Władimir Faworski

Ten artykuł od 2013-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Władimir Faworski, 1920

Władimir Andriejewicz Faworski (ros. Влади́мир Андре́евич Фаво́рский; ur. 2 marca^?/ 14 marca 1886 w Moskwie, zm. 29 grudnia 1964 tamże) – rosyjski pedagog, grafik, malarz, scenograf, rzeźbiarz, przedstawiciel rosyjskiej szkoły drzeworytu, wykładowca Wchutiemasu. Zajmował się głównie grafiką książkową.

Życiorys

Pochodził z rodziny prawosławnych duchownych. Po krótkim pobycie w seminarium duchownym odbył studia prawnicze na uniwersytetach w Kazaniu i Moskwie. W młodości kontaktował się z organizacjami rewolucyjnymi, wskutek czego przez 20 lat (do roku 1895) znajdował się pod nadzorem policji. W roku 1907 został posłem do III Dumy z guberni niżniegorodzkiej.

Matka Władimira Faworskiego, Olga Władimirowna Sherwood pochodziła z rodziny architektów i rzeźbiarzy wywodzących się od angielskiego mechanika Bazylego Sherwooda, przybyłego do Rosji w roku 1800.

Faworski studiował w prywatnej szkole Konstantyna Juona, wieczorami uczył się rzeźby w szkole Stroganowa.

W roku 1905 rozpoczął studia ekonomiczne na uniwersytecie w Monachium. W latach 1906-1907 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium u Simona Hollósyego.

W latach 1907-1913 studiował wiedzę o sztuce na wydziale historyczno-filozoficznym Uniwersytetu Moskiewskiego.

W roku 1909 zajął się sztuką drzeworytu. W następnym roku ukazała się pierwsza książka w jego opracowaniu graficznym.

W roku 1913 ukończył studia na Uniwersytecie Moskiewskim. Jego praca dyplomowa była poświęcona Giotto i jego poprzednikom.

W latach 1915-1918 uczestniczył w walkach na froncie rumuńskim.

W latach 1918-1919 tworzył drewniane marionetki dla teatru kukiełkowego.

W roku 1919 został powtórnie zmobilizowany i uczestniczył w walkach na froncie carycyńskim.

Faworski był autorem szeregu prac z dziedziny teorii sztuki. W latach 1921-1922 był wykładowcą Wchutemasu i Wchutieinu. W roku 1926 został rektorem Wchutemasu.

W roku 1932 zajął się malarstwem monumentalnym – sgrafitti dla Muzeum Macierzyństwa, które nie dotrwały do naszych czasów.

W latach 1941-1943 był ewakuowany do Samarkandy, gdzie zajął się linorytem.

W roku 1957 stworzył monumentalną mozaikę „Rok 1905” nagrodzoną złotym medalem na wystawie światowej 1958 w Brukseli.

Pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie^[1].

Przypisy