Władysław Anczyc

Władysław Anczyc

kapitan
Data i miejsce urodzenia	17 października 1894 Kraków
Data i miejsce śmierci	kwiecień 1940 Charków
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-ukraińska obrona Lwowa
Odznaczenia

Władysław Marceli Anczyc (ur. 17 października 1894 w Krakowie, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie^[1]) – polski współwłaściciel drukarni, filolog, muzykolog, pianista, geolog oraz taternik, działacz sportowy i kapitan Wojska Polskiego.

Życiorys

Wnuk poety, wydawcy oraz tłumacza Władysława Ludwika i syn drukarza, a także działacza oświatowego Wacława Zygmunta Anczyców.

Ukończył studia polonistyczne (na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego) i muzyczne (m.in. w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego u Władysława Żeleńskiego) oraz kształcił się w lipskiej szkole drukarskiej^[2]. Był również absolwentem austriackiej szkoły oficerskiej i w latach I wojny światowej (1914–1918) służył w armii austriackiej^[3]. Został mianowany podporucznikiem rezerwy artylerii fortecznej z dniem 1 stycznia 1916^[4]. Do 1918 był przydzielony do pułku artylerii fortecznej nr 2^[5].

W 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z przydziałem do Stacji Zbornej i Uzupełnień w Krakowie i brał udział w działaniach na froncie wschodnim (m.in. w obronie Lwowa), gdzie został w 1919 ranny. Awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1920, przydzielony do Okręgu Korpusu Nr V^[3].

W 1920 uzyskał stopień doktora muzykologii^[6]. W latach 1924–1926 był zatrudniony w Bibliotece Jagiellońskiej^[7]. W 1928 był wiceprezesem Sekcji Taternickiej AZS w Krakowie i wioślarzem sekcji wioślarskiej tego klubu^[8]. W 1930 współuczestniczył w I wejściu północno-wschodnią granią Małego Młynarza^[9]. W 1935 wraz ze Stanisławem Krystynem Zarembą dokonali II wejścia na Basztową Przełęcz od Doliny Mięguszowieckiej, przy okazji rewidując (obniżając) stopień trudności tego przejścia dokonanego w 1905 przez Zygmunta Klemensiewicza i Jerzego Maślankę^[10]. W latach 1938–1939 zarządzał odziedziczoną po śmierci ojca drukarnią^[2].

Zmobilizowany we wrześniu 1939, w 1940 dostał się do niewoli sowieckiej^[2] i został osadzony w obozie w Starobielsku, a następnie rozstrzelany w Charkowie^[11]. Awansowany pośmiertnie (w 2007) do stopnia majora^[12].

Pochowany został na Polskim Cmentarzu Wojennym w Charkowie^[13].

Odznaczenia

• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej z mieczami^[5]
• Krzyż Wojskowy Karola^[5]

Przypisy

Bibliografia

• Chwaścinski B., Z dziejów taternictwa: o górach i ludziach, Warszawa 1979.
• Encyklopedia Krakowa, red. prowadzący A.H. Stachowski, Warszawa–Kraków 2000. ISBN 83-01-13325-2.
• Lista osób zamordowanych w Katyniu, Midnoje i w Charkowie mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie, odczytana w trakcie uroczystych obchodów w dniach 9-10 listopada 2007. katedrapolowa.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-27)].
• Paryscy Z. i W.H., Wielka Encyklopedia Tatrzańska, Poronin 2004. ISBN 83-7104-009-1.
• Władysław Anczyc, karta personalna w zbiorach Ośrodka KARTA
• Władysław Marceli Anczyc, Biogramy Ofiar Zbrodni Katyńskiej na stronie Muzeum Wojska Polskiego
• Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków, Warszawa 2003, ISBN 83-916663-5-2.