Węglan potasu
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
![]() Próbka węglanu potasu | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny | K | ||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa | 138,21 g/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Wygląd | bezbarwne lub białe higroskopijne kryształy lub proszek[1][2] | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||||||||||||||||||||
PubChem | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Inne aniony | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Inne kationy | węglan litu | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Węglan potasu, K
2CO
3 – nieorganiczny związek chemiczny, sól potasowa kwasu węglowego.
W temperaturze pokojowej jest to białe ciało krystaliczne, dobrze rozpuszczalne w wodzie, o temperaturze topnienia 891–899 °C.
Tworzy hydraty, ma właściwości higroskopijne[1]. W roztworach wodnych hydrolizuje, w wyniku czego mają one silnie zasadowy odczyn (pH 11,6)[1]. Pod wpływem kwasów ulega rozkładowi, wydzielając dwutlenek węgla:
- K2CO3 + 2HCl → 2KCl + CO2 + H2O
Znany jest od czasów antycznych jako potaż, uzyskiwany z popiołu drzewnego. Współcześnie otrzymywany jest przemysłowo głównie przez wprowadzanie dwutlenku węgla do wodnego roztworu wodorotlenku potasu (uzyskiwanego w wyniku elektrolizy roztworu KCl)[3]:
- 2KOH + CO2 → K2CO3 + H2O
Stosuje się go w przemyśle szklarskim, ceramicznym, do produkcji środków piorących, w fotografii, do otrzymywania innych związków potasu.
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Potassium carbonate, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 11430 (ang.).
- ↑ a b c d e f CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 4-82, ISBN 978-0-8493-0488-0 (ang.).
- ↑ a b Heinz Schultz, Günter Bauer, Erich Schachl, Fritz Hagedorn, Peter Schmittinger: Potassium Compounds. W: Ullmann's Encyclopedia of Chemical Industrial Chemistry. Weinheim: Wiley-VCH Verlag, 2005, s. 58–60. DOI: 10.1002/14356007.a22_039. ISBN 978-3-527-30673-2.
Media użyte na tej stronie
The "fire diamond" as defined by NFPA 704. It is a blank template, so as to facilitate populating it using CSS.
A sample of anhydrous potassium carbonate. Photo taken by User:Walkerma, summer 2005.
Chemical structure of potassium carbonate
Space-filling model of part of the crystal structure of potassium carbonate, K2CO3.
X-ray crystallographic data from Y. Idemoto, J. W. Richardson Jr., N. Koura, S. Kohara, C.-K. Loong (March 1998). "Crystal structure of (LixK1−x)2CO3 (x = 0, 0.43, 0.5, 0.62, 1) by neutron powder diffraction analysis". J. Phys. Chem. Solids 59 (3): 363-376. DOI:10.1016/S0022-3697(97)00209-6..
Model constructed in CrystalMaker 8.1.
Image generated in Accelrys DS Visualizer.