Władimir Cariuk

Władimir Cariuk

Владимир Зенонович Царюк

Grób Władimira Cariuka
Data i miejsce urodzenia	20 grudnia 1899 Obryń Wielki
Data i miejsce śmierci	27 stycznia 1957 Baranowicze
Przebieg służby
Formacja	Armia Czerwona partyzantka radziecka
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa (front wschodni
Odznaczenia

Władimir Zienonowicz Cariuk (ros. Владимир Зенонович Царюк, biał. Уладзімір Зянонавіч Царук, ur. 8 grudnia^?/ 20 grudnia 1899 we wsi Obryń Wielki, zm. 27 stycznia 1957 w Baranowiczach) – białoruski działacz komunistyczny, jeden z przywódców radzieckiego ruchu partyzanckiego w Białoruskiej SRR, Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys

W latach 1919-1920 służył ochotniczo w Armii Czerwonej, uczestnik wojny domowej, żołnierz 10 Mińskiego Pułku Czeki i 72 Pułku Piechoty. Od 1920 działacz komunistycznego podziemia na tzw. Zachodniej Białorusi, od 1924 sekretarz podziemnego komitetu KPZB, równocześnie od 1924 członek RKP(b)/WKP(b). W 1926 aresztowany przez polską policję, więziony m.in. w Nowogródku, Wilnie i Rawiczu, wydostał się z więzienia we wrześniu 1939, po agresji na Polskę Niemiec i ZSRR. Od października 1939 członek gminnego komitetu wykonawczego, deputowany do Zgromadzenia Ludowego Zachodniej Białorusi, zastępca przewodniczącego i przewodniczący rejonowego komitetu wykonawczego. Po ataku Niemiec na ZSRR członek Północno-Zachodniej Grupy Operacyjnej KC Komunistycznej Partii (bolszewików) Białorusi na Froncie Kalinińskim, kierownik łączności białoruskich partyzantów z tzw. Wielką Ziemią, od marca 1943 pomocnik pełnomocnika KC KP(b)B na obwód baranowicki i Białoruskiego Sztabu Ruchu Partyzanckiego na obwód baranowicki. Członek podziemnego Komitetu Obwodowego KP(b)B w Baranowiczach, I sekretarz rejonowego komitetu partyjnego w Stołpcach, dowódca Stołpeckiego Zgrupowania Partyzanckiego (2500 ludzi). Latem 1943, podczas niemieckiej operacji przeciwpartyzanckiej "Hermann", dowodził walkami, w których partyzanci zadali Niemcom poważne straty, niszcząc wiele ich sprzętu i samochodów. Uchwałą Prezydium Rady Najwyższej ZSRR "za umiejętne dowodzenie zgrupowaniem partyzanckim, wzorowe wypełnianie zadań bojowych dowodząc na froncie walki z niemiecko-faszystowskimi najeźdźcami i przejawianie przy tym męstwa i bohaterstwa" otrzymał tytuł Bohatera ZSRR. Od lipca 1944 I sekretarz rejonowego komitetu KP(b)B w Stołpcach, od kwietnia 1947 zastępca przewodniczącego Komitetu Wykonawczego Rady Obwodowej w Baranowiczach, od listopada 1951 przewodniczący komitetu wykonawczego Rady Miejskiej w Baranowiczach. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 2-3 kadencji i do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR 1 i 4 kadencji. Pochowany w Baranowiczach.

Jego imieniem nazwano ulice w Baranowiczach, Stołpcach i Koreliczach.

Odznaczenia

• Order Lenina
• Order Czerwonego Sztandaru
• Order Czerwonej Gwiazdy
• Medal Partyzantowi Wojny Ojczyźnianej I klasy
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal „Za ofiarną pracę w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”

Bibliografia

• Zygmunt Boradyn, Niemen rzeka niezgody. Polsko-sowiecka wojna partyzancka na Nowogródczyźnie 1943-1944, Warszawa 1999.
• http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=5887 (ros.)
• http://www.az-libr.ru/index.htm?Persons&000/Src/0009/84a75ced (ros.)
• http://www.warmuseum.by/index.php/k2-users/yubilyary/143-115-letiyu-tsaryuka-vladimira-zenonovicha (biał.)
• https://archive.ph/20150201134957/http://www.belta.by/ru/all_news/partizanskie/Vladimir-Tsarjuk_i_680915.html (ros.)
• https://archive.ph/20150201134933/http://www.pomninas.ru/catalog/articles/--0/caryuk_vladimir (ros.)