Władysław Berkan

Władysław Berkan (ur. 16 lutego 1859, zm. 30 stycznia 1941) – działacz społeczny i gospodarczy.

Życiorys

Życie rodzinne

Władysław Berkan urodził się we wsi Sampława k. Lubawy, a jego rodzicami byli Józef Berkan, szewc oraz Katarzyna z domu Kucińska. Od 1887 był żonaty z Anną Umieńską–Kornaszewską, z którą miał 4 dzieci: córkę zmarłą w dzieciństwie oraz Kazimierę (1889-1969)[1], Janinę i Kazimierza. Zmarł w Zakopanem 30 stycznia 1941 i tam został pochowany[2].

Wykształcenie i praca zawodowa

Po ukończeniu podstawówki wyuczył się krawiectwa i w Lubawie, Grodzisku i Poznaniu pracował w swoim zawodzie. Wyjechał do Berlina w którym w 1880 był krojczym. Osiem lat później wybudował własny warsztat, który z czasem się rozbudował. W Wielkopolsce i na Pomorzu oraz w Rosji i Stanach Zjednoczonych sprzedawał odzież detalicznie i hurtowo. Od 1880 do 1917 był działaczem polonijnych organizacji zawodowych i społecznych[2].

Działalność społeczna

W wielu stowarzyszeniach zawodowych i oświatowych był między innymi: od 1893 do 1917 w Towarzystwie Polskich Przemysłowców jego kilkakrotny przewodniczący, od 1895 do 1914 w Związku Towarzystwa Polskiego jeden z jego założycieli oraz przewodniczący, w Towarzystwie Polsko-Katolickiego był członkiem i honorowym jego prezesem oraz był członkiem w Towarzystwie „Oświata” oraz Spółce Pożyczkowej „Skarbona”. Był zwolennikiem polskiej prasy: „Dziennika Berlińskiego” (współzałożyciel tegoż pisma)[3] i „Narodowca”, w których umieszczał swoje artykuły. Organizator zjazdów zawodowych i imprez kulturalnych w ramach Rocznic polskich. Zasiadał także w poznańskim zarządzie Towarzystwa Opieki nad Wychodźcami Sezonowymi. Przedsiębiorstwo którym kierował przekazał w 1917 bratu, a sam zamieszkał w Poznaniu. Od 1919 radca miejski i ławnik, a także był członkiem deputacji szkolnej magistratu. W Izbie Przemysłowo–Handlowej był zatrudniony na etacie radcy, będąc współudziałowcem i członkiem rad nadzorczych przedsiębiorstw handlowo–przemysłowych branży tekstylnej. Współzałożyciel Towarzystwa Miłośników Poznania. Napisał pamiętnik Życiorys własny, który ceniono w literaturze pamiętnikarskiej i był także przedmiotem studiów socjologicznych[2].

Twórczość

Przypisy

  1. ↑ A. Weiss, Berkan Kazimiera, [w:] Encyklopedia Katolicka, t. 2, Lublin 1976, kol.289.
  2. ↑ a b c Gąsiorowski, Topolski 1981 ↓, s. 50.
  3. ↑ I. Lehmann, Dodatki "Dziennika Berlińskiego" dla dzieci i młodzieży w latach 1925-1939, "Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia ad Bibliothecarum Scientiam Pertinentia", 2015, 13, s. 157-158.
  4. ↑ F. Jakubczak, Zasoby pamiętników. Zasady i zakres ich użytkowania, "Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny", 51, 1989, nr 2, s. 260.

Bibliografia

  • Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski [red.]: Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 50. ISBN 83-01-02722-3.