Władysław Dukiet

Władysław Dukiet

Władysław Dukiet (przed 1911)
Data i miejsce urodzenia	23 października 1868 Lubla
Data i miejsce śmierci	29 października 1942 Sanok
Miejsce spoczynku	Cmentarz Centralny w Sanoku
Zawód, zajęcie	sędzia, prokurator
Narodowość	polska
Małżeństwo	Maria z domu Wagner
Dzieci	Janusz, Włodzimierz, Mieczysław, Zbigniew, Tadeusz
Odznaczenia

Władysław Dukiet (ur. 23 października 1868 w Lubli, zm. 29 października 1942 w Sanoku) – polski prawnik, sędzia, prokurator, działacz społeczny.

Życiorys

Urodził się 23 października 1868^[1] w Lubli, jako syn Wincentego^[2]. W 1887 zdał egzamin dojrzałości C. K. Gimnazjum w Jaśle (w jego klasie był późniejszy franciszkanin Piotr Feliks Bogaczyk)^[3][4][5][6]. Ukończył studia prawnicze. W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej wstąpił do służby sądowniczej. Pod koniec XIX wieku był sędzią w Lisku^[7]. Od ok. 1901 był adiunktem w C. K. Sądzie Obwodowym w Sanoku^[8]. Od ok. 1905 był zastępcą prokuratora Wacława Szomka w Sanoku^[9], a od 1906 jego następcy, Jana Scherffa^[10] (w międzyczasie w sierpniu 1910 został mianowany radcą sądu krajowego dla Stanisławowa^[11][12]), po czym w listopadzie 1910 został mianowany prokuratorem Prokuratury Obwodowej w Sanoku w Sanoku^[13], w 1911 był radcą C. K. Sądu Obwodowego w Stanisławowie^[14]), stanowisko pierwszego prokuratora pełnił do 1918 (zastępcą był Tadeusz Malawski)^{[15][16][17][18][19]}. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do służby wymiaru sprawiedliwości II Rzeczypospolitej. Jako prokurator Sądzie Okręgowym w Sanoku postanowieniem z 31 sierpnia 1919 otrzymał VI rangę służbową^[20][21]. Stanowisko prokuratora okręgowego w Sanoku pełnił na przełomie lat 20. i 30.^[22], po czym 8 czerwca 1931 został przeniesiony w stan spoczynku na skutek podania^[23].

Działał społecznie^[24]. W 1899 został wydziałowym, członkiem sądu honorowego i II zastępcą prezesa założonego wówczas oddziału Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Lisku^[25]; później był członkiem sanockiego gniazda „Sokoła” (w 1906 członek wydziału, 1912, lata 20., do 1939)^[26][27]. Do stycznia 1908 był zastępcą dyrektora zarządu „Towarzystwa kredytowego dla urzędników i sług państwowych dla budowy domów mieszkalnych członkom i dostarczania tymże członkom artykułów spożywczych” w Sanoku^[28]. W 1906 został zastępcą dyrektora zarządu „Towarzystwa kredytowego dla urzędników i sług państwowych dla budowy domów mieszkalnych członkom i dostarczania tymże członkom artykułów spożywczych” w Sanoku^[29]. 27 października 1910 i pod koniec 1912 był wybierany członkiem wydziału „Towarzystwa Bursy”, sprawującego pieczę nad Bursą Jubileuszową im. Cesarza Franciszka Józefa w Sanoku^[30][31]. Był członkiem sanockiego koła Towarzystwa Szkoły Ludowej^[32]. Wspólnie z Bronisławem Obfidowiczem był inicjatorem założenia 11 stycznia 1903 w Sanoku pierwszej filii lwowskiego Towarzystwa Chowu Drobiu, Gołębi i Królików oraz został jego członkiem^[33]. Był członkiem Towarzystwa Upiększania Miasta Sanoka^[34]. Od około 1912/1913 był członkiem Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych^[35][36]. W 1925 został przewodniczącym Powiatowego Komitetu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Sanoku^[37][38]. Był prezesem sanockiego oddziału Polskiego Czerwonego Krzyża, na przełomie lat 20. i 30. działającego w budynku przy ul. Floriańskiej 17 w Sanoku (obecna ul. Ignacego Daszyńskiego)^[39][40]. W 1929 był jednym z założycieli sanockiego koła Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego^[41]. Był członkiem wspierającym Katolicki Związek Młodzieży Rękodzielniczej i Przemysłowej w Sanoku^[42]. Był członkiem wydziału Kasy Oszczędności miasta Sanoka (1927)^[43]. Jako emerytowany prokurator został przewodniczącym komisji weryfikacyjnej założonego 10 marca 1937 sanockiego Koła Harcerzy z Czasów Walk o Niepodległość^[44]. W 1924 subskrybował akcje założonego wówczas Banku Polskiego^[45].

Grobowiec Władysława i Marii Dukietów

Jego żoną była Maria z domu Wagner (1870–1953), z którą miał pięciu synów (wszyscy kształcili się w sanockim gimnazjum^[46]). Byli nimi Janusz (1895–1975), absolwent sanockiego gimnazjum z 1914^[46], oficer Wojska Polskiego, po wojnie w Katowicach^[47], Włodzimierz (ur. 1897^[48][49], zm. w 1905 w Makowie wskutek choroby^[50]) – obaj działali w sanockim harcerstwie^[51][52], Mieczysław (1899–1983), absolwent sanockiego gimnazjum z 1917^[46], lekarz, oficer, działacz sportowy w Krynicy-Zdroju^[53][47], Zbigniew Tadeusz (ur. 1905)^[54], absolwent sanockiego gimnazjum z 1925^[46], urzędnik bankowy^[55], do 1939 w Kołomyi, zaginął 2 kwietnia 1940^[56][57], Tadeusz Maria (1908^[58][59]–1969), absolwent sanockiego gimnazjum z 1928^[46], po wojnie pracownik umysłowy w Bytomiu^[47], ojciec prof. zw. nauk prawnych Teresy Dukiet-Nagórskiej. Rodzina Dukietów zamieszkiwała w domu wybudowanym w 1905, położonym przy ulicy Bartosza Głowackiego 1 w Sanoku^[60].

Władysław Dukiet zmarł 29 października 1942 w Sanoku^[61]. Jego żoną była Maria z domu Wagner (1870–1953). Oboje zostali pochowani w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku (sektor 6, dzielnica 1-9-18)^{[1][62][63][64]}.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Wojenny za Zasługi Cywilne II klasy (Austro-Węgry, przed 1918)^[17]
• Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii (Austro-Węgry, przed 1912)^[15][17]
• Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych (Austro-Węgry, przed 1912)^[15][17]
• Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych (Austro-Węgry, przed 1912)^[15][17]

Przypisy