Władysław Czerny

Władysław Czerny
Data i miejsce urodzenia

6 maja 1899
Kraków

Data i miejsce śmierci

18 grudnia 1976
Wrocław

profesor nauk technicznych
Specjalność: architektura i urbanistyka
Alma Mater

Politechnika Warszawska

Profesura

17 września 1960

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Wrocławska
Politechnika Gdańska

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Władysław Schwarzenberg-Czerny (ur. 6 maja 1899 w Krakowie[1], zm. 18 grudnia 1976 we Wrocławiu) – polski inżynier, wykładowca i działacz społeczny, wiceprezydent Warszawy (1944–1945) i Gdańska (1945–1947).

Grób Władysława Czernego na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku

Życiorys

Po zdaniu matury w 1917 w III Gimnazjum Klasycznym im. Jana Sobieskiego w Krakowie rozpoczął studia architektoniczne na Politechnice Wiedeńskiej. Powołany w 1920 do wojska, służył przez cztery miesiące jako saper. W latach 1921-1926 odbywał praktykę w pracowni architektonicznej prof. Romualda Gutta, studiując równocześnie na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W marcu 1927 roku obronił pracę dyplomową pt. „Plan zabudowy Gdyni” i otrzymał stopień inż. architekta. W dwudziestoleciu międzywojennym zatrudniony jako architekt miejski w Zarządzie Miejskim w Warszawie. Podczas II wojny światowej pracował jako tłumacz języka niemieckiego w administracji miejskiej, udało mu się m.in. wynieść tajne plany zniszczenia miasta. W latach 1944–1945 pełnił obowiązki wiceprezydenta Warszawy – zastępcy Mariana Spychalskiego.

Po wyzwoleniu Pomorza przeniósł się do Gdańska, gdzie został mianowany wiceprezydentem miasta. Jako członek zarządu zajmował się m.in. ustalaniem polskich nazw ulic, a także komunikacją, infrastrukturą i organizacją Politechniki. Był jednym z promotorów odbudowy części centrum Gdańska w formach historycznych[2]. Z rekomendacji SD działał również w Miejskiej i Wojewódzkiej Radzie Narodowej.

W latach 1947–1962 wykładał w Katedrze Urbanistyki Politechniki Gdańskiej[3], 17 września 1960 roku otrzymał nominację na prof. zwyczajnego. Przeniesiony na własną prośbę 1 marca 1964 roku na Politechnikę Wrocławską, również tam objął kierownictwo Katedry Urbanistyki. W latach 1950–1953 więziony w Warszawie na ul. Rakowieckiej z powodów politycznych. Otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[4].

Został pochowany na cmentarzu Srebrzysko (rejon VII, taras V, rząd 1, grób 32)[5].

Jego żoną była Ludmiła, z domu Leszczyńska (corka Franciszka, siostra Michała)[6].

Został patronem tramwaju Pesa Swing 120NaG SWING Gdańskich Autobusów i Tramwajów o numerze bocznym 1012[7].

Przypisy

  1. ↑ Władysław Czerny (1899-1976), www.chronologia.pl [dostęp 2017-11-27] (pol.).
  2. ↑ A. Masłowski, Patroni gdańskich tramwajów: Władysław Czerny, naszemiasto.pl, 2010-11-14 [dostęp: 2017-01-12]
  3. ↑ Lista wykładowców Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej. [dostęp 2009-12-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-28)].
  4. ↑ Złota Księga Politechniki Gdańskiej
  5. ↑ Władysław Schwarzenberg-Czerny. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2019-01-15].
  6. ↑ Edward Zając: Sanockie biografie. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2009, s. 81. ISBN 978-83-61043-09-6.
  7. ↑ Władysław Czerny. [dostęp 2019-02-14]. (pol.).

Wybrane publikacje

  • Architektura zespołów osiedleńczych: studia i szkice, "Arkady", Warszawa 1972.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Grób Władysława Czernego.jpg
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób wiceprezydenta Gdańska Władysława Czernego (1899-1976) na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku.