Władimir Sorokin

Władimir Sorokin

ros. Владимир Георгиевич Сорокин

Sorokin podczas Festiwalu Literackiego w Kolonii, 2006
Imię i nazwisko	Władimir Georgijewicz Sorokin
Data i miejsce urodzenia	7 sierpnia 1955 Bykowo
Narodowość	rosyjska
Język	rosyjski
Alma Mater	Państwowy Uniwersytet Nafty i Gazu im. I.M. Gubkina w Moskwie
Dziedzina sztuki	proza postmodernistyczna, dramat, scenariusz
Ważne dzieła
Lód Dzień oprycznika Bro
Strona internetowa

Władimir Georgijewicz Sorokin (ros. Владимир Георгиевич Сорокин; ur. 7 sierpnia 1955 w Bykowie, Rosyjska Federacyjna SRR) – rosyjski pisarz, czołowy przedstawiciel rosyjskiego konceptualizmu.

Życiorys

Urodził się 7 sierpnia 1955 roku w miasteczku Bykowo niedaleko Moskwy. Debiutował w wieku 17 lat w czasopiśmie Za kadry nieftianikow. Obecnie jest uznawany za jednego z trzech czołowych rosyjskich postmodernistów (obok Wiktora Pielewina i Wiktora Jerofiejewa). Jest autorem opowiadań, scenariuszy filmowych, dramatów i powieści, m.in. Norma, Tridcataja lubow’ Mariny, Sierdca czetyrioch, Gołuboje sało (Błękitna słonina), Lod (Lód) i Oczeried’ (Kolejka). Jego literatura przez wielu uznawana jest za dość kontrowersyjną – proputinowska organizacja „Idący razem” wrzucała Gołuboje sało do makiety sedesu, dopatrując się w utworze treści pornograficznych (chodziło o scenę intymnego zbliżenia Józefa Stalina i Nikity Chruszczowa), zaś na Sorokina po publikacji Lodu spadł grad oskarżeń o faszyzm (w powieści uprzywilejowaną pozycję mieli niebieskoocy blondyni).

Mimo kontrowersji utwory Sorokina z powodzeniem zostały przetłumaczone m.in. na angielski, niemiecki, francuski, holenderski, fiński, szwedzki, włoski, polski, japoński i koreański.

W marcu 2022 należał do sygnatariuszy apelu czołowych pisarzy piszących po rosyjsku do wszystkich mówiących po rosyjsku ludzi, aby szerzyli prawdę o wojnie wewnątrz Rosji^[1].

Wybrana twórczość

Powieści

• 1979-1983 – Norma (Норма)
• 1983 – Kolejka (Очередь; przeł. Ewa Lewandowska, wyd. pol. 1988)
• 1982-1984 – Tridcataja lubow’ Mariny (Тридцатая любовь Марины)
• 1985-1989 – Roman (Роман)
• 1991 – Sierdca czetyrioch (Сердца четырёх)
• 1999 – Gołuboje sało (Голубое сало)
• 2002 – Lód (Лёд; przeł. Agnieszka Lubomira Piotrowska, wyd. pol. 2004)
• 2004 – Bro (Путь Бро; przeł. Agnieszka Lubomira Piotrowska, wyd. pol. 2006)
• 2005 – 23 000 (23000; przeł. Agnieszka Lubomira Piotrowska, wyd. pol. 2007)
• 2006 – Dzień oprycznika (День опричника; przeł. Agnieszka Lubomira Piotrowska, wyd. pol. 2008)
• 2013 – Tiełłurija (Теллурия)
• 2017 – Manaraga (Манарага; przeł. Agnieszka Lubomira Piotrowska, wyd. pol. 2018)
• 2021 – Doktor Garin (Доктор Гарин)

Dramaty

• 1985 – Ziemlanka (Землянка)
• 1988 – Russkaja babuszka (Русская бабушка)
• 1989 – Dowierije (Доверие)
• 1990 – Dismorfomanija (Дисморфомания)
• 1994-1995 – Hochzeitreise (Hochzeitreise)
• 1995-1996 – Szczy (Щи)
• 1984-1997 – Pielmieni (Пельмени)
• 1997 – Dostoevsky-Trip (Dostoevsky-Trip)
• 1998 – S Nowym Godom (С Новым Годом)
• 2006 – Kapitał (Капитал)
• 2009 – Zanos (Занос)

Nowele i opowiadania

• 1969 – Tietieriew (Тетерев)
• 1969 – Jabłoki (Яблоки)
• 1980 – Okrużenije (Окружение)
• 1979-1984 – Pierwyj subbotnik (Первый субботник) – zbiór opowiadań z wczesnego okresu twórczości Sorokina
• 1994 – Miesjac w Dachau (Месяц в Дахау)
• 2000 – Pir (Пир) – zbiór opowiadań
• 2001 – Sniegowik (Снеговик)
• 2002 – Chirosima (Хиросима)
• 2005 – Kuchnia (Кухня)
• 2005 – Sierdiecznaja pros’ba (Сердечная просьба)
• 2005 – Miszen' (Мишень)
• 2005 – Czornaja łoszad’ s biełym głazom (Чёрная лошадь с белым глазом)
• 2005 – Wołny (Волны)
• 2008 – Cukrowy Kreml (Сахарный Кремль; przeł. Agnieszka Lubomira Piotrowska, wyd. pol. 2011) – zbiór opowiadań osadzonych w świecie powieści Dzień oprycznika
• 2010 – Zamieć (Метель; przeł. Agnieszka Lubomira Piotrowska, wyd. pol. 2013)
• 2012 – Otpusk (Отпуск)
• 2018 – Bieły kwadrat (Белый квадрат) – zbiór opowiadań

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Władimira Sorokina