Władysław Filipiak (saper)

Władysław Filipiak

Data i miejsce urodzenia	21 czerwca 1898 Poznań
Data i miejsce śmierci	28 maja 1945 Wendisch-Borschütz
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Formacja	Armia Wielkopolska
Jednostki	I batalionu saperów wielkopolskich
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia

Władysław Filipiak (ur. 21 czerwca 1898 w Poznaniu, zm. 28 maja 1945 w Wendisch-Borschütz^[1]) – polski wojskowy, saper.

Życiorys

Urodził się 21 czerwca 1898 w Poznaniu jako syn Piotra^[2]. 5 stycznia 1919 wstąpił na ochotnika do 1. kompanii I batalionu saperów wielkopolskich. Brał udział w walkach powstania wielkopolskiego m.in. pod Zdunami, Nakłem i w bitwie pod Rynarzewem (za tę ostatnią walkę odznaczono go orderem Virtuti Militari). Wkroczył też u boku kapitana Witolda Butlera do Bydgoszczy. Walczył w wojnie z bolszewikami, m.in. w październiku 1920 wysadzał drewniany most przez Poncę na froncie litewsko-białoruskim. W wyniku pomyłki most, wraz z nim i kapralