Władysław Adamczyk (inżynier)

Władysław Adamczyk
Ilustracja
Władysław Adamczyk w stroju sokolim (przed 1903)
Data urodzenia

przed 1860

Data i miejsce śmierci

15 czerwca 1915
Biała

Miejsce spoczynku

Bielsko-Biała

Narodowość

polska

Rodzice

Franciszek, Józefa

Małżeństwo

Maria z d. Janiszewska

Dzieci

Janina, Zdzisław, Tadeusz

Krewni i powinowaci

Stanisław Basiński (zięć)

Faksymile
Odznaczenia
Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych

Władysław Adamczyk[a] (ur. przed 1860, zm. 15 czerwca 1915 w Białej) – polski inżynier budownictwa, działacz sokoli i społeczny.

Życiorys

Był synem Franciszka i Józefy z domu Śliwińskiej[1].

Ukończył studia techniczne uzyskując tytuł inżyniera[2]. W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej wstąpił do c. k. służby państwowej w sferze budownictwa[2]. Jako urzędnik C. K. Namiestnictwa od około 1879 w randze praktykanta budownictwa pracował w oddziale budowniczym starostwa c. k. powiatu rzeszowskiego[3]. W 1882 został mianowany adiunktem budownictwa i przeniesiony z Rzeszowa do Białej[4]. Był zatrudniony w oddziale budowniczym starostwa c. k. powiatu bialskiego, w którym od około 1882 był adiunktem budownictwa[5], w tej randze od około 1886 pracował przy budowie drogi Bursztyn-Łopuszna[6], a od około 1889 był pierwszym inżynierem[7]. Jako inżynier decyzją C. K. Namiestnictwa w 1892 został przeniesiony z Białej do Sanoka (w przeciwnym kierunku został przeniesiony inż. Klemens Lewicki)[8]. Podjął pracę w urzędzie budowniczym starostwa c. k. powiatu sanockiego, gdzie był kierownikiem[2] od 1892 w randze inżyniera[9], w grudniu 1895 został mianowany starszym inżynierem[10][11] i nadal pracował na swoim stanowisku (określany też jako nadinżynier)[12]. W 1897 funkcjonował w charakterze rządowym[13]. W 1892 został mianowany komisarzem nadzoru kotłów parowych dla powiatów brzozowskiego, liskiego, sanockiego[14]. Przed 1902 był w składzie komisji opiniującej powstanie pomnika Tadeusza Kościuszki w Sanoku[15].

Od około 1904 był delegatem Wydziału Krajowego do wydziału fachowej szkoły uzupełniającej w Sanoku[16]. Został członkiem zwyczajnym Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego[17][18][19]. Był członkiem założycielem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[20][21][22], pełnił funkcje członka wydziału (1892)[23], wiceprezesa (1896)[24], prezesa od 1897 do 1906 (25 lutego 1899 ponownie wybrany prezesem na kolejne trzy lata[25])[26], otrzymał tytuł członka honorowego[27][28]. Był inicjatorem utworzenia boiska sportowego, jako obiektu funkcjonującego poza gmachem sokolim (ostatecznie w 1897 boisko powstało na terenie tzw. „Sędziówki” w ramach Sanockiego Klubu Sportowego pod prezesurą Michała Jorkascha-Kocha[29]). Otrzymał tytuł prezesa honorowego sanockiego „Sokoła”[2], a inicjały jego i żony (M.) zostały umieszczone w drzewcu sztandaru TG Sokół w Sanoku, na jednym z 125 gwoździ upamiętniających członków gniazda[30]. 28 marca 1896 został wybrany prezesem Czytelni Chrześcijańskiej „Ogniwo” w Sanoku[31]. Został wiceprezesem Towarzystwa Kasy Zaliczkowej w Sanoku[32]. 28 września 1904 i 28 września 1905 był wybierany członkiem wydziału „Towarzystwa Bursy”, sprawującego pieczę nad Bursą Jubileuszową im. Cesarza Franciszka Józefa w Sanoku[33][34]. Był jednym z założycieli stowarzyszenia Towarzystwo Młodzieży Polskiej „Znicz” w Sanoku, powołanego 17 lipca 1904, zostając jego członkiem wspierającym[35], a na początku 1905 został wybrany członkiem sądu polubownego tej organizacji[36]. Był skarbnikiem Towarzystwa Korpusów Wakacyjnych w Sanoku[37]. 3 marca 1906 w Sanoku odbyła się uroczysta wieczornica stanowiąca pożegnanie z miastem Władysława Adamczyka, który otrzymał wówczas dyplom członka honorowego członka sanockiego „Sokoła”, przyznany decyzją z 18 lutego 1906[38][39].

Decyzją c. k. Namiestnika na początku lutego 1906 jako starszy inżynier został przeniesiony z Sanoka do Lwowa[40]. W 1906 został dyrektorem zarządu „Towarzystwa kredytowego dla urzędników i sług państwowych dla budowy domów mieszkalnych członkom i dostarczania tymże członkom artykułów spożywczych” w Sanoku[41]. Podjął pracę w oddziale budowniczym c. k. Namiestnictwa we Lwowie, gdzie od 1906 był nadinżynierem[42], następnie jako starszy inżynier starszy inżynier pod koniec 1907 został mianowany przez c. k. ministra spraw wewnętrznych radcą budownictwa[43][44], zaś po przekształceniach strukturalnych od około 1908 był radcą budownictwa w Departamencie Technicznym c. k. Namiestnictwa we Lwowie[45][46][47][48][49][50], około 1911 mianowany c. k. starszym radcą budownictwa (niem. Ober-Bau-Rat)[51] pełnił funkcję w kolejnych latach[52]. W Departamencie Technicznym kierował działem budowy dróg i mostów nieerarialnych[2]. Od około 1909 był egzaminatorem komisji egzaminacyjnych kandydatów na autoryzowanych techników prywatnych, w tym na autoryzowanych inżynierów budownictwa, względnie inżynierów budownictwa i kultury[53] (od około 1912 zastępca przewodniczącego tej komisji[54]), a od około 1910 na autoryzowanych geometrów względnie geometrów i techników kultury[55] (od około 1912 zastępca przewodniczącego tej komisji)[56]. Był autorem sprawozdania z I Kongresu Drogowego w Paryżu z października 1908, opublikowanego w „Czasopiśmie Technicznym” w 1910[57][58][59][60][61].

Od 1878 do końca życia był członkiem zwyczajnym Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie[48][49][62]. Należał do Sodalicji Mariańskiej[2]. W swoim życie aktywnie udzielał się w organizacjach o charakterze społecznym, humanitarnym i naukowym[2]. 2 lutego 1913 został przewodniczącym zarządu Związku Inżynierów Galicyjskiego Namiestnictwa we Lwowie[63]. Był kilkukrotnie wybierany prezesem tego zrzeszenia[2].

Pod koniec 1914 podczas I wojny światowej przebywał w Białej[64]. Zmarł w trakcie pracy w biurze 15 czerwca 1915 w Białej[2][65]. Został pochowany w Białej 19 czerwca 1915, a w pogrzebie uczestniczył przebywający wówczas w mieście c. k. Namiestnik Galicji, Witold Korytowski[2]. Zawiadomiony o śmierci inż. Adamczyka jego znajomy dr Karol Zaleski wspominał go ciepłymi słowami w swoim pamiętniku notując m.in. słowa: „cześć pamięci tak szlachetnej duszy ludzkiej, serca tak kochającego Polskę ujarzmioną – i jutrzenkę...”[66].

Tablica upamiętniająca działaczy sokolich w Sanoku

Władysław Adamczyk był żonaty z Marią Romualdą z domu Janiszewską (ur. 1861, córka Wiktora Janiszewskiego, aptekarza z Przeworska)[1][67][68][69]. Jego dziećmi byli: Janina (wzgl. Joanna[70][71], ur. 1884, od 1900 zamężna z Stanisławem Basińskim, profesorem C. K. Gimnazjum Męskiego w Sanoku[67], od 1940 żona Władysława Studzińskiego[72]), Zdzisław (1886-1940, podpułkownik dyplomowany Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej[73]), Tadeusz (1893-1944[1], nauczyciel, rozstrzelany przez Niemców podczas powstania warszawskiego)[74]. W Sanoku rodzina Adamczyków zamieszkiwała na Wójtostwie[74].

Podczas uroczystości 130-lecia gniazda TG „Sokół” w Sanoku 29 czerwca 2019 na gmachu tegoż została odsłonięta tablica upamiętniająca 10 działaczy zasłużonych dla organizacji sokolej i Sanoka, w tym Władysława Adamczyka[75][76].

Odznaczenia

austro-węgierskie

Uwagi

  1. ↑ W ewidencji urzędników administracji Austro-Węgier był określany jako „Ladislaus Adamczyk”.

Przypisy

  1. ↑ a b c Księga chrztów 1892–1898. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 36 (poz. 111).
  2. ↑ a b c d e f g h i j Nekrologia. † Władysław Adamczyk. „Czas”. Nr 325, s. 3, 21 czerwca 1915. 
  3. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1880. Lwów: 1880, s. 6, 31.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1881. Lwów: 1881, s. 6, 30.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1882. Lwów: 1882, s. 6, 30.
  4. ↑ Rozmaitości. Wiadomości personalne. „Dźwignia”. Nr 4, s. 61, 20 kwietnia 1882. 
  5. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1883. Lwów: 1883, s. 11.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1884. Lwów: 1884, s. 11.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1885. Lwów: 1885, s. 11.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1886. Lwów: 1886, s. 11.
  6. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1887. Lwów: 1887, s. 11.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1888. Lwów: 1888, s. 11.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1889. Lwów: 1889, s. 11.
  7. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1890. Lwów: 1890, s. 11.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1891. Lwów: 1891, s. 11.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1892. Lwów: 1892, s. 11.
    •Kronika. Wystawa przemysłu budowlanego we Lwowie. „Gazeta Lwowska”. Nr 84, s. 2, 13 kwietnia 1892. 
  8. ↑ Kronika bieżąca. Personalia. „Czasopismo Towarzystwa Technicznego Krakowskiego”. Nr 9, s. 153, 1 maja 1892. Krakowskie Towarzystwo Techniczne. 
  9. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1893. Lwów: 1893, s. 32.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1894. Lwów: 1894, s. 32.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1895. Lwów: 1895, s. 32, 43.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1896. Lwów: 1896, s. 32.
  10. ↑ Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”. Nr 291, s. 1, 18 grudnia 1895. 
  11. ↑ Kronika. Wiadomości osobiste. „Gazeta Sanocka”. Nr 38, s. 3, 22 grudnia 1895. 
  12. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1897. Lwów: 1897, s. 32.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1898. Lwów: 1898, s. 31.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1899. Lwów: 1899, s. 34.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 42.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 42, 58.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 42.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 42.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 42.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 42.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 50.
  13. ↑ Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 115, s. 2, 13 czerwca 1897. 
  14. ↑ Kronika bieżąca. Personalia. „Czasopismo Towarzystwa Technicznego Krakowskiego”. Nr 13, s. 219, 1 lipca 1892. Krakowskie Towarzystwo Techniczne. 
  15. ↑ Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998, s. 176. ISBN 83-909787-0-9.
  16. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 671.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 713.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 713.
  17. ↑ Sprawozdanie Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego z szóstego roku jej istnienia tj. 1890-91 złożone przez zarząd na walnem zgromadzeniu dnia 9 stycznia 1892. s. 13.
  18. ↑ Sprawozdanie Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego z dziesiątego roku jej istnienia tj. 1894 złożone przez zarząd na walnem zgromadzeniu dnia 4 maja 1895. s. 8.
  19. ↑ Sprawozdanie z działalności „Macierzy Szkolnej Księstwa Cieszyńskiego” w Cieszynie za czas od 16 września 1906 do 31 grudnia 1907 – 22 rok istnienia. Cieszyn: 1907, s. 21.
  20. ↑ Lista członków z dniem 31 grudnia 1899. W: Sprawozdanie Wydziału Polskiego Towarz. Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku za rok administracyjny 1899. Sanok: Polskie Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”, 1900, s. 13.
  21. ↑ Anna Sebastiańska: Członkowie TG „Sokół” w Sanoku 1889–1946. sokolsanok.pl, 2009-11-29. [dostęp 2016-04-17].
  22. ↑ Paweł Sebastiański, Bronisław Kielar: Wykazy członków Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. W: 125 lat sanockiego „Sokoła” 1889–2014. Sanok: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, 2014, s. 142, 143, 144. ISBN 978-83-939031-1-5.
  23. ↑ Kronika. „Sokół” sanocki. „Gazeta Przemyska”. Nr 103, s. 3, 22 grudnia 1892. 
  24. ↑ Alojzy Zielecki, W epoce autonomii galicyjskiej. Społeczeństwo Sanoka u progu XX wieku. Życie kulturalne, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 461.
  25. ↑ Adam Pytel. Sprawy Związku polskich gimnastycznych Towarzystw sokolich w Austrii. Sanok. „Przewodnik Gimnastyczny „Sokół””. Nr 10, s. 6, 1899. 
  26. ↑ Pamiętnik IV zlotu sokolstwa polskiego we Lwowie w dniach 27-29 czerwca 1903. Lwów: Związek Polskich Gimnastycznych Towarzystw, 1904, s. 39.
  27. ↑ Tadeusz Miękisz: Zarys historii Tow. Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku w 50-tą rocznicę jego istnienia. Sanok: Polskie Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”, 1939, s. 10.
  28. ↑ Zarząd. sokolsanok.pl. [dostęp 2016-03-15].
  29. ↑ Okręg IV. przemyski. Sanok. „Przewodnik Gimnastyczny „Sokół””. Nr 9, s. 105, 1897. 
  30. ↑ Sztandar. sokolsanok.pl. [dostęp 2015-06-16].
  31. ↑ Kronika. Czytelnia Chrześcijańska „Ogniwo” w Sanoku. „Gazeta Sanocka”. Nr 105, s. 4, 4 kwietnia 1897. 
  32. ↑ Kasa zaliczkowa w Sanoku. „Gazeta Sanocka”. Nr 9, s. 2, 28 lutego 1904. 
  33. ↑ Kronika. Bursa Jubileuszowa. „Gazeta Sanocka”. Nr 40, s. 4, 3 października 1904. 
  34. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”. Nr 93, s. 4, 8 października 1905. 
  35. ↑ Tow. młodzieży polskiej „Znicz”. „Gazeta Sanocka”. Nr 30, s. 2, 24 lipca 1904. 
  36. ↑ Kronika. Z życia młodzieży. „Gazeta Sanocka”. Nr 55, s. 3, 15 stycznia 1905. 
  37. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”. Nr 29, s. 3, 20 października 1895. 
  38. ↑ Wieczornica Sokoła. „Gazeta Sanocka”. Nr 112, s. 4, 18 lutego 1906. 
  39. ↑ Wieczornica Sokoła. „Gazeta Sanocka”. Nr 115, s. 4, 11 marca 1906. 
  40. ↑ Kronika. „Głos Rzeszowski”. Nr 6, s. 2, 11 lutego 1906. 
  41. ↑ Firmy. „Gazeta Lwowska”. Nr 71, s. 11, 28 marca 1906. 
  42. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 6.
  43. ↑ Kronika. Mianowania. „Gazeta Sanocka”. Nr 199, s. 3, 3 listopada 1907. 
  44. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 5.
  45. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 3.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 3.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 3.
  46. ↑ a b c d Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 3.
  47. ↑ Ruch przyjezdnych. „Nowa Reforma”. Nr 514, s. 2, 9 listopada 1910. 
  48. ↑ a b Spis członków Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie według stanu z dnia 31. grudnia 1910. „Czasopismo Techniczne”. Nr 24, s. 24, 25 grudnia 1910. 
  49. ↑ a b Spis członków Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie według stanu z dnia 31. grudnia 1911. „Czasopismo Techniczne”. Nr 25, s. 24, 24 grudnia 1911. 
  50. ↑ Kronika. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 32, s. 2, 30 lipca 1911. 
  51. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. V.
  52. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 3.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 3.
    •Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1914. Wiedeń: 1914, s. 952.
    •Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1915. Wiedeń: 1915, s. 957.
  53. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 13.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 13.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 14.
  54. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 14.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 14.
  55. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 14.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 15.
  56. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 15.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 15.
  57. ↑ Władysław Adamczyk. Sprawozdanie z I kongresu drogowego odbytego w Paryżu w październiku 1908. „Czasopismo Techniczne”. Nr 12, s. 170-172, 25 czerwca 1910. 
  58. ↑ Władysław Adamczyk. Sprawozdanie z I kongresu drogowego odbytego w Paryżu w październiku 1908. „Czasopismo Techniczne”. Nr 13, s. 183-185, 10 lipca 1910. 
  59. ↑ Władysław Adamczyk. Sprawozdanie z I kongresu drogowego odbytego w Paryżu w październiku 1908. „Czasopismo Techniczne”. Nr 14, s. 203-205, 25 lipca 1910. 
  60. ↑ Władysław Adamczyk. Sprawozdanie z I kongresu drogowego odbytego w Paryżu w październiku 1908. „Czasopismo Techniczne”. Nr 15, s. 216-219, 10 sierpnia 1910. 
  61. ↑ J. Drexler, S. Schulz. Uchwały II kongresu drogowego w Brukseli w r. 1910. „Czasopismo Techniczne”. Nr 17, s. 249, 10 września 1910. 
  62. ↑ Członkowie Towarzystwa w drugiem dwudziestopięcioleciu (1902-1926). W: Maksymilian Matakiewicz: Polskie Towarzystwo Politechniczne we Lwowie 1877–1927. Księga pamiątkowa wydana z okazji 50-letniego jubileuszu Towarzystwa. Lwów: Polskie Towarzystwo Politechniczne we Lwowie, 1927, s. 88.
  63. ↑ Firmy. „Gazeta Lwowska”. Nr 34, s. 11, 12 lutego 1913. 
  64. ↑ Nadesłane. „Nowa Reforma”. Nr 441, s. 2, 6 października 1914. 
  65. ↑ Członkowie towarzystwa. „Czasopismo Techniczne”. Nr 3, s. 12, 25 lutego 1916. 
  66. ↑ Karol Zaleski, Pamiętnik dr Karola Zaleskiego, (zespół 25, sygn. 13), Archiwum Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku, s. 177-178.
  67. ↑ a b Księga małżeństw parafii rzymskokatolickiej w Sanoku (1888–1905). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 164 (poz. 39).
  68. ↑ Lista gości bawiących w Zakopanem. „Tygodnik Zakopiański”. Nr 50, s. 381, 28 sierpnia 1904. 
  69. ↑ Andrzej Janiszewski: Przeworsk. janiszewo.blogspot.com, 2015-06-23. [dostęp 2021-10-20].
  70. ↑ Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 236 (poz. 62).
  71. ↑ Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 268 (poz. 48).
  72. ↑ Księga chrztów 1870–1882. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 126 (poz. 118).
  73. ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1901/1902 (zespół 7, sygn. 29). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 566.
  74. ↑ a b CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1906/1907 (zespół 7, sygn. 42). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 444.
  75. ↑ Sprawozdanie 130-lecie Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. sokolsanok.pl, 2019. [dostęp 2019-08-04].
  76. ↑ 130 lat sanockiego „Sokoła” 1889-2019. Druhowie zasłużeni dla „SokołaA” i Sanoka. sokolsanok.pl. [dostęp 2019-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-04)].

Media użyte na tej stronie

AT-T weiss-rot spange BAR.svg
Biało-czerwona baretka dla różnych tyrolskich odznaczeń – Austria.
AUT KuK Friedensbande BAR.png
Autor: Mimich, Licencja: CC BY-SA 4.0
Baretka: wstążka dla części odznaczeń cywilnych oraz niektórych odznaczeń wojskowych nadawanych w czasie pokoju (Friedensbande) dla odznaczeń austro-węgierskich:
AUT Franz Joseph 50 years of reign - Military Medal.svg
Autor: Mimich, Licencja: CC BY-SA 3.0
Military Medal for 50 years of reign of Emperor Franz Joseph (=Signum Memoriae)
Władysław Adamczyk (ok.1894).jpg
Władysław Adamczyk (ok.1894)
Signature of Władysław Adamczyk (1900).jpg
Podpis inż. Władysława Adamczyka (1900)
Plaque to the 130 years od Sokół Sanok (2019).jpg
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Tablica upamiętniająca działaczy sokolich w Sanoku (2019).