Władimir Wasiutin
| Data i miejsce urodzenia | 8 marca 1952 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 19 lipca 2002 |
| Narodowość | ukraińska |
| Łączny czas misji kosmicznych | 64 dni, 21 godzin, 52 minut |
| Misje | Sojuz T-14 (Salut 7 EO-4) |
| Stopień wojskowy | |
| Wyuczony zawód | pilot |
| Odznaczenia | |
       | |
Władimir Władimirowicz Wasiutin (ros. Влaдимиp Bлaдимиpoвич Васютин; ur. 8 marca 1952 w Charkowie, zm. 19 lipca 2002 w Moskwie[1]) – radziecki kosmonauta i pilot wojskowy.
Kariera kosmonauty
Ukończył Wyższą Wojskową Szkołę Lotniczą dla Pilotów im. S.I. Gricewca (ВВАУЛ) w Charkowie[2] oraz Szkołę Pilotów Doświadczalnych (tamże). Dosłużył się stopnia generała porucznika radzieckich Sił Powietrznych[2].
Szkolenie do lotu w kosmos rozpoczął w sierpniu 1976, pierwotnie jako kandydat na pilota w programie Buran[2]. W latach –1977 szkolił się w 267. Centrum Sprzętu Lotniczego i Szkolenia Pilotów Testowych w Achtubinsku, w latach 1977–1978 w Centrum Wyszkolenia Kosmonautów im. J. Gagarina[2]. Został powołany do korpusu kosmonautów 1 grudnia 1978[1]. Przydzielono go do programu TKS będącego pierwotnie częścią programu Ałmaz – serii wojskowych baz orbitalnych. Mimo skasowania programu głównego, pojazdy TKS nadal miały być wysyłane na stacje cywilne typu Salut.
17 września 1985 został dowódcą lotu Sojuz T-14, wchodzącego w skład misji EO-4 na stację kosmiczną Salut 7, gdzie wraz z Aleksandrem Wołkowem i Gieorgijem Grieczką dołączył do przebywających na orbicie Władimira Dżanibekowa i Wiktora Sawinycha. Pierwotnie misja miała trwać sześć miesięcy. Wasiutin miał wykonać bogaty program naukowych i wojskowych testów i ćwiczeń w module Kosmos 1686, który zadokował do Saluta autonomicznie w październiku tego roku. Wkrótce po przybyciu na orbitę Wasiutin zachorował i nie był w stanie pełnić swoich obowiązków[3]. Zamiast planowanej półrocznej misji, spędził w kosmosie niespełna 65 dni i stan zdrowia zmusił go do powrotu na Ziemię[1][3]. Przyczyną jego problemów zdrowotnych była infekcja prostaty, która wywołała gorączkę i zapalenie[4].
25 lutego 1986 odszedł ze służby w korpusie kosmonautów[1]. Po rezygnacji został zastępcą szefa wydziału w Szkole Sił Powietrznych im. Gagarina w Moninie[1][2].
Życie prywatne
Był żonaty, miał dwoje dzieci. Zmarł na raka[1].
Nagrody i odznaczenia
- Bohater Związku Radzieckiego
- Lotnik Kosmonauta ZSRR
- Order Lenina
- Medal „Za umacnianie braterstwa broni” (ZSRR)
- Medal za Umacnianie Braterstwa Broni (Rosja)
- Odznaka Braterstwa Broni (PRL)
- Order Honoru (Rosja)
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e f Cosmonaut Biography: Vladimir Vasyutin. spacefacts.de. [dostęp 2016-05-16]. (ang.).
- ↑ a b c d e Васютин Владимир Владимирович. [w:] rukosmos.ru [on-line]. 2012-07-08. [dostęp 2016-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-17)]. (ros.).
- ↑ a b D.S.F. Portree: Mir Hardware Heritage. NASA. [dostęp 2016-05-16]. (ang.).
- ↑ David Michael Harland, John Catchpole: Creating the International Space Station. Springer, March 2002, s. 416. ISBN 1-85233-202-6. (ang.).
Media użyte na tej stronie
Medal “Gold Star” of a “Hero of the Soviet Union”
Pilot-Cosmonaut of the USSR badge
Ribbon bar of the Medal "For Strengthening of Brotherhood in Arms". The Soviet Union (USSR).
Ribbon bar of Order of Honor
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
Ribbon bar Medal «300th Anniversary Of The Russian Navy»
Baretka Odznaki "Braterstwa Broni".