Włoszka
.jpeg) | |
| Autor | Vincent van Gogh |
|---|---|
| Data powstania | 1887 |
| Medium | olej na płótnie |
| Wymiary | 81 × 60 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Miejscowość | Paryż |
| Lokalizacja | Musée d’Orsay |
Włoszka (niderl. De Italiaanse, ang. Italian Woman (Agostina Segatori?))[1] – obraz olejny (Nr kat.: F 381, JH 1355) namalowany przez Vincenta van Gogha w grudniu 1887 podczas jego pobytu w Paryżu, znany też pod tytułem Włoszka z goździkami[2] lub Portret kobiety z goździkami[3].
Historia i opis
Kobietą przedstawioną na obrazie jest Agostina Segatori (1843–1910)[a], była modelka Corota, Gérôme'a i Maneta, z którą Van Gogh wydawał się mieć krótki romans[b] na kilka miesięcy przed namalowaniem tego portretu. Na podobieństwo do Segatori wskazują wydatne wargi modelki i jej szeroki nos, a także tytuł obrazu. Podczas pobytu w Paryżu, od marca 1886 do lutego 1888, Van Gogh zapoznał się z naukową teorią koloru, rozwiniętą przez neoimpresjonistów. Interesował się również dogłębnie japońskimi drzeworytami. W portrecie Włoszki dokonał własnej syntezy obu tych gatunków.
Na wpływ japońskich drzeworytów wskazują: asymetryczna, dekoracyjna granica obrazu (u góry i z prawej strony), stylizacja portretowanej postaci, charakterystyczna dwuwymiarowość obrazu (brak cieni i perspektywy), błękitne krzesło z tyłu i jednolite, żółte tło, a także efekt „pomarszczenia” powierzchni malowidła.
W celu osiągnięcia intensywności Van Gogh zastosował zestawienie kolorów dopełniających, łącząc na wzór neoimpresjonistów odcienie czerwone z zielonymi i błękitne z pomarańczowymi, jednak w przeciwieństwie do puentylistycznych pociągnięć pędzlem, charakterystycznych dla Seurata i Signaca, użył tu mocnych, krzyżujących się i zachodzących na siebie, nerwowych kresek. Charakterystyczną cechą obrazu jest czysto dekoracyjne zastosowanie barw, które nie tyle opisują spódnicę modelki, co raczej tworzą kontrastową równowagę czerwieni i zieleni z odcieniami żółtymi.
Na twarzy Agostiny Segatori przeważa czerwień i zieleń, co jest zapowiedzią poglądów artysty, wyrażonych rok później w Arles: „za pomocą czerwieni i zieleni starać się wyrazić straszliwe namiętności ludzkie”[4].
Zobacz też
Uwagi
- ↑ Nie wszyscy badacze twórczości artysty są zgodni w tej kwestii.
- ↑ Wspomina o tym Paul Gauguin w swoich pamiętnikach – Brian Petrie: Van Gogh. s. 43.
Przypisy
- ↑ David Brooks (The Vincent Van Gogh Gallery): The Paintings: Italian Woman (Agostina Segatori?) (ang.). [dostęp 2011-05-10].
- ↑ Ingo F. Walther, Rainer Metzger: Van Gogh: The Complete Paintings. Vol. I & II. s. 297.
- ↑ Brian Petrie: Van Gogh. s. 43.
- ↑ Wiesław Juszczak: Postimpresjoniści. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1985, s. 107. ISBN 83-221-0258-5.
Bibliografia
- Brian Petrie: Van Gogh. Oxford: Phaidon Press Ltd., 1985, s. 43. ISBN 0-7148-1631-0. (ang.)
- D. M. Field: Van Gogh. Chartwell Books, Inc., 2006, s. 182. ISBN 0-7858-2011-6. (ang.)
- Ingo F. Walther, Rainer Metzger, Michael Hulse (tłum.): Van Gogh: The Complete Paintings. Vol. I & II. Köln: Taschen, 2010, s. 297-298. ISBN 978-3-8365-2299-1. (ang.)
Linki zewnętrzne
