Władimir Mielenczuk

Władimir Mielenczuk
Ilustracja
Władimir Mielenczuk w barwach STS Sanok
Data urodzenia

16 stycznia 1953

Obywatelstwo

Rosja

Wzrost

183 cm

Pozycja

napastnik

Uchwyt

prawy

Władimir Nikołajewicz Mielenczuk, ros. Владимир Николаевич Меленчук, biał. Уладзімір Мікалаевіч Мелянчук - Uładzimir Mikałajewicz Mielanczuk (ur. 16 stycznia 1953 w Nowosybirsku) – rosyjski hokeista. Trener hokejowy.

Ma żonę Natalię oraz córkę Irinę i syna Dmitrija.

Kariera zawodnicza

Pochodzi z Nowosybirska[1]. Hokej uprawiał od 11. roku życia, a seniorską karierę rozpoczął w wojskowym klubie SKA w czasie odbywania służby wojskowej. Początkowo występował na pozycji obrońcy. Przez dwa lata grał w Chimiku Woskriesiensk. Po ponownych, czteroletnich występach w rodzinnych stronach w Sibirze Nowosybirsk, przeniósł się do Dynama Mińsk[1] w ówczesnej Białoruskiej SRR (wraz z nim także napastnicy Boris Barabanow i Siergiej Agulin[2]). Przez pięć sezonów grał w Dynamie Mińsk[3]. W Mińsku rozpoczął studia trenerskie, które kontynuował po tym jak znów powrócił do gry w Sibirze. W 1984 wyjechał do Mińska, gdzie ukończył szkołę trenerską. Tam został zawodnikiem drużyny uniwersyteckiej, występującej w II lidze. Po jej przeniesieniu do Grodna i występował w tamtejszej drużynie Progress-SzwSM Grodno, grając i pracując jako trener.

W 1990 rozpoczął pracę w Polsce - najpierw w sezonie 1990/1991 w ówczesnym Towimorze Toruń, dokąd namówił i sprowadził go Barabanow[4]. Po sezonie, w sierpniu 1991 wraz z Walerijem Usolcewem (także wychowanek SKA Nowosybirsk) przeniósł się do drugoligowego wówczas zespołu z Sanoka, STS Sanok - tam pełnił rolę grającego trenera (Usolcew był jego grającym asystentem)[5]. W inauguracyjnym meczu II ligi 12 października 1991 w Oświęcimiu był strzelcem pierwszego gola w historii nowego klubu STS (zdobył w nim hat-trick; mecz z Unią Oświęcim II wygrany 10:9)[6]. W sezonie 1991/1992 II ligi wywalczył z zespołem awans do I ligi. Następnie pozostał wyłącznie trenerem sanockiej drużyny w edycji I ligi 1992/1993[7], aczkolwiek indydentalnie występował jako zawodnik w tym sezonie[8][9][10], a w trakcie sezonu 1993/1994 przerwał karierę zawodniczą z uwagi na skutki kontuzji. Z klubu STS Sanok odszedł po trzech latach wskutek braku wynagrodzenia[11].

W późniejszym czasie pracował także w Bydgoszczy, zaś od 1995 jest trenerem na Białorusi.

Kariera trenerska

  • Progress-SHVSM Grodno (1987-1990), grający trener
  • Polska STS Sanok (1991-1994), grający trener
  • Polska BTH Bydgoszcz (1994-1995)
  • Białoruś Reprezentacja Białorusi do lat 20 (1997-1998) - MŚ Grupy B, I trener
  • Białoruś Reprezentacja Białorusi (1998-1999) - MŚ Grupy B, asystent trenera
  • Białoruś Reprezentacja Białorusi do lat 20 (1998-1999) - MŚ Grupy B, I trener
  • Białoruś Reprezentacja Białorusi (1999-2000) - MŚ Grupy B, asystent trenera
  • Białoruś Reprezentacja Białorusi do lat 20 (2000-2001) - MŚ Grupy B, I trener
  • Białoruś Reprezentacja Białorusi (2000-2001) - kwalif. do IO, asystent trenera
  • Białoruś Reprezentacja Białorusi (2000-2001) - MŚ, asystent trenera
  • Białoruś Reprezentacja Białorusi do lat 20 (2001-2002) - MŚ, I trener
  • Białoruś Reprezentacja Białorusi do lat 20 (2002-2003) - MŚ, I trener
  • Białoruś Dynama Mińsk (2 listopada 2003 — kwiecień 2004
  • Białoruś HK Homel (2005-2006) - asystent trenera
  • Białoruś Junior Mińsk (2006-2007) - asystent trenera
  • Białoruś Junior Mińsk - liga juniorów (2009-2012) - I trener
  • Białoruś Junior Mińsk - ekstraliga seniorów (2012-2013) - I trener[12]
  • Białoruś Junior Mińsk - II liga seniorów (2013-2014, 2015-2016) - I trener
  • Białoruś Białoruś do lat 20 - ekstraliga seniorów (2017-) - asystent trenera

Trzykrotnie był asystentem selekcjonera seniorskiej reprezentacji Białorusi na turniejach mistrzostw świata[13]. Obecnie szkoleniowiec drużyny Junior Mińsk, występującej od sezonu 2012/2013 w ekstralidze białoruskiej i będącej zapleczem pierwszego zespołu Junosti Mińsk[14].

Sukcesy

Zawodnicze
Indywidualne
  • Wysszaja Liga 1984/1985:
    • Trzecie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej: 56 punktów za 28 goli i 28 asyst w 49 meczach[15]
  • II liga polska w hokeju na lodzie (1991/1992):
    • Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców, asystentów i kanadyjskiej w drużynie STS w sezonie zasadniczym: 46 punktów (30 goli i 16 asyst)[16]
Trenerskie
  • Mistrzostwo Białorusi juniorów: 2012 z Juniorem Mińsk

Przypisy

  1. a b Футбол, хоккей, баскетбол, теннис, бокс, Формула-1 – все новости спорта на Tribuna.com, goals.by [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-27] (ros.).
  2. Страницы истории. В нагрузку к хоккею — билет на балет - Прессбол, www.pressball.by [dostęp 2017-11-15].
  3. Чтобы помнили. Не Малая земля - Прессбол, www.pressball.by [dostęp 2017-11-15].
  4. ЮБИЛЕЙ. День рождения Владимира Меленчука - Прессбол, www.pressball.by [dostęp 2017-11-15].
  5. Tadeusz Szylar. Ratownicy sanockiego hokeja. „Nowiny”, s. 5, Nr 197 z 10 października 1991. 
  6. Marek Pomykała. STS Sanok w Oświęcimiu. „Tygodnik Sanocki”, s. 21, Nr 23 z 23 października 1991. 
  7. Tadeusz Szylar. STS jednak wystartuje. Rusza hokejowa ekstraklasa. „Nowiny”, s. 5, Nr 173 z 3 września 1992. 
  8. Marek Pomykała. I liga. Hokej. Zawiłowicz też dobry. „Nowiny-Stadion”, s. 8, Nr 45 z 9 listopada 1992. 
  9. Roman Rybicki. Sport. I liga. Hokej. Niesamowity mecz w Sanoku. „Nowiny”, s. 2, Nr 222 z 12 listopada 1992. 
  10. Ręka Przewoźnego. „Trybuna Śląska”, s. 2, Nr 24 z 30-31 stycznia 1993. 
  11. Официальная страница Хоккейного клуба «Юность», junost.org [dostęp 2019-10-05] (ros.).
  12. Новости ЧБ: ОЧБ: "Юниор" будет тренировать Владимир Меленчук, belarushockey.com [dostęp 2017-11-15].
  13. azhockey.com -&nbspCe site web est à vendre ! -&nbspRessources et information concernant azhockey Resources and Information, www.azhockey.com [dostęp 2017-11-27] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-23] (ang.).
  14. Официальный сайт хоккейного клуба "Юность-Минск"
  15. Statistics Vysshaya Liga (RUS-2) 1984-1985 - Eurohockey.com, eurohockey.com [dostęp 2017-11-27] (ang.).
  16. Marek Pomykała. Hokejowe statystyki. „Tygodnik Sanocki”, s. 12, Nr 7 (39) z 19 lutego 1992. 

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie