stopień kandydata nauk filozoficznych.

Ważniejsze publikacje

  • "Nuo Vatikano Pirmojo iki Vatikano Antrojo" (1963)
  • "Socialiniai katalikybės mitai" (1965)
  • "Vatikanas ir antikomunizmas"
  • "Nacionalinis išsivadavimo judėjimas ir religija" (1972)
  • "Klerikalinės partijos ir Vatikanas" (1974)
  • "Šių laikų Vatikanas" (1980, w języku rosyjskim)

Odznaczenia

Bibliografia