Władysław Barcikowski

Władysław Barcikowski
Ilustracja
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1916
w Merefie

Data śmierci

25 marca 2015

Siły zbrojne

Orzeł LWP.jpg ludowe Wojsko Polskie

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Order Flagi Narodowej III klasy (KRLD)

Władysław Barcikowski (ur. 15 sierpnia 1916 w Merefie, zm. 25 marca 2015[1][2]) – generał brygady, lekarz Wojska Polskiego.

Życiorys

Grób Władysława Barcikowskiego na Cmentarzu wojskowym na Powązkach

Władysław Barcikowski urodził się 15 sierpnia 1916 roku w Merefie na Ukrainie, w rodzinie Wacława Barcikowskiego i Antoniny Bałakirew (1894–1985). W czasie okupacji działał w podziemiu. Ukończył prywatne Gimnazjum Męskie im. Tomasza Niklewskiego w Warszawie, gdzie uzyskał maturę w 1934 roku.

W czerwcu 1949 roku zorganizował od podstaw 250 Szpital Wojskowy w Dziwnowie, do którego zostali ewakuowani greccy partyzanci DSE, po klęsce w górach Grammos, w trakcie ostatniej z bitew wojny domowej w Grecji. Był to wówczas pierwszy tak duży szpital chirurgii wojennej i rehabilitacji na terenie Polski. Pełnił w nim funkcję zastępcy komendanta szpitala do spraw lecznictwa-naczelnego lekarza.

Na przełomie 1951 i 1952 habilitował się na podstawie pracy Zagadnienia równowagi statyczno-dynamicznej przy wrodzonym zwichnięciu stawu biodrowego, ogłoszonej w „Lekarzu Wojskowym”. Promotorem pracy był prof. Wiktor Dega. W 1964 został mianowany komendantem Wojskowego Instytutu Medycyny Lotniczej.

W 1967 został mianowany szefem Służby Zdrowia WP – zastępcą Głównego Kwatermistrza WP. W tym samym roku został mianowany generałem brygady i profesorem nadzwyczajnym.

Po odejściu z wojska w 1973 został pełnomocnikiem do spraw eksperymentów pseudomedycznych w obozach koncentracyjnych. Instytucję tę powołano w celu rozdzielenia sumy 100 milionów marek przyznanych przez Republikę Federalną Niemiec ofiarom eksperymentów przeprowadzanych na więźniach obozów koncentracyjnych. Pracę tę kontynuował do 1976. Pracował w spółdzielni lekarskiej w Warszawie od 1976 do 1995. W trakcie długoletniej pracy lekarskiej uzyskał tytuł lekarza specjalisty w zakresie ortopedii z chirurgią urazową oraz specjalizację II stopnia w zakresie organizacji ochrony zdrowia.

Odznaczony i wyróżniony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski w 1954, Orderem Sztandaru Pracy II klasy w 1968, Złotym Medalem Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny w 1973, Złotym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju” w 1973, północnokoreańskim Orderem Flagi Narodowej III stopnia w 1953, chińskim Medalem Chińskiej Republiki Ludowej w 1953.

Zmarł w wieku 98 lat. Pochowany na wojskowych Powązkach (kwatera A-2-29(61))[3]. Ojciec Andrzeja Barcikowskiego.

Awanse

W trakcie wieloletniej służby w ludowym Wojsku Polskim otrzymywał awanse na kolejne stopnie wojskowe[4]:

Przypisy

  1. Władysław Barcikowski, Warszawa, 27.03.2015 – kondolencje, nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2017-11-27] (pol.).
  2. Nekrolog. Władysław Barcikowski, Warszawa, 27.03.2015, nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2017-11-27] (pol.).
  3. Władysław Barcikowski. Warszawskie cmentarze.
  4. Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. I: A-H, Toruń 2010, s. 103-109

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

POL Złoty Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny BAR.svg
Baretka: Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
PRK Order of the National Flag - 3rd Class BAR.png
Baretka Orderu Flagi Narodowej III klasy
POL Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju BAR.svg
Baretka: Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju.
Władysław Barcikowski.jpg
gen. bryg. prof. dr hab. Władysław Barcikowski
Władysław Barcikowski grób.JPG
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Grób Władysława Barcikowskiego na Cmentarzu wojskowym na Powązkach