Władimir Sołowjow (dziennikarz)

Władimir Sołowjow
Владимир Рудольфович Соловьёв
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Władimir Rudolfowicz Sołowjow

Data i miejsce urodzenia

20 października 1963
Moskwa

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Odznaczenia
Order Aleksandra Newskiego (Federacja Rosyjska) Order Honoru Order Przyjaźni Order Honoru (Armenia)

Władimir Rudolfowicz Sołowjow (ros. Владимир Рудольфович Соловьёв; ur. 20 października 1963 w Moskwie) – rosyjski dziennikarz telewizyjny i radiowy, propagandysta, prezenter kanału Rossija 1 i Rossija 24[1].

Życiorys

Młodość

Urodził się w Moskwie, w rodzinie żydowskiej[2][3]. Jego rodzice poznali się na studiach historycznych i filologicznych na Moskiewskim Uniwersytecie Pedagogicznym im. Lenina. Jego ojcem był Rudolf Naumowicz Sołowjow (urodzony jako Winickowski, w 1962 roku przyjął nazwisko matki), mistrz Moskwy w boksie i nauczyciel ekonomii politycznej. Matka Irina (z domu Szapiro) pracowała jako historyk sztuki w Muzeum panoramy bitwy pod Borodino[4]. Rodzice rozwiedli się, gdy miał 6 lat. Wychowywała go matka oraz jej rodzice Sołomon i Polina Szapirowie[5][6].

Początkowo chodził do rejonowej szkoły nr 72, lecz dzięki staraniom matki przeniósł się do elitarnej specjalnej szkoły nr 27 na Kutuzowskim prospekcie, gdzie wykładano rozszerzony język angielski. Do szkoły tej uczęszczały dzieci i wnuki członków KC KPZR, dyplomatów i innych przedstawicieli elity politycznej[5][6]. W dziewiątej klasie zaczął uprawiać karate[7].

Wykształcenie

Po ukończeniu szkoły w 1980 roku starał się o przyjęcie na studia do Moskiewskiego Instytutu Inżynierii Fizycznej (MEPhI), jednej z najbardziej prestiżowych uczelni technicznych w ZSRR, oraz na Wydział Fizyki Uniwersytetu Moskiewskiego, lecz nie został tam przyjęty – jak twierdzi – z powodu żydowskiego pochodzenia[5].

W końcu rozpoczął studia w Moskiewskim Instytucie Stali i Stopów (MISIS), które ukończył z wyróżnieniem w 1986 roku (specjalność "inżynier-metalurg")[4]. Po ukończeniu studiów podejmował się dorywczych prac (sprzątanie, budowa, szycie) oraz pracował w swojej rodzimej szkole nr 27 jako nauczyciel fizyki, matematyki i astronomii[5]. Od 1986 do 1989 wraz z Dmitrijem Rogozinem był ekspertem w Komitecie Organizacji Młodzieżowych.

W 1990 roku obronił doktorat z ekonomii w Instytucie Gospodarki Światowej i Stosunków Międzynarodowych Akademii Nauk ZSRR (IMEMO)[8]. Temat pracy doktorskiej brzmiał: "Podstawy trendów w produkcji nowszych materiałów i czynniki efektywności ich wykorzystania w przemyśle Japonii i USA"[5].

Pobyt w USA i działalność biznesowa

Po uzyskaniu doktoratu, w 1990 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie rozpoczął pracę jako wykładowca ekonomii na Uniwersytecie Alabamy. Po jednym semestrze kontrakt został jednak zerwany przez uczelnię, jak twierdzi Sołowjow, pod naciskiem FBI. Podejmował się wówczas dorywczych prac (koszenie trawników, lekcje karate), a w końcu rozpoczął prowadzenie biznesu. Podczas pobytu w USA brał też udział w życiu politycznym, min. zbierał podpisy dla kandydującego na prezydenta George'a Busha[5].

Po upadku ZSRR, w 1992 roku, wrócił do Rosji i został przedsiębiorcą. Produkował sprzęt dyskotekowy, a także prowadził agencję pracy w Moskwie. Pod koniec lat 90. sprzedał swoje przedsiębiorstwo i zainwestował min. w akcje Gazpromu. Według informacji prasowych oraz organizacji Otwarta Rosja, Władimir Sołowjow posiada udziały w szeregu firm i spółek o wartości rzędu milionów dolarów[5].

Kariera medialna

Władimir Sołowjow przeprowadzający wywiad z Władimirem Putinem, 23 lutego 2015

W 1997 roku Sołowjow po raz pierwszy poprowadził w zastępstwie program radiowy na antenie stacji Srebrny Deszcz (ros. Sierebrianyj Dożdż). Następnie przez 12 lat (1998-2010) prowadził na antenie tej stacji radiowej swój autorski poranny program na żywo "Słowicze trele". W programie poruszał aktualne tematy z różnych dziedzin życia, a emocjonalny styl prowadzenia przysporzył mu popularności[5].

Obecnie prowadzi poranną audycję "Pełny kontakt" (Full contact) w radiostacji Wiesti FM, gdzie komentuje aktualne wydarzenia.

W 1999 roku rozpoczął karierę telewizyjną[8]. Od tego czasu pracował dla stacji telewizyjnych: TNT (1999-2002), ОRT (1999-2001), ТV-6 (2001-2002), ТVS (2002-2003), NTV (2003-2009) oraz Rossija 1 (od 2010).

W telewizji ORT był współgospodarzem, wraz z Aleksandrem Gordonem, politycznego talk-show "Proces" (1999-2001), w którym dyskutowały, w formie rozprawy sądowej, znane postacie życia publicznego (np. Władimir Żyrinowski). Równolegle prowadził na kanale TNT swój autorski projekt „Pasje Sołowjowa” (1999-2001), do którego zapraszał polityków i biznesmenów[5]. Po 2001 rozpoczął współpracę z telewizją TV-6, gdzie miał swój nocny program muzyczny "Słowicza noc" oraz poranny program śniadaniowy "Poranek z Sołowjowem" (do 2003).

W tej samej stacji TV-6 (przekształconej w TVS) w latach 2002-2003 roku prowadził program polityczny „Pojedynek” – telewizyjną debatę między dwoma gośćmi studia. Po zamknięciu przez władze telewizji, Sołowjow prowadził na antenie NTV w podobnym formacie program "Do barierki!" (2003-2009). Od 2010 do 2017 program znów pod nazwą "Pojedynek" ukazywał się na antenie telewizji Rossija 1.

W latach 2005-2008 na antenie telewizji NTV ukazywał się jego program publicystyczny "Wieczór z Władimirem Sołowjowem", który od 2012 roku nieprzerwanie ukazuje się na antenie kanału Rossija 1 (w niedziele emitowany pod tytułem "Niedzielny wieczór z Władimirem Sołowjowem"). Do programu zapraszani są do dyskusji nad bieżącymi kwestiami politycy, eksperci, dziennikarze i przedsiębiorcy. Współproducentem programu, oprócz samego Sołowjowa, jest Aleksander Lewin[9]. Program uznawany jest za prokremlowską propagandę[10].

W 2012 roku dekretem Władimira Putina wszedł w skład Rady Telewizji Publicznej[11].

Od września 2018 roku tworzy, wraz z Pawłem Zarubinem, cotygodniowy program „Moskwa. Kreml. Putin”, w całości poświęcony osobie Władimira Putina[5].

Od marca 2020 działa poprzez swój kanał na YouTube pod nazwą Соловьёв Live, gdzie retransmitowane są również jego audycje radiowe i telewizyjne.

Działalność literacka

Jest autorem kilkunastu książek publicystycznych i beletrystycznych[5].

Życie prywatne

Ma ośmioro dzieci z trzech małżeństw[8][5]. Według doniesień medialnych posiada trzy luksusowe wille we Włoszech, z czego wartość jednej nad jeziorem Lago di Como jest szacowana na 8 mln euro[10][12].

