Władysław Banaczyk

Władysław Banaczyk

Władysław Banaczyk
Data i miejsce urodzenia	31 października 1902 Gołoszyce, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	1 września 1980 Poznań, Polska
Poseł na Sejm Ustawodawczy
Okres	od 1947 do 1952
Przynależność polityczna	Zjednoczone Stronnictwo Ludowe
Minister spraw wewnętrznych
Okres	od 14 lipca 1943 do 24 listopada 1944
Przynależność polityczna	Stronnictwo Ludowe
Poprzednik	Władysław Sikorski
Następca	Zygmunt Berezowski

Władysław Banaczyk (ur. 31 października 1902 w Gołoszycach, zm. 1 września 1980 w Poznaniu^[1]) – polski adwokat, polityk ruchu ludowego.

Życiorys

Był uczniem Gimnazjum im. Bartosza Głowackiego w Opatowie (1918-1921) i Miejskim Gimnazjum Filologicznym Miejskim w Kaliszu (1921-1923). Maturę zdał eksternistycznie w 1925^[1]. Od 1926 studiował prawo na Uniwersytecie Poznańskim. W czasie studiów był członkiem Polskiej Akademickiej Młodzieży Ludowej, w latach 1928-1932 prezesem poznańskiej organizacji PAML, w latach 1928-1930 równocześnie prezesem Ogólnopolskiego Związku Akademickiej Młodzieży Ludowej^[1]. Był jednym z założycieli powstałego w 1927 Wielkopolskiego Związku Młodzieży Wiejskiej, jego wiceprezesem (1927-1928 i 1929-1930), sekretarzem generalnym (1928-1929) i prezesem (1930-1936)^[1]. Od 1926 należał do PSL „Piast”, od 1930 był członkiem jego Rady Naczelnej i członkiem Zarządu Głównego, a także sekretarzem Zarządu Okręgowego tej partii w Poznaniu. Od 1931 należał do Stronnictwa Ludowego, które powstało w wyniku zjednoczenia trzech partii ludowych, w tym PSL „Piast”. Był członkiem Rady Naczelnej SL^[1].

W 1933 ukończył studia prawnicze, następnie pracował jako aplikant adwokacki. W sierpniu 1937 organizował w Wielkopolsce strajk chłopski. 29 sierpnia 1937 został aresztowany pod zarzutem inspiracji zamachu na Adama Koca i zwolniony dopiero 25 sierpnia 1939^[1]. W czasie pobytu w więzieniu został w maju 1938 wybrany sekretarzem Zarządu Wojewódzkiego SL w Poznaniu^[1].

Premier Stanisław Mikołajczyk przekazuje funkcję ministra spraw wewnętrznych Władysławowi Banaczykowi; Londyn, 27 lipca 1943.

We wrześniu 1939 był jednym z organizatorów Komitetu Obywatelskiego i Ochotniczej Straży Obywatelskiej w Poznaniu. W listopadzie 1939 został aresztowany przez Gestapo, jednak uciekł i przez Słowację i Węgry przedostał się do Francji. W latach 1940-1945 był członkiem Komitetu Zagranicznego SL, od kwietnia 1940 do lutego 1942 kierownikiem Wydziału Społecznego Prezydium Rady Ministrów^[1].

W latach 1942–1943 był wiceprezesem Rady Narodowej RP II Kadencji^[1]. Wchodził w skład Komitetu dla Spraw Kraju w 1943^[2]. Od 14 lipca 1943 do 24 listopada 1944 był ministrem spraw wewnętrznych w rządzie Stanisława Mikołajczyka^[1].

W lipcu 1945 powrócił do Polski, był członkiem Polskiego Stronnictwa Ludowego, w tym jego Rady Naczelnej i Zarządu Wojewódzkiego w Poznaniu^[1]. Był doradcą polskiej delegacji na konferencji poczdamskiej^[1]. W październiku 1945 został z ramienia PSL posłem do Krajowej Rady Narodowej, w kadencji 1947-1952 – był posłem na Sejm RP (Ustawodawczy) z ramienia PSL, od 1949 do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego, którego został członkiem^[1].

Od 1945 do 1976 pracował w Poznaniu jako adwokat^[1].

Pochowany na cmentarzu parafialnym w Puszczykowie.

Bibliografia

• Słownik biograficzny działaczy ruchu ludowego, wyd. Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1989, s. 28-29
• Leksykon historii Polski z 1995

Przypisy