Władysław Dewoyno

Władysław Dewoyno (ur. 10 lipca 1915 w Moskwie, zm. 22 stycznia 1991 w Łodzi) – polski aktor teatralny i filmowy, związany przede wszystkim z teatrami Wrocławia i Łodzi.

Przed wojną studiował rolnictwo i leśnictwo na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu i aktorstwo w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej, które to studia przerwał wybuch wojny. Naukę kontynuował w konspiracji. Po upadku powstania warszawskiego został przez nazistów wywieziony na roboty do Niemiec. Również przed wojną współpracował jako lektor z Polskim Radiem. Miał w swoim dorobku około osiemdziesięciu ról filmowych.

Pochowany na cmentarzu Świętej Rodziny we Wrocławiu.

Teatr

• Teatr Kameralny Domu Żołnierza w Łodzi (1945–1947)
• Teatr Ziemi Pomorskiej w Toruniu (1947–1948)
• Teatr Polski w Poznaniu (1948–1949)
• Teatr Dramatyczny we Wrocławiu (1949–1963 i 1966–1968)
• Teatr Rozmaitości we Wrocławiu (1963–1966)
• Teatr Polski we Wrocławiu (1968–1974)
• Teatr Nowy w Łodzi (1974–1982)
• Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (1982–1984)
• Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi (1985–1990)

Wybrana filmografia

• 1953: Trudna miłość, reż. S. Różewicz – brat Hanki Nalepianki
• 1957: Pętla, reż. W.J. Has – Władek, monter sieci telefonicznej
• 1958: Pigułki dla Aurelii, reż. S. Lenartowicz – Heinz, feldfebel w spelunie
• 1964: Agnieszka 46, reż. S. Chęciński – January
• 1968: Hrabina Cosel, reż. J. Antczak – Holder, szlachcic saski (odc. 1)
• 1968: Hrabina Cosel, reż. J. Antczak – Holder, szlachcic saski
• 1968: Lalka, reż. W.J. Has – Jan Machalski, przyjaciel Rzeckiego
• 1969: Znaki na drodze, reż. A. Piotrowski – magazynier w więzieniu
• 1972: Kopernik – ranny operowany przez Kopernika (odc. 2 i 3)
• 1976: Znaki szczególne, reż. R. Załuski – chłop
• 1976: Daleko od szosy, reż. Z. Chmielewski – chłop kupujący wiadro (odc. 1)
• 1981: Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy, reż. J. Sztwiertnia – polityk niemiecki u Bismarcka (odc. 6, 7)
• 1982: Popielec, reż. R. Ber (odc. 8)
• 1983: Marynia, reż. J. Rybkowski – Julian Abdulski, urzędnik w firmie Połanieckiego
• 1985: Diabelskie szczęście, reż. F. Trzeciak – notariusz
• 1988: Niezwykła podróż Baltazara Kobera, reż. W.J. Has – pastor
• 1988: Nowy Jork, czwarta rano, reż. K. Krauze – Zawadzki
• 1990: Kramarz, reż. A. Barański – ksiądz

Grób Władysława Dewoyno (Dewojno) na Cmentarzu Świętej Rodziny we Wrocławiu (sektor 17, rząd 22)

Linki zewnętrzne

• Władysław Dewoyno w bazie IMDb (ang.)
• Władysław Dewoyno w bazie Filmweb
• Władysław Dewoyno w bazie filmpolski.pl
• Władysław Dewoyno, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09] .
• Władysław Dewoyno na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”