Węzeł konstrukcyjny

Węzeł konstrukcyjny – fragment układu prętowego łączący końce prętów ze sobą lub z fundamentem[1][2][3].

W obliczeniach konstrukcji kratowych[4] najczęściej traktuje się węzły jako idealne przeguby. Uwzględnienie sztywności rzeczywistych połączeń zazwyczaj wpływa nieznacznie na wyniki obliczeń[4].

W konstrukcjach stalowych węzły są najczęściej wykonywane przez spawanie, rzadziej nitowanie. W konstrukcjach żelbetowych węzły tworzy się przez odpowiednie ukształtowanie zbrojenia. Na schematach statycznych konstrukcji węzły są punktami końcowymi poszczególnych prętów[1].

Przypisy

  1. ↑ a b B. Olszowski, M. Radwańska: Mechanika budowli. Politechnika Krakowska, Kraków, 2010, s. 24
  2. ↑ W. Nowacki: Mechanika budowli. PWN, Warszawa, 1957, s. 17
  3. ↑ M. Gierszewski: Ramy: BiA, Warszawa, 1955, s. 7
  4. ↑ a b P.Jastrzębski, R.Solecki, J.Szymkiewicz, Kratownice: obliczenia statyczne, Warszawa, Arkady, 1959