Władysław Dobrowolski

Władysław Dobrowolski

kpt. Władysław Dobrowolski (przed 1929)
major
Data i miejsce urodzenia	3 stycznia 1896 Małobądz. Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	25 lutego 1969 Warszawa, Polska
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa (kampania wrześniowa)
Odznaczenia

Władysław Dobrowolski

Igrzyska Olimpijskie 1932
Data i miejsce urodzenia	3 stycznia 1896 Małobądz
Data i miejsce śmierci	25 lutego 1969 Warszawa
Dorobek medalowy
Szermierka Reprezentacja  Polska Igrzyska olimpijskie brąz Los Angeles 1932 szermierka (szabla drużynowo) Mistrzostwa świata brąz Warszawa 1934 szabla drużynowo Lekkoatletyka Mistrzostwa Polski złoto Warszawa 1922 skok w dal złoto Kraków 1925 skok w dal złoto Warszawa 1926 100 m złoto Warszawa 1926 200 m złoto Warszawa 1926 4 x 100 m złoto Warszawa 1927 100 m złoto Warszawa 1927 110 m ppł złoto Warszawa 1927 100 m złoto Warszawa 1927 4 x 100 m złoto Poznań 1929 4 x 100 m złoto Poznań 1929 Rzut oszczepem złoto Warszawa 1930 4 x 100 m srebro Kraków 1925 4 x 100 m srebro Poznań 1926 Pięciobój srebro Lwów 1926 Dziesięciobój srebro Warszawa 1928 Dziesięciobój srebro Bydgoszcz 1929 Pięciobój brąz Warszawa 1923 Rzut oszczepem brąz Kraków 1925 100 m

Grób Władysława Dobrowolskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Władysław Dobrowolski (ur. 3 stycznia 1896^[1] w Małobądzu, zm. 25 lutego 1969 w Warszawie) – major piechoty Wojska Polskiego, instruktor i wykładowca Centralnej Wojskowej Szkoły Gimnastyki i Sportów w Poznaniu oraz Centralnego Instytutu Wychowania Fizycznego w Warszawie, lekkoatleta i szermierz, trener, działacz sportowy. Ojciec aktora i reżysera Jerzego Dobrowolskiego.

Życiorys

W młodości wstąpił do Koła Młodzieży Niepodległościowej, Związku Strzeleckiego i PPS. Żołnierz I Brygady Legionów. Po rozbrojeniu służył w Polskiej Organizacji Wojskowej (POW). Po odzyskaniu niepodległości w Milicji Ludowej. Od 1919 w Wojsku Polskim, przydzielony został do baonu zapasowego 6 pułku piechoty Legionów. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. W 1924 zdał w Wilnie maturę. Ukończył następnie w CWSGiS oficerski kurs wychowania fizycznego (1925) i szermierki (1926), był dowódcą kompanii oficerskiej CWSGiS, wykładowcą w CWSGiS i CIWF. W Polskim Radiu prowadził gimnastykę poranną (1932–39) i jako prezes kierował pracami warszawskiego AZS (1929–1930). Był też członkiem zarządu PZLA.

Jako lekkoatleta – sprinter i wieloboista reprezentował barwy: Strzelca Wilno, 6 pp Legionów Wilno, Wilii Wilno i AZS Warszawa. Olimpijczyk z Paryża (1924). 15-krotny rekordzista Polski i 11-krotny mistrz Polski w konkurencjach lekkoatletycznych (100 m, 200 m, 110 m pł, rzut oszczepem, skok w dal, sztafeta 4 x 100 m).

W wieku 35 lat zaczął uprawiać szermierkę, reprezentując barwy AZS i Legii Warszawa (startował do 54 roku życia). dwukrotnie wystąpił jako szermierz w Igrzyskach Olimpijskich (1932, 1936), zdobywając brązowy medal w szabli drużynowo (1932). Był też brązowym medalistą mistrzostw Świata (1934 – szabla drużynowo).

W kampanii wrześniowej 1939 dowodził I batalionem 21 pułku piechoty „Dzieci Warszawy”. Walczył w obronie Warszawy. Po kapitulacji stolicy w niewoli niemieckiej. W oflagach organizował wf i sport dla jeńców.

Po wojnie m.in. dyrektor Państwowych Uzdrowisk w Szklarskiej Porębie i Karpaczu, kierownik ośrodka szermierczego CRZZ, od 1957 trener w klubach RKS Marymont (wychowawca m.in. Ryszarda Parulskiego i Witolda Woydy) i Skra Warszawa. Pierwszy prezes Polskiego Związku Sportów Saneczkowych (1957). Autor wielu podręczników sportowych. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera 18A-2-8)^[2].

Awanse

• porucznik – zweryfikowany 3 V 1922 ze starszeństwem z dniem 1 VI 1919
• kapitan – ze starszeństwem z dniem 15 VIII 1924 i 476 lokatą w korpusie oficerów zawodowych piechoty (w 1932 zajmował 350 lokatę)
• major – ?

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Walecznych
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Order Zasługi IV klasy – Węgry (zezwolenie w 1933)^[3]

Przypisy

Bibliografia

• Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 56, 536.
• Polski Komitet Olimpijski: Władysław Dobrowolski – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-21]. (pol.).

Linki zewnętrzne

• Władysław Dobrowolski biographical information. olympedia.org. [dostęp 2020-08-03]. (ang.).