Vought XSB3U

Vought XSB3U-1
Ilustracja
Vought XSB3U-1 w NACA w 1938
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Chance Vought Division of United Aircraft Corporation

Typ

pokładowy samolot rozpoznawczo-bombowy

Konstrukcja

jednosilnikowy dwupłat o konstrukcji metalowej

Załoga

2 (pilot i obserwator)

Historia
Data oblotu

1936

Wycofanie ze służby

1939

Liczba egzemplarzy

1

Dane techniczne
Napęd

1 x Pratt & Whitney R-1535-82

Moc

750 KM każdy

Wymiary
Rozpiętość

10,13 m

Długość

8,59 m

Powierzchnia nośna

30,4 m2

Masa
Własna

1758 kg

Startowa

2648 kg

Osiągi
Prędkość maks.

346 km/h na wysokości 2700 m

Prędkość minimalna

106 km/h

Pułap

6218 m

Zasięg

950 km z ładunkiem bomb 230 kg

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 km 7,62 mm, 1 km 12,7 mm, do 230 kg bomb
Użytkownicy
United States Navy

Vought XSB3U – amerykański dwupłatowy samolot rozpoznawczo-bombowy zaprojektowany w zakładach Chance Vought dla United States Navy w latach 30. XX wieku. Samolot został zaprojektowany jako alternatywa dla powstałego w tym samym czasie jednopłatu Vought SB2U Vindicator, jego osiągi nie były zadowalające i poprzestano na zbudowaniu jednego prototypu.

Tło historyczne

W marcu 1934 Bureau of Aeronautics (BuAer, dyrektorat USN ds. lotnictwa morskiego) rozpisało szereg konkursów na nowe samoloty, między innymi na samolot rozpoznawczo-bombowy (scout bomber), torpedowo-bombowy (torpedo bomber) i wodnosamolot torpedowy[1][2][3][4]. Do konkursów stanęło osiem firm. Zaprojektowano łącznie dziesięć samolotów, pięć jedno- i pięć dwupłatowców: Brewster SBA, Curtiss SBC, Douglas XTBD, Great Lakes XB2G, Great Lakes XTBG, Grumman XSBF, Hall XPTBH, Northrop BT (późniejszy SBD Dauntless), Vought SB2U i Vought XSB3U[5].

W ówczesnym czasie kierownictwo BuAer nie było jeszcze całkowicie przekonane do pełnego przezbrojenia lotniskowców USN na samoloty jednopłatowe[6][7]. Wraz z nowoczesnym jednopłatem XSB2U-1 zamówiono także dwupłatowy XSB3U jako bardziej konwencjonalna i sprawdzona alternatywa[6][7]. XSB3U powstał w wyniku przebudowy ostatniego seryjnie zbudowanego egzemplarza wcześniejszego samolotu SBU Corsair[5]. XSB3U miał prawie niezmienioną konstrukcję kadłuba i skrzydeł oraz ten sam silnik[6][7]. Dokonano jedynie niewielkich zmian polepszających aerodynamikę samolotu i zmieniono owiewkę silnika[6][7], samolot został także wyposażony we wciągane podwozie[6][7].

Opis konstrukcji

Vought XSB3U[a] był dwupłatowym, jednosilnikowym samolotem rozpoznawczo-bombowym o klasycznej konstrukcji[6][7]. Załogę samolotu stanowiły dwie osoby (pilot i obserwator) siedzące w zamkniętej kabinie w układzie tandem[6][7]. Samolot miał podwozie w układzie klasycznym z kołem ogonowym, podwozie główne było chowane w locie[6][7].

Napęd samolotu stanowił silnik gwiazdowy typu Pratt & Whitney R-1535 o mocy 750 KM z dwupłatowym śmigłem typu Hamilton Standard o zmiennym skoku[6][7].

Uzbrojenie samolotu stanowił pojedynczy, nieruchomy karabin maszynowy 12,7 mm umieszczony w owiewce silnika i pojedynczy, ruchomy karabin maszynowy 7,62 mm w tylnej kabinie obserwatora, oprócz tego XSB3U mógł przenosić pod kadłubem do 500 funtów (230 kg) bomb[6][7].

Historia

Jedyny prototyp XSB3U (numer seryjny 9834[8]) został dostarczony do bazy USN Naval Air Station Anacostia w kwietniu 1936[9] razem z jego głównym rywalem, jednopłatowym XSB2U-1[6][7]. Testy porównawcze obydwu samolotów wykazały całkowitą wyższość konstrukcji jednopłatowej[6][7][10]. Obydwa samoloty były napędzane silnikami o tej samej mocy, i pomimo że XSB2U-1 miał większe rozmiary i był o 500 funtów cięższy od XSB3U, był przy tym o 24 km/h szybszy od dwupłata, miał dwukrotnie większy udźwig bomb, podobny zasięg i taką samą prędkość minimalną wynoszącą 106 km/h[6][7]. Pomimo kiepskich osiągów samolotu bardzo pozytywnie oceniono jego mechanizm chowania podwozia, który był wyraźnie lepszy niż rozwiązania używane w większości ówczesnych samolotów[11].

Po zakończeniu oblatywania i testów samolot został zatrzymany przez USN, gdzie służył do celów doświadczalnych do 1938[6][7]. W sierpniu 1939 samolot został wypożyczony dla National Advisory Committee for Aeronautics, gdzie posłużył do eksperymentów związanych z badaniem obciążenia powierzchni ogonowych, które były przeprowadzane w bazie Langley Field[12][13]. Testy samolotu trwały do stycznia 1939, po czym został on zwrócony USN, gdzie został złomowany[12].

Uwagi

  1. ↑ Poszczególne litery oznaczenia XSB3U mają następujące znaczenie: X - prototypowy/eksperymentalny (experimental), S - zwiadowczy/rozpoznawczy (scout), B - bombowy (bomber), 3 - trzeci samolot tego producenta zamówiony przez USN, U - oznaczenie producenta.

Przypisy

  1. ↑ Richard S. Dann: Grumman Biplane Fighters in Action. s. 20.
  2. ↑ William F. Trimble: Attack From the Sea. s. 13.
  3. ↑ E. Johnson: United States Naval Aviation, 1919–1941. s. 138.
  4. ↑ E. Johnson: United States Naval Aviation, 1919–1941. s. 162.
  5. ↑ a b Thomas Doll: SB2U Vindicator in Action. s. 4.
  6. ↑ a b c d e f g h i j k l m n E. R. Johnson: American Attack Aircraft Since 1926. s. 309.
  7. ↑ a b c d e f g h i j k l m n E. Johnson: United States Naval Aviation, 1919–1941. s. 49.
  8. ↑ Joe Baugher: US Navy and US Marine Corps Aircraft Serial Numbers and Bureau Numbers--1911 to Present. [dostęp 2012-10-25]. (ang.).
  9. ↑ Gordon Swanborough, Peter M. Bowers: United States Navy Aircraft Since 1911. s. 399.
  10. ↑ David Herbert Donald: Complete Encyclopedia of World Aircraft. s. 902.
  11. ↑ Thomas Doll: SB2U Vindicator in Action. s. 5.
  12. ↑ a b James R. Hansen: Engineer In Charge: A History of the Langley Aeronautical Laboratory, 1917-1958, Appendix E. NASA. [dostęp 2012-10-25]. (ang.).
  13. ↑ Vought XSB3U-1. NASA. [dostęp 2012-10-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-02)]. (ang.).

Bibliografia

  • Richard S. Dann: Grumman Biplane Fighters in Action. Carrollton, TX: Squadron/Signal Publications, 1996. ISBN 978-0-89747-353-8.
  • Thomas Doll, Don Greer, Joe Sewell: SB2U Vindicator in Action. Carrollton, Tex.: Squadron/Signal Publications, 1992. ISBN 0-89747-274-8.
  • David Herbert Donald: Complete Encyclopedia of World Aircraft. Barnes Noble Books. ISBN 0-7607-0592-5.
  • E. R. Johnson: United States Naval Aviation, 1919-1941: Aircraft, Airships and Ships Between the Wars. Mcfarland, 2011. ISBN 978-0786445509.
  • E. R. Johnson: United States Naval Aviation, 1919-1941: Aircraft, Airships and Ships Between the Wars. Mcfarland, 2011. ISBN 978-0786445509.
  • Gordon Swanborough, Peter M. Bowers: United States Navy Aircraft Since 1911. Naval Institute Press, 1990. ISBN 978-0870217920.
  • William F. Trimble: High Frontier : A History of Aeronautics in Pennsylvania. Pittsburgh, Pa.: University of Pittsburgh Press, 1982. ISBN 978-0-8229-5340-1.

Media użyte na tej stronie

Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Vought XSB3U-1 at NACA 1938.png
The Vought XSB3U-1 (BuNo 9834) at the NACA Langley Research Center, Virginia (USA), 1 December 1938. One plane was built, making its first flight in 1936. It was basically a SBU-2 and the first biplane built by Vought with retractable gear. It was offered to the U.S. Navy at the same time as XSB2U-1 Vindicator monoplane, in case the SB2U was not bought by the U.S. Navy. Note that the XSB3U-1 has a test boom off the left upper wing. The plane was at Langley for NACA's investigation of tail loads.