Włókno Reissnera

Włókno Reissnera (ang. Reissner's fibre) – bezkomórkowa struktura anatomiczna znajdywana niekiedy w świetle wodociągu mózgu, czwartej komory i kanału rdzenia kręgowego, odchodząca od narządu podspoidłowego (SCO). Przypuszczalnie powstaje wskutek egzocytozy ziarnistości wydzielniczych tego narządu do światła układu komorowego.

Włókno Reissnera znajdywano u wielu gatunków zwierząt: ryb chrzęstno- i kostnoszkieletowych, gadów, ptaków, ssaków. Nie opisywano go u niektórych gatunków zwierząt: ryjówek, jeży, nietoperzy, wielbłądów i szympansów. Obecność włókna Reissnera u ludzi jest kontrowersyjna; wydaje się, że dorośli nie mają tej struktury, opisano ją bowiem jedynie u czternastoletniego chłopca i w 15- i 16-tygodniowych zarodkach.

Funkcja włókna również budziła kontrowersje: proponowano że odgrywa rolę w czuciu zapachu, widzeniu, ośrodkowym odbieraniu bodźców czuciowych, eliminacji niepotrzebnych metabolitów komórek, percepcji ruchów ciała, a także że nie pełni żadnej funkcji.

Opisał ją po raz pierwszy w 1860 roku dorpacki profesor anatomii, Ernst Reissner, w swojej pracy poświęconej ośrodkowemu układowi nerwowemu minoga rzecznego. Termin "włókna Reissnera" wprowadził do literatury Konstantin Kuczin z Uniwersytetu w Kazaniu w 1863 roku.

Bibliografia

• Olry R, Haines DE. Reissner's fibre: the exception which proves the rule, or the devil according Charles Baudelaire?. „Journal of the History of the Neurosciences”. 12 (1), s. 73–75, 2003. DOI: 10.1076/jhin.12.1.73.13787. PMID: 12785115.