Władyka

Władyka – w dawnej Polsce pan, władca, zwierzchnik; obecnie najczęściej tytuł honorowy biskupów, arcybiskupów i metropolitów w Kościołach prawosławnych (używany w językach słowiańskich). W teokratycznej Czarnogórze (do 1852[1]) przez kilka wieków władykowie byli jednocześnie politycznymi władcami państwa[2].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Beata Skrzypek: Kiedy Czarnogóra zostanie o pełnoprawnym członkiem UE. stosunkimiedzynarodowe.pl, 2009-06-08. [dostęp 2011-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-22)].
  2. ↑ Pod wodzą duchowieństwa. W: Agnieszka Szymańska: Czarnogóra: przewodnik. Krystyna Malik (red.), Paweł Luboński (red.). Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2003, s. 42. ISBN 978-83-89188-60-1. [dostęp 2009-11-24]. Cytat: W Czarnogórze przez kilka wieków władykowie pełnili również funkcję władców państwa. Byli wybierani przez zgromadzenie wyższych duchownych i pochodzili ze znanych rodów. Za ich czasów monaster w Cetyni pełnił rolę głównego ośrodka władzy politycznej, a państwo miało charakter typowo teokratyczny. (pol.)