Władysław Śmietanko

Władysław Śmietanko

Cypr, Równy

Władysław Śmietanko (ze zbiorów NAC)
podporucznik
Data i miejsce urodzenia	4 marca 1920 Konopki
Data i miejsce śmierci	29 lipca 1999 Londyn
Przebieg służby
Lata służby	1939–1944
Siły zbrojne	Polskie Siły Zbrojne w ZSRR (1941–1942), Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie, Armia Krajowa
Jednostki	9 Dywizja Piechoty (PSZ), komenda Obszaru Warszawskiego AK
Stanowiska	radiotelegrafista
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa, powstanie warszawskie
Odznaczenia

Władysław Śmietanko pseud.: „Cypr”, „Równy” (ur. 4 marca 1920 w Konopkach, zm. 29 lipca 1999 w Londynie^[1]) – żołnierz Wojska Polskiego II RP, Armii Andersa i Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, oficer Armii Krajowej, podporucznik łączności, cichociemny.

Życiorys

Władysław Śmietanko był synem Władysława i Marii z domu Kąckiej^[1]. W 1939 roku ukończył 4. klasę Liceum Handlowego w Międzyrzecu Podlaskim.

We wrześniu 1939 roku nie został zmobilizowany. 4 marca 1940 roku został zesłany w głąb ZSRR. W lutym 1942 roku wstąpił do Armii Andersa, przydzielono go do 9 Batalionu Saperów 9 Dywizji Piechoty. W kwietniu 1943 roku został przerzucony do Wielkiej Brytanii i przydzielony do Sekcji Dyspozycyjnej Naczelnego Wodza.

Zgłosił się do służby w kraju. Po przeszkoleniu w łączności radiowej został zaprzysiężony 19 stycznia 1944 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza i przeniesiony do Głównej Bazy Przerzutowej w Brindisi we Włoszech. Zrzutu dokonano w nocy z 30 na 31 lipca 1944 roku w ramach operacji „Jacek 1” dowodzonej przez kpt. naw. Stanisława Daniela. Zrzut przyjęła placówka odbiorcza „Solnica” położona 7 km na południe od Grodziska Mazowieckiego.

W powstaniu warszawskim służył w Oddziale V Łączności komendy Obszaru Warszawskiego AK jako radiotelegrafista (radiostacja 02). Za służbę tę otrzymał 1 października 1944 roku Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami.

Po upadku powstania dostał się do niewoli niemieckiej. Po uwolnieniu 19 lipca 1945 roku przybył do Wielkiej Brytanii, gdzie się osiedlił.

Odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Viruti Militari
• Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami.

Przypisy

Bibliografia

• Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 3. Zwierzyniec – Rzeszów: Obywatelskie Stowarzyszenie „Ostoja”, 2002, s. 102–103. ISBN 83-910535-4-7.
• Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1984, s. 423. ISBN 83-211-0537-8.
• Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny, s. 245.

Linki zewnętrzne

• biogram na stronie elitadywersji.org - kompendium wiedzy o 316 Cichociemnych spadochroniarzach Armii Krajowej