Władysław Fiałek

Władysław Fiałek
Data i miejsce urodzenia

26 stycznia 1915
Kurzejewo

Data śmierci

25 marca 2006

Zawód, zajęcie

malarz

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal 40-lecia Polski Ludowej Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie

Władysław Wacław Fiałek (ur. 26 stycznia 1915 w Kurzejewie, zm. 25 marca 2006) – polski kreślarz i malarz specjalizujący się w pejzażach.

Życiorys

Urodził się 26 stycznia[1] 1915[2] w Kurzejewie, na Kociewiu jako syn Władysława i Heleny[3]. Jego ojciec wcielony do armii niemieckiej, zginął podczas I wojny światowej na froncie zachodnim[4].

Do gimnazjum uczęszczał w Grudziądzu[4], tam też w 1932, rozpoczął studia w Pomorskiej Szkole Sztuk Pięknych[1]. Studiował tylko rok, bo szkoła w 1933 przeniosła się do Gdyni[4]. W chwili wybuchu II wojny światowej służył w Wojsku Polskim[4] jako kapral saperów[3]. Podczas kampanii wrześniowej trafił do niewoli, wojnę spędził[4] w Stalagu IX A w Schwalmstadt (nr jeńca 6319)[3].

W lipcu 1945 osiedlił się Pile[5], którą często wybierał na temat obrazów[1]. Zawodowo pracował jako kreślarz w biurze konstrukcyjnym Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego w Pile. Dodatkowo prowadził kółko malarskie w domu kultury, udzielał korepetycji, hodował nutrie i prowadził kółko malarskie w domu kultury[4].

Pierwszą ogólnopolską wystawę miał w 1949 w Warszawie[1]. W 1964 jeden z jego pejzaży był prezentowany w Galerie de Balzac w Paryżu, po uprzednich eliminacjach wojewódzkich i krajowych[4].

W 1975 przeszedł na emeryturę i poświęcił się malarstwu, brał udział w kilkunastu wystawach indywidulanych oraz w kilkudziesięciu plenerach i wystawach zbiorowych. Otrzymywał nagrody i wyróżnienia konkursach malarskich. Jego obrazy prezentowane były m.in. w Katowicach, Koninie, Koszalinie, Krakowie, Pile, Poznaniu, Rogoźnie, Suwałkach, Szczecinie, Toruniu, Wałczu, Warszawie, Zakopanem i Złotowie, a za granicą – w Lipsku, Paryżu i Sofii[4][5]

Został wyróżniony, jako jeden z czterech twórców, „Złotą Sztalugą” – nagrodą Związku Polskich Artystów Plastyków[1]. W 1995 otrzymał Złoty Krzyż Zasługi[5]. 4 marca 2001 Rada Miasta Piły przyznała mu wyróżnienie połączone z wpisem do Księgi Pamiątkowej Miasta Piły „w uznaniu dorobku twórczego i dokonań w promocji miasta”[6]. W 2002 otrzymał nagrodę prezydenta miasta[7].

W 2002 świętował 70-lecie pracy twórczej, nazywany był wówczas przez prasę „nestorem pilskich malarzy”[1]. Był członkiem Związku Plastyków w Pile, Stowarzyszenia Plastyków Wojsk Lotniczych „Dedal” w Poznaniu oraz Klubu Plastyka w Wałczu[5].

Zmarł 25 marca[8] 2006[2]. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Pile (kwatera 1/A, rząd D17, grób 25)[8].

Również po śmierci jego obrazy prezentowane były na wystawach[9]. Prace znalazły się w muzeach m.in. w Pile, Rogoźnie i Złotowie[5].

Życie prywatne

Miał czterech braci[4]. Od 1945[10] do śmierci był żonaty z Józefą (1922–2010)[1][8]. W 1995 otrzymali Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie[10].

Mieli cztery córki[4], w tym Reginę, również malarkę[1][11].

Odznaczenia i wyróżnienia

Lista odznaczeń i wyróżnień[5][10]

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h Władysław Fiałek kończy 87 lat. pila.naszemiasto.pl. [dostęp 2022-01-03].
  2. ↑ a b Bibliografia regionalna Wielkopolski. Wojewódzka Biblioteka Publiczna i Centrum Animacji Kultury w Poznaniu, 2006.
  3. ↑ a b c Władysław Fiałek w wynikach wyszukiwani. straty.pl. [dostęp 2022-01-03].
  4. ↑ a b c d e f g h i j Andrzej Milczyński. Sposób na długowieczność. „Gazeta Poznańska. Express Powiaty”, 9 listopada 2001. 
  5. ↑ a b c d e f Zbigniew Polaków. Wojciech Fijałek – malarz z Piły. „Gazeta Pilska”, 23 stycznia 1998. 
  6. ↑ Honorowi obywatele. pila.pl. [dostęp 2022-01-03].
  7. ↑ Raz do roku u prezydenta. pila.naszemiasto.pl. [dostęp 2022-01-03].
  8. ↑ a b c Władysław Wacław Fiałek w wynikach wyszukiwania. cmentarz.pila.pl. [dostęp 2022-01-03].
  9. ↑ Chwile wspomnień – wystawa malarstwa Władysława Fiałka i Reginy Ankiewicz 14.11.2016 Galeria „Labirynt”. psm.pila.pl. [dostęp 2022-01-03].
  10. ↑ a b c Postanowienie Prezydenta RP o nadaniu odznaczeń. sejm.gov.pl. [dostęp 2022-01-03].
  11. ↑ „Wodą malowane” do oglądania w Centrum Aktywizacji Seniorów. pila.naszemiasto.pl. [dostęp 2022-01-03].

Media użyte na tej stronie