Władimir Dragomiriecki

Władimir Dragomiriecki

Владимир Драгомирецкий

generał porucznik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia	30 grudnia 1914 Pierwomajsk
Data i miejsce śmierci	23 sierpnia 1979 Moskwa
Przebieg służby
Lata służby	1942–1976
Siły zbrojne	Armia Czerwona Wojskowe Siły Powietrzne
Główne wojny i bitwy	front wschodni (II wojna światowa)
Odznaczenia

Władimir Porfirjewicz Dragomiriecki (ros. Владимир Порфирьевич Драгомирецкий, ur. 17 grudnia^?/ 30 grudnia 1914 w Olwiopolu (obecnie Perwomajsk w obwodzie mikołajowskim), zm. 23 sierpnia 1979 w Moskwie) – radziecki lotnik wojskowy, generał porucznik lotnictwa, Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys

Był narodowości ukraińskiej. Skończył szkołę fabryczną, pracował w fabryce w Kirowohradzie, w lipcu 1934 ukończył szkołę pilotów i techników lotniczych w Bałaszowie i został dowódcą Jenisejskiej Grupy Lotnictwa Cywilnego w Krasnojarsku. W 1937 został lotnikiem-instruktorem Moskiewskiego Terytorialnego Zarządu Aerofłotu, od 1940 należał do WKP(b), od czerwca 1942 służył w Armii Czerwonej, mianowano go dowódcą załogi samolotu 16 pułku bombowców 222 Samodzielnej Brygady Bombowców Dalekiego Zasięgu Rezerwy Najwyższego Dowództwa i 19 lipca 1942 skierowano na front; latał amerykańskim bombowcem B-25 Mitchell. W sierpniu-wrześniu 1942 wykonywał loty zwiadowcze i naloty bombowe na Froncie Zachodnim i Stalingradzkim, 29 września 1942 pułk włączono w skład Lotnictwa Dalekiego Zasięgu, 12 marca 1943 Dragomiriecki został dowódcą klucza w stopniu starszego porucznika. W marcu 1943 wraz z załogą wykonał 20 nalotów na węzły kolejowe i lotniska wroga w rejonie Homla, Briańska i Smoleńska, 23 marca 1943 został ostrzelany przez obronę przeciwlotniczą. Później bombardował cele w rejonach Mohylewa, Mińska, Orszy, Połtawy, Warszawy i Królewca. W marcu 1944 został dowódcą 337 pułku Lotnictwa Dalekiego Zasięgu, do października 1944 wykonał 212 lotów bojowych. Po wojnie dowodził pułkiem bombowców i potem 116 Dywizją Bombowców Ciężkich, w 1958 ukończył Wojskową Akademię Sztabu Generalnego, 1961-1969 dowodził 6 Samodzielnym Korpusem Bombowców Ciężkich w stopniu generała porucznika lotnictwa, w 1976 zakończył służbę wojskową.

Odznaczenia

• Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (5 listopada 1944)
• Order Lenina (trzykrotnie - 18 września 1943, 5 listopada 1944 i 31 października 1967)
• Order Czerwonego Sztandaru (trzykrotnie - 12 marca 1943, 14 kwietnia 1944 i 30 grudnia 1956)
• Order Aleksandra Newskiego (25 lipca 1945)
• Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (27 marca 1943)
• Order Czerwonej Gwiazdy (dwukrotnie - 15 listopada 1950 i 22 lutego 1955)
• Order Za Służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR III klasy (30 kwietnia 1975)
• Medal Za Zasługi Bojowe (6 listopada 1945)
• Order Partyzanckiej Gwiazdy I klasy (Jugosławia)

I medale.

Bibliografia

• http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=14193 (ros.)