Władimir Murawjow

Władimir Murawjow
Владимир Муравьёв
Data i miejsce urodzenia

30 września 1959
Karaganda

Obywatelstwo

178 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Igrzyska olimpijskie
złotoMoskwa 1980lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)
złotoSeul 1988lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)
Mistrzostwa świata
srebroRzym 1987sztafeta 4 × 100 m
brązHelsinki 1983sztafeta 4 × 100 m
Mistrzostwa Europy
złotoStuttgart 1986sztafeta 4 × 100 m
Halowe mistrzostwa Europy
srebroGrenoble 1981bieg na 50 m
Uniwersjada
srebroBukareszt 1981sztafeta 4 × 100 m
brązEdmonton 1983sztafeta 4 × 100 m

Władimir Pawłowicz Murawjow (ros. Владимир Павлович Муравьёв; ur. 30 września 1959 w Karagandzie[1]) – kazachski lekkoatleta startujący w barwach Związku Radzieckiego, sprinter, dwukrotny mistrz olimpijski i mistrz Europy.

Rozpoczął międzynarodową karierę na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie, na których zdobył złoty medal w sztafecie 4 × 100 metrów (skład sztafety: Murawjow, Nikołaj Sidorow, Aleksandr Aksinin, Andriej Prokofjew). W biegu na 100 metrów zajął 6. miejsce w finale[1].

Na halowych mistrzostwach Europy w 1981 w Grenoble Murawjow zdobył srebrny medal w biegu na 50 metrów, przegrywając tylko z Marianem Woroninem, a wyprzedzając swego kolegę z reprezentacji ZSRR Andrieja Szlapnikowa[2]. Zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów na uniwersjadzie w 1981 w Bukareszcie[3]. Zajął 4. miejsce w tej konkurencji na zawodach pucharu świata w 1981 w Rzymie[4]. Odpadł w półfinale biegu na 200 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1982 w Mediolanie[5]. Na mistrzostwach Europy w 1982 w Atenach zajął 7. miejsce w biegu na 200 metrów, a w biegu na 100 metrów odpadł w półfinale. Radziecka sztafeta 4 × 100 metrów zdobyła złoty medal, ale bez Murawjowa w składzie[6].

Podczas pierwszych mistrzostw świata w 1983 w Helsinkach był członkiem sztafety 4 × 100 metrów, która zdobyła brązowy medal (biegli w niej Prokofjew, Sidorow, Murawjow i Wiktor Bryzhin). Startował również w biegu na 200 metrów, ale odpadł w półfinale[7]. Zdobył brązowy medal w sztafecie 4 × 100 metrów na uniwersjadzie w 1983 w Edmonton[3].

Radziecki bojkot uniemożliwił mu start na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles. Na zawodach Przyjaźń-84 w Moskwie zwyciężył w biegu na 200 metrów i w sztafecie 4 × 100 metrów. Zajął 2. miejsce w biegu na 100 metrów w finale pucharu Europy w 1985 w Moskwie[8] oraz 6. miejsce w biegu na 200 metrów i 3. miejsce w sztafecie 4 × 100 metróww pucharze świata w Canberze[9].

Na mistrzostwach Europy w 1986 w Stuttgarcie odpadł w półfinale biegu na 100 metrów, ale był w składzie zwycięskiej sztafety 4 × 100 metróww (Aleksandr Jewgienjew, Nikołaj Juszmanow, Murawjow i Bryzhin), która czasem 38,29 s ustanowiła rekord mistrzostw[10].

Na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie odpadł w ćwierćfinale biegu na 100 metrów, ale zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metróww (biegli w niej Jewgienjew, Bryzhin, Murawjow i Władimir Kryłow)[11]. Jej wynik (38,02 s) był nowym rekordem Europy[12].

Na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu wystąpił tylko w sztafecie 4 × 100 metróww, która po zgubieniu pałeczki przez sztafetę USA zdobyła w finale złoty medal (w składzie Bryzhin, Kryłow, Murawjow i Witalij Sawin)[1].

Murawjow był mistrzem ZSRR w biegu na 200 metrów w 1983 i w biegu na 100 metrów w 1985 i 1987[13], a także halowym mistrzem w biegu na 100 metrów w 1979 i w biegu na 60 metrów w 1981[14].

Rekordy życiowe

Rekordy życiowe Murawjowa[15]:

  • bieg na 100 metrów – 10,20 s (9 lipca 1986, Moskwa)
  • bieg na 200 metrów – 20,34 s (18 sierpnia 1984, Moskwa)

Przypisy

  1. ↑ a b c Vladimir Muravyov, olympedia.org [dostęp 2021-05-15] (ang.).
  2. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook, European Athletics, s. 463 [dostęp 2021-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  3. ↑ a b Королева спорта на Всемирных универсиадах 1959– 2011 гг., docme.su, 2013, s. 67 [dostęp 2021-05-15] (ros.).
  4. ↑ 1st IAAF/VTB Bank Continental Cup IAAF Statistics Handbook Split 2010, IAAF, s. 53 [dostęp 2021-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-26] (ang.).
  5. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook, European Athletics, s. 468 [dostęp 2021-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  6. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 561–562, 565–566 [dostęp 2021-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  7. ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook, World Athletics, s. 97, 225–226 [dostęp 2021-05-15] (ang.).
  8. ↑ European Cup A Final and Super League (Men), GBRAthletics [dostęp 2021-05-15] (ang.).
  9. ↑ 1st IAAF/VTB Bank Continental Cup IAAF Statistics Handbook Split 2010, IAAF, s. 25, 54 [dostęp 2021-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-26] (ang.).
  10. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 569, 573 [dostęp 2021-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  11. ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook, World Athletics, s. 88, 226 [dostęp 2021-05-15] (ang.).
  12. ↑ José María García, Progresión de los Récords de Europa al Aire Libre Progression of the European Outdoor Records (cerrado a / as at 31.10.2016), rfea.es, s. 36 [dostęp 2021-05-15] (hiszp. • ang.).
  13. ↑ Soviet Championships, GBRAthletics [dostęp 2021-05-15] (ang.).
  14. ↑ Soviet Indoor Championships, GBRAthletics [dostęp 2021-05-15] (ang.).
  15. ↑ Vladimir Muravyov w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2021-05-15].

Linki zewnętrzne

Mistrzowie olimpijscy w lekkoatletyce (sztafeta 4 × 100 metrów)

Athletics pictogram.svg

Mistrzowie Europy w sztafecie 4 × 100 metrów

Media użyte na tej stronie

Athletics pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
German Olympic flag (1959-1968).svg
Flag of the unified Team of Germany for the Olympic Games, 1960–1968.
Flag of Canada (Pantone).svg
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
Flag of Jamaica.svg
Flag of Jamaica. “The sunshine, the land is green, and the people are strong and bold” is the symbolism of the colours of the flag. GOLD represents the natural wealth and beauty of sunlight; GREEN represents hope and agricultural resources; BLACK represents the strength and creativity of the people. The original symbolism, however, was "Hardships there are, but the land is green, and the sun shineth", where BLACK represented the hardships being faced.