Władisław Aczałow
 | |
 generał pułkownik | |
| Data i miejsce urodzenia | 13 listopada 1945 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1966–1991 |
| Siły zbrojne | |
 | |
| Odznaczenia | |
       | |
Władisław Aleksiejewicz Aczałow, ros. Владислав Алексеевич Ачалов; (ur. 13 listopada 1945 w Atamaszu, zm. 23 czerwca 2011 w Moskwie) – radziecki i rosyjski oficer służący w wojskach pancernych i powietrznodesantowych, w latach 1989−1990 dowódca wojsk powietrznodesantowych.
Życiorys
W 1966 roku ukończył Kazańską Uczelnię Czołgową Armii Czerwonej im. Rady Najwyższej Tatarskiej ASRR. Służbę w siłach zbrojnych rozpoczął jako dowódca plutonu czołgów, później dowodził kompanią czołgów ciężkich.
W 1973, po ukończeniu Wojskowej Akademii Wojsk Pancernych im. Marszałka Związku Radzieckiego R.J. Malinowskiego, został mianowany zastępcą dowódcy, a w 1974 roku dowódcą pułku artylerii w 44 Dywizji Powietrznodesantowej. Od 1975 do 1977 roku był dowódcą gwardyjskiego pułku wojsk powietrznodesantowych, a następnie do 1978 roku zastępcą dowódcy 98 Gwardyjskiej Dywizji Powietrznodesantowej i do 1982 roku dowódcą 7 Dywizji Powietrznodesantowej[1].
W 1981 roku, w ramach planowanej wówczas przez konserwatywne kręgi radzieckich władz akcji pacyfikacyjnej Polski, miał dokonać desantu w Warszawie, jako dowódca stacjonującej w Kownie 7 Dywizji Powietrznodesantowej. W lutym 1981 roku przybył do Warszawy na rekonesans, a we wrześniu jego oddział brał udział w manewrach „Zapad-81”, podczas których ćwiczono m.in. masowy desant na tyły wroga[2].
Po ukończeniu ze złotym medalem Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. Klimenta Woroszyłowa w Moskwie, w 1984 roku został mianowany pierwszym zastępcą dowódcy 2 Gwardyjskiej Armii Pancernej, a rok później dowódcą 8 Gwardyjskiej Armii. Od 1987 do 1989 roku był szefem sztabu i pierwszym zastępcą dowódcy oraz członkiem Rady Wojskowej Leningradzkiego Okręgu Wojskowego[1].
Od stycznia 1989 do grudnia 1990 roku sprawował funkcję dowódcy wojsk powietrznodesantowych, a od grudnia 1990 do sierpnia 1991 roku był wiceministrem obrony ZSRR i członkiem Rady Najwyższej RFSRR w latach 1990–1993[1].
W sierpniu 1991 roku znalazł się wśród organizatorów i uczestników puczu Janajewa; opracowywał plany ataku na parlament Federacji Rosyjskiej. W październiku 1993 roku, podczas kryzysu konstytucyjnego, opowiedział się po stronie wiceprezydenta Aleksandra Ruckoja i parlamentu, za co otrzymał nominację na ministra obrony Rosji. Po zdławieniu przez wojska Jelcyna próby zamachu został aresztowany, ale zwolniono go na mocy amnestii w lutym 1994 roku[2].
W 2003 roku zajmował się szkoleniem irackich żołnierzy w ramach przygotowań do odparcia amerykańskiej inwazji[2], a także został przewodniczącym Centralnej Rady Wszechrosyjskiego Związku Organizacji Pozarządowych Weteranów Wojsk Powietrznodesantowych „Unia Spadochroniarzy Rosji”[1].
W 2010 i 2011 roku, jako przewodniczący związku weteranów, sprzeciwił się planom reformy armii, którą zainicjował minister obrony Anatolij Sierdiukow[2].
Zmarł 23 czerwca 2011 r. w szpitalu w Moskwie[2] i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Trojekurowskim[3].
Odznaczenia
- Order Rewolucji Październikowej
- Order Czerwonej Gwiazdy
- Order Za Służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR I klasy
- Order Za Służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR II klasy
- Order Za Służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR III klasy
I medale.
Przypisy
- ↑ a b c d Центральный совет Всероссийского союза общественных объединений ветеранов десантных войск „Союз десантников России”, Союз десантников России [dostęp 2011-06-26] [zarchiwizowane z adresu 2011-07-02] (ros.).
- ↑ a b c d e Jerzy Malczyk, Rosja: Zmarł generał Aczałow, niedoszły obrońca komunizmu w Polsce, Money.pl, 23 czerwca 2011 [dostęp 2021-06-14].
- ↑ Открытие памятника Владиславу Алексеевичу Ачалову, Союз десантников России, 7 czerwca 2012 [dostęp 2017-04-06] (ros.).
Linki zewnętrzne
- Link do fotografii, Wyborcza.pl [dostęp 2011-06-14].
Media użyte na tej stronie
Ribbon bar of the Order of the Red Star. The Soviet Union (USSR).
Orden Por Servicio a la Patria (3ra Clase).
Autor:
Russian Airborne TroopsPress Service
PO 107014, Moscow, 10 Matrosskaya tishina street,
+7(495) 962-98-48,
Licencja: CC BY-SA 3.0
12th Russian Airborne Troops Commander-in-Chief, Col. Gen. Vladislav Achalov (in office: January 1989 – December 1990) at the Airborne Troops Day in Moscow.
Ribbon bar of medal «General Margelov»
Orden Por Servicio a la Patria (2nda Clase).
Autor:
- RAF A F8ColGen since 2010par.svg: F l a n k e r
- derivative work: Mboro (talk)
Rank insignia of the Soviet Union/Russian Federation (1955-1991), here Army "Colonel general" (OF8) – shoulder strap dress uniform.
medium emblem of the Vooruzhoennye Sily Rossijskoj Federatsii (Вооружённые Силы Российской Федерации), the Armed forces of the Russian Federation.
Graduate chest badge of the Soviet Union’s General Staff Academy until 1992.
Orden Por Servicio a la Patria (1era Clase).
Подпись генерал-полковника В. А. Ачалова на приказе Министра обороны Российской Федерации №1 от 22 сентября 1993 года (Конституционный кризис 1993 года в России).
A red star and a hammer and sickle with golden border and red rims.