Władimir Konowałow
(c) Mil.ru, CC BY 4.0 | |
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | 5 grudnia 1911 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 29 listopada 1967 |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1932–1967 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | L-3 |
Stanowiska | dowódca okrętu podwodnego |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Władimir Konstantinowicz Konowałow, ros. Владимир Константинович Коновалов (ur. 22 listopada?/ 5 grudnia 1911 w Nadieżnoje, zm. 29 listopada 1967 w Leningradie) – radziecki oficer marynarki wojennej, podwodniak.
Życiorys
Urodził się w rodzinie żydowskiej we wsi Nadieżnoje w obwodzie zaporoskim na terenie Ukrainy. Od 1932 służył w radzieckiej marynarce wojennej, w 1936 ukończył Szkołę Marynarki Wojennej im. Michaiła Frunzego. Początkowo, w latach 1936–38 służył na różnych stanowiskach w lotnictwie Floty Czarnomorskiej, a następnie do 1939 służył jako oficer na okręcie podwodnym D-4. W październiku 1940 został zastępcą dowódcy okrętu podwodnego L-3, z którym związały się jego dalsze losy. Służył na nim na Bałtyku podczas II wojny światowej, a 9 marca 1943 w stopniu kapitana marynarki (kapitan-lejtnant) objął jego dowództwo.
Pod dowództwem Konowałowa, L-3 uczestniczył w trzech patrolach bojowych, podczas których przeprowadził 11 razy ataki torpedowe na niemieckie okręty i statki. W swoim ostatnim bojowym rejsie, 16 kwietnia 1945 zatopił statek MS Goya, jak się okazało, wywożący niemieckich żołnierzy i uchodźców z Prus Wschodnich. Był to jedyny potwierdzony sukces bojowy Konowałowa, lecz był on jedną z największych katastrof w dziejach żeglugi. Od 6000 do 7000 żołnierzy i cywilów utonęło, uratowano jedynie 165 osób (według niektórych źródeł, zatopił on także mniejszy statek o pojemności 1411 BRT 31 stycznia 1945, lecz nie jest to z pewnością potwierdzone; uszkodził ponadto jeden statek). Pod dowództwem Konowałowa L-3 postawił także 5 zagród minowych z 52 min, na których zatonął przynajmniej jeden statek "Henry Lütgens" (1141 BRT) 29 stycznia 1945, prawdopodobnie także torpedowiec T 34 20 listopada 1944.
Za zatopienie "Goi" Konowałow został 8 lipca 1945 uhonorowany tytułem Bohatera Związku Radzieckiego.
Po wojnie, od maja 1946 do listopada 1947, dowodził on okrętem podwodnym N-27 (były niemiecki U-Boot typu XXI U-3515). W 1950 ukończył akademię wojennomorską im. Woroszyłowa. Awansował na kolejne stopnie, a 7 maja 1966 na kontradmirała. Pełnił służbę na stanowiskach sztabowych i w Ministerstwie Obrony. Zmarł w Leningradzie, tam pochowany.
Był odznaczony m.in. trzykrotnie Orderem Lenina (22 września 1942, 8 lipca 1945 i 30 grudnia 1956), dwukrotnie Order Czerwonego Sztandaru (22 grudnia 1944 i 26 lutego 1953), Orderem Czerwonej Gwiazdy, dwukrotnie Orderem Wojny Ojczyźnianej I stopnia (18 grudnia 1942), Orderem Uszakowa II stopnia (13 marca 1945) i Medalem Za Zasługi Bojowe (3 listopada 1944).
Bibliografia
- Biografia ze zdjęciami. town.ural.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-11-11)]. (ros.)
- Biogram na stronie Герои страны
- Władimir Konowałow. Jad Waszem (ang.)
Media użyte na tej stronie
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
Ribbon bar of the Order of the Red Banner. The Soviet Union (USSR).
Ribbon bar of the Order of the Red Star. The Soviet Union (USSR).
Medal “Gold Star” of a “Hero of the Soviet Union”
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Autor:
- RAF N F7RerAdm since 2010.svg: F l a n k e r
- derivative work: Mboro (talk)
Pagon stopnia контр-адмирал (ZSRR – marynarka wojenna).
Baretka: Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
(c) Mil.ru, CC BY 4.0
Влади́мир Константи́нович Конова́лов (5 декабря 1911, Надёжное, Екатеринославская губерния, Российская империя — 29 ноября 1967, Ленинград, СССР) — советский подводник, Герой Советского Союза.
Soviet Medal For Combat Service Ribbon.