Władimir Głuzdowski

Władimir Głuzdowski

Владимир Алексеевич Глуздовский

generał-lejtnant
Data i miejsce urodzenia	27 maja 1903 Tyflis
Data i miejsce śmierci	16 listopada 1967 Symferopol
Przebieg służby
Lata służby	1919–1961
Siły zbrojne	Armia Czerwona Armia Radziecka
Stanowiska	dowódca: 7. i 6. Armii
Główne wojny i bitwy	Wojna domowa w Rosji; II wojna światowa bitwa pod Moskwą operacja wiślańsko-odrzańska operacja dolnośląska
Odznaczenia

Władimir Aleksiejewicz Głuzdowski (ros.) Владимир Алексеевич Глуздовский (ur. 14 maja^?/ 27 maja 1903 w Tyflisie, zm. 16 listopada 1967 w Symferopolu) – radziecki dowódca wojskowy w czasie II wojny światowej, generał porucznik.

Wnuk polskiego powstańca 1863 roku^[1].

Od 1919 roku w Armii Czerwonej, w czasie wojny domowej w Rosji walczył przeciwko bolszewikom po stronie „Białych”.

Od 1926 dowódca kompanii, od 1929 pomocnik dowódcy batalionu, 1930-1932 komendant Szkoły Młodszych Dowódców, od 1936 szef sztabu pułku zmechanizowanego, od I 1938 szef Wydziału Szkolenia Wojsk Pogranicznych w Mińsku. Od V 1938 dowódca pułku, od X 1938 zastępca szefa Oddziału Głównego Sztabu Morskiego. X 1939 – X 1940 w misji specjalnej w Chinach. Od XI 1940 zastępca dowódcy 1 Dywizji Strzelców Zmotoryzowanych, od VI 1941 uczestnik walk na Froncie Wschodnim. W X 1941 został szefem Oddziału Operacyjnego 26 Armii i szefem sztabu 31. Armii Frontu Zachodniego i Kalinińskiego. Brał udział w opracowaniu planu bitwy pod Moskwą. Od lutego 1943 dowódca 31 Armii Frontu Kalinińskiego. Od sierpnia 1944 dowódca 7. Armii Frontu Karelskiego, następnie od grudnia 1944 6. Armii 1 Frontu Ukraińskiego, która z przyczółka sandomierskiego rozpoczęła ofensywę styczniową zdobywając w maju 1945 Wrocław^[2]. Od X 1946 szef Katedry Historii Wojen, od VII 1951 kierownik Katedry Taktyki Akademii Wojskowej im. Frunzego w Moskwie. Od 1960 pracownik Sztabu Głównego Wojsk Lądowych ZSRR, w 1961 przeszedł w stan spoczynku.

Odznaczenia

• Order Lenina
• Order Czerwonego Sztandaru (czterokrotnie)
• Order Suworowa I klasy (dwukrotnie)
• Order Kutuzowa I klasy
• Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej”

Przypisy

Bibliografia

• Tomasz Gałwiaczek, Urząd Bezpieczeństwa w Oławie 1945-1956, Instytut Pamięci Narodowej, Wrocław 2012.