Nagrody

Władimir Sołowjow nagrodzony Orderem Honoru przez Władimira Putina, 25 grudnia 2013

22 kwietnia 2014 otrzymał order Aleksandra Newskiego za „wysoki profesjonalizm i obiektywizm w relacjonowaniu wydarzeń w Republice Krymu[4][1]. Ponadto odznaczono go orderem Honoru, orderem Przyjaźni, a także armeńskim orderem Honoru[13].

Sankcje

Decyzją z dnia 23 lutego 2022 r. Rada Unii Europejskiej nałożyła na Sołowjowa sankcje za wspieranie działań podważających integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy[1].

Przypisy

  1. a b c Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2022/260 z dnia 23 lutego 2022 r. dotyczące wykonania rozporządzenia (UE) nr 269/2014 w sprawie środków ograniczających w odniesieniu do działań podważających integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażających (CELEX: 32022R0260).
  2. Putin's Favorite TV Host Mixes Nuclear Threats, Jewish Roots and Antisemitic Quotes, „Haaretz” [dostęp 2022-11-02] (ang.).
  3. Agencies and TOI, Russia claims to foil ‘neo-Nazi terrorist’ plot against pro-Kremlin TV anchor, www.timesofisrael.com [dostęp 2022-11-02] (ang.).
  4. a b c Владимир Рудольфович Соловьев. ostankino.ru. [dostęp 2022-03-16]. (ros.).
  5. a b c d e f g h i j k l Владимир Соловьев - биография | Узнай Всё, Uznayvse.ru [dostęp 2022-11-02] (ros.).
  6. a b Владимир Соловье биография. Владимир Соловьев и его личная жизнь. Сколько раз был женат Владимир Соловьев? Сколько детей у Владимира Соловьева? - Свободная Пресса, svpressa.ru [dostęp 2022-11-22] (ros.).
  7. Владимир Соловьев: Я всегда любил футбол, а он меня - нет, Советский спорт [dostęp 2022-11-22] (ros.).
  8. a b c Соловьев Владимир Рудольфович. whoiswho.dp.ru. [dostęp 2022-04-12]. (ros.).
  9. Итоги с Владимиром Соловьевым, www.kommersant.ru, 4 lutego 2005 [dostęp 2022-11-22] (ros.).
  10. a b Propaganda masowego rażenia. Rosyjska telewizja w obliczu wojny, OSW Ośrodek Studiów Wschodnich, 6 maja 2022 [dostęp 2022-11-22] (pol.).
  11. Утверждён состав Совета по общественному телевидению, Президент России [dostęp 2022-11-22] (ros.).
  12. В Италии заявили об аресте виллы Соловьева на озере Комо, РБК [dostęp 2022-11-22] (ros.).
  13. Мемория. Владимир Соловьев. polit.ru. [dostęp 2022-04-12]. (ros.).

Media użyte na tej stronie

Orden of Honour.png
Ribbon bar of Order of Honor
Orden of Honor (Armenia) BAR.svg
Autor: Gaeser, Licencja: CC BY-SA 3.0
The order of honor of Republic of Armenia
Order of Alexander Nevsky 2010 ribbon.svg
Ribbon bar: Order of Alexander Nevsky. Russian Federation. 2010.
Vladimir Rudol'fovich Solovyov and Vladimir Putin.jpeg
(c) Kremlin.ru, CC BY 4.0
Portrait of russian anchorman Vladimir Rudol'fovich Solovyov with President of Russian Federation Vladimir Putin
Владимир Соловьёв - 13 (07-02-2022) (cropped).png
Autor: Информационное агентство БелТА, Licencja: CC BY 3.0
В ходе интервью президента Республики Беларусь Александра Лукашенко журналисту и телеведущему Владимиру Соловьёву.
Интервью Владимира Путина ВГТРК 03.jpeg
(c) Kremlin.ru, CC BY 4.0
Интервью Владимира Путина ВГТРК