Władysław Buderacki

Władysław Buderacki

podporucznik kawalerii
Data i miejsce urodzenia	23 listopada 1898 Erdelowa
Data i miejsce śmierci	14 czerwca 19120 pod Czerwoną
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	14 pułk Ułanów Jazłowieckich
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Władysław Buderacki (ur. 23 listopada 1898 w Erdelowej, zm. 14 czerwca 1920 pod Czerwoną) – oficer armii rosyjskiej, Wojska Polskiego na Wschodzie i Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Ferdynanda i Zofii z Bocheńskich. Absolwent szkoły realnej Żukowskiego w Odessie i student w Instytucie Agronomicznym w Puławach. W 1914 wcielony do armii rosyjskiej i skierowany do Wyższej Szkoły Artylerii w Odessie. W 1917 walczył na froncie północnym między innymi pod Rygą^[1]. W 1918, w stopniu podporucznika, wstąpił do oddziałów polskich w Odessie. Tam, w starciu z Ukraińcami, został ciężko ranny. Po wyleczeniu udał się na Kubań i wstąpił oddziału jazdy mjr. Konstantego Plisowskiego^[1]. Z oddziałem dotarł do Polski i po reorganizacji, już w składzie 14 pułku ułanów brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Walczył między innymi pod Jazłowcem, poległ w walkach pod Czerwoną. Pochowany został prawdopodobnie w Płoskirowie^[1]. Za bohaterstwo w walce odznaczony został pośmiertnie Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari^[2].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 3935)
• Krzyż Niepodległości^[1]
• Krzyż Walecznych^[1]

Przypisy

Bibliografia

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
• Witold Czaykowski: Zarys historii wojennej 14-go pułku Ułanów Jazłowieckich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.