Władysław Chłopicki
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: neurologia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Uczelnia | |
Władysław Chłopicki (ur. 20 czerwca lub 27 czerwca 1894 w Krzemieńcu, zm. 25 października 1980 w Krakowie) – polski lekarz neurolog i psychiatra, kierownik Katedry i Kliniki Neurologicznej Śląskiej Akademii Medycznej w Zabrzu-Rokitnicy.
Życiorys
Studia lekarskie ukończył Collegium Medicum na Uniwersytecie Jagiellońskim, uzyskując w roku 1922 tytuł doktora wszech nauk lekarskich. Po ukończeniu studiów podjął pracę jako asystent w Klinice Neurologiczno-Psychiatrycznej UJ, kierowanej przez Jana Piltza i pozostawał tam do roku 1936, kiedy to objął stanowisko ordynatora oddziału neurologicznego Szpitala Zakonu Bonifratrów w Krakowie, następnie Szpitala im. G. Narutowicza i Naczelnego Lekarza Sanatorium dla Nerwowo Chorych w Batowicach. Pracę habilitacyjną obronił w roku 1947 na Wydziale Lekarskim UJ w Krakowie. W roku 1951 uzyskał tytuł profesora i otrzymał propozycję zorganizowania i objęcia kierownictwa Katedry i Kliniki Neurologicznej Śląskiej Akademii Medycznej w Zabrzu-Rokitnicy, którą zorganizował od podstaw. W stan spoczynku przeszedł w roku 1964. Przez wiele lat pełnił funkcję rzeczoznawcy z zakresie neurologii i psychiatrii w krakowskiej Kurii, a także funkcję biegłego w Sądzie Arcybiskupim w Krakowie [1]. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera XL-płd.-11)[2].
Dorobek naukowy
Zainteresowania naukowe i zawodowe koncentrowały się przede wszystkim na neurologii, ale pozostawił po sobie wiele interesujących prac z zakresu psychiatrii, habilitację uzyskał w obu dziedzinach. Książka Wypowiedzi na piśmie jako objawy zaburzeń psychicznych spotkała się z żywym oddźwiękiem i polemiką naukową.
Wybrane prace
- W sprawie natręctw myślowych, 1930
- Zaburzenia psychiczne a czynność rozrodcza kobiety, 1930
- Napadowe halucynacje słuchowe i napadowe urojenia w przypadku parkinsonizmu po nagminnym zapaleniu mózgu, 1931
- Mechanizm powstawania zaburzeń reaktywnych, 1934
- Omamy słuchowe jako swoiste zaburzenia czynności mowy ze stanowiska neuropatologii i psychopatologii, 1948
- O psychonerwicach ze stanowiska nauki Pawłowa, 1953
- Wypowiedzi na piśmie umysłowo chorych jako objawy zaburzeń psychicznych, 1953
- Władysław Chłopicki, Jan S. Olbrycht: Wypowiedzi na piśmie jako objawy zaburzeń psychicznych. Warszawa: PZWL, 1959, s. 95.
Przypisy
- ↑ Maria Przybyszewska "Władysław Chłopicki (1894-1980)"
- ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Władysław Chłopicki. rakowice.eu. [dostęp 2018-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-27)].
Bibliografia
- Stanisław Pużyński (red.): Leksykon psychiatrii. Warszawa: PZWL, 1993, s. 556; s. 54. ISBN 83-200-1712-2.
- Halina Hanczarek, Chłopicki Władysław, w: Słownik medycyny i farmacji Górnego Śląska, tom 1 biograficzny (A–Ż, redaktor naukowy Alfred Puzio), Katowice 1993, s. 67–68
Media użyte na tej stronie
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób prof. Władysława Chłopickiego na Cmentarzu Rakowickim