Władimir Głuzdowski

Władimir Głuzdowski
Владимир Алексеевич Глуздовский
generał-lejtnant generał-lejtnant
Data i miejsce urodzenia

27 maja 1903
Tyflis

Data i miejsce śmierci

16 listopada 1967
Symferopol

Przebieg służby
Lata służby

1919–1961

Siły zbrojne

Red star.svg Armia Czerwona
Communist star with golden border and red rims.svg Armia Radziecka

Stanowiska

dowódca: 7. i 6. Armii

Główne wojny i bitwy

Wojna domowa w Rosji;
II wojna światowa

Odznaczenia
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Suworowa I klasy (ZSRR) Order Suworowa I klasy (ZSRR) Order Kutuzowa I klasy (ZSRR)

Władimir Aleksiejewicz Głuzdowski (ros.) Владимир Алексеевич Глуздовский (ur. 14 maja?/ 27 maja 1903 w Tyflisie, zm. 16 listopada 1967 w Symferopolu) – radziecki dowódca wojskowy w czasie II wojny światowej, generał porucznik.

Wnuk polskiego powstańca 1863 roku[1].

Od 1919 roku w Armii Czerwonej, w czasie wojny domowej w Rosji walczył przeciwko bolszewikom po stronie „Białych”.

Od 1926 dowódca kompanii, od 1929 pomocnik dowódcy batalionu, 1930-1932 komendant Szkoły Młodszych Dowódców, od 1936 szef sztabu pułku zmechanizowanego, od I 1938 szef Wydziału Szkolenia Wojsk Pogranicznych w Mińsku. Od V 1938 dowódca pułku, od X 1938 zastępca szefa Oddziału Głównego Sztabu Morskiego. X 1939 – X 1940 w misji specjalnej w Chinach. Od XI 1940 zastępca dowódcy 1 Dywizji Strzelców Zmotoryzowanych, od VI 1941 uczestnik walk na Froncie Wschodnim. W X 1941 został szefem Oddziału Operacyjnego 26 Armii i szefem sztabu 31. Armii Frontu Zachodniego i Kalinińskiego. Brał udział w opracowaniu planu bitwy pod Moskwą. Od lutego 1943 dowódca 31 Armii Frontu Kalinińskiego. Od sierpnia 1944 dowódca 7. Armii Frontu Karelskiego, następnie od grudnia 1944 6. Armii 1 Frontu Ukraińskiego, która z przyczółka sandomierskiego rozpoczęła ofensywę styczniową zdobywając w maju 1945 Wrocław[2]. Od X 1946 szef Katedry Historii Wojen, od VII 1951 kierownik Katedry Taktyki Akademii Wojskowej im. Frunzego w Moskwie. Od 1960 pracownik Sztabu Głównego Wojsk Lądowych ZSRR, w 1961 przeszedł w stan spoczynku.

Odznaczenia

Przypisy

  1. Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 238.
  2. Bolesław Dolata, Wyzwolenie Polski 1944-1945. Działania wyzwoleńcze Armii Radzieckiej i Ludowego Wojska Polskiego Warszawa 1971, s. 338.

Bibliografia

  • Tomasz Gałwiaczek, Urząd Bezpieczeństwa w Oławie 1945-1956, Instytut Pamięci Narodowej, Wrocław 2012.

Media użyte na tej stronie

Red star.svg
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
Communist star with golden border and red rims.svg
A red star and a hammer and sickle with golden border and red rims.
Order of Lenin Ribbon Bar.svg
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
SU Order of the Red Banner ribbon.svg
Ribbon bar of the Order of the Red Banner. The Soviet Union (USSR).
Order kutuzov1 rib.png
Ribbon bar for the Order of Kutuzov 1st Class (public domain by User:Zscout370)
CCCP army Rank general-lejtnant infobox.svg
Autor: , Licencja: CC BY 3.0
Rank insignia of the Soviet Union/Russian Federation (1955-1991), here Army "Lieutenant general" (OF7) – shoulder strap dress uniform.
Order suvorov1 rib.png
Order of Suvorov ribbon, class one