Węglowiec
Węglowiec (ang. collier) – rodzaj statku przystosowanego do przewozu ładunków masowych luzem, szczególnie do przewozu węgla. Charakterystyczne dla tego typu jednostek były duże luki ładunkowe.
Był to typ statków, które do wybuchu II wojny światowej najczęściej zawijały do portu w Gdyni. Najbardziej znanymi polskimi węglowcami były „Francuzy” towarzystwa Żegluga Polska (Katowice, Kraków, Toruń, Poznań i Wilno)[1] i „Robury” towarzystwa Polskarob[2].
Węglowcami (lub bunkrowcami) nazywano też jednostki pomocnicze flot wojennych, które na przełomie XIX i XX wieku zaopatrywały okręty w wodę i węgiel niezbędny do opalania kotłów.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Piwowoński 1989 ↓, s. 17–21.
- ↑ Piwowoński 1989 ↓, s. 35–41.
Bibliografia
- Lesław Furmaga, Józef Wójcicki: Mały słownik morski. Gdynia: Mitel International Ltd, 1993. ISBN 83-85413-73-1.
- Jan Piwowoński: Flota spod biało-czerwonej. Warszawa: Nasza Księgarnia, 1989. ISBN 83-10-08902-3.
|
Media użyte na tej stronie
The U.S. Navy aircraft carrier USS Langley (CV-1) underway off San Diego, California (USA), in 1928, with Vought VE-7 aircraft on her flight deck. The destroyer USS Somers (DD-301) is in the background.
Polish steamer SS Robur III
Autor: Lestat (Jan Mehlich), Licencja: CC BY-SA 2.5
Model chlodniowca typu B-360. Dane techniczne: pojemność 10524 BRT, nośność 10679 ton. Wymiary: dł. 152,41m, szer. 22,61m, zan 9,45m. Napęd: 1 silnk spalinowy typu "Sulzer" o mocy 14780 KM, prędkość 24,0 w. Zabierał 122 kontenery. Stocznia Gdańska wybudowała w 1981 r. dla armatora szwajcarskiego 2 jednostki tego typu. Otrzymały one nazwy: "Albula" i "Bernina". Skala 1:100. Centralne Muzeum Morskie w Gdańsku.