Wągrowiec-Południe (gmina)
gmina wiejska | |||
1934-1954[1] | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | 1934-39: poznańskie | ||
Powiat | |||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1952) | |||
| |||
Portal ![]() |
Wągrowiec-Południe (od 1973 Wągrowiec) – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1934-1954[2] w woj. poznańskim (dzisiejsze woj. wielkopolskie). Siedzibą władz gminy był Wągrowiec, który jednak nie wchodził w jej skład (gmina miejska).
Gmina zbiorowa Wągrowiec-Południe została utworzona 1 sierpnia 1934 roku w powiecie wągrowieckim w woj. poznańskim z dotychczasowych jednostkowych gmin wiejskich: Brzezinko, Brzeźno Nowe, Czekanowo, Długawieś, Jakubowo nad Wełną, Jankowo, Józefowo nad Rudką, Łaziska, Łęgowo, Marlewo, Mikołajewo, Ochodza, Pokrzywnica, Potuły, Pruśce, Przysieczyn, Przysieka, Rudnicze, Rudniczyn, Runowo, Runowskie, Runówko, Sarbka, Sienno, Wiatrowiec, Wiatrowo, Wojciechowo i Żelice (oraz z obszarów dworskich położonych na tych terenach lecz nie wchodzących w skład gmin)[3].
Po wojnie gmina zachowała przynależność administracyjną. Według stanu z dnia 1 lipca 1952 roku gmina składała się z 18 gromad: Brzeźno Nowe, Długawieś, Łaziska, Łęgowo, Ochodza, Potulice, Pruśce, Przysieczyn, Przysieka, Rudnicze, Runowo, Sarbka, Sienno, Sierniki, Wiatrowiec, Wiatrowo, Wojciechowo i Żelice[4].
Gmina została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[5]. Jednostki nie przywrócono 1 stycznia 1973 roku po reaktywowaniu gmin[6], powstała jednak gmina Wągrowiec – obejmująca obszary dawnej gminy Wągrowiec-Południe – i gmina Łekno – obejmująca obszary dawnej gminy Wągrowiec-Północ (zniesiona w 1976 roku a jej obszar przyłączony do gminy Wągrowiec i częściowo Damasławek).
Przypisy
- ↑ W czasie II wojny światowej przejściowo poza administracją polską.
- ↑ Od 1 sierpnia 1934 do 28 września 1954
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 68, poz. 621
- ↑ Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
- ↑ Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
- ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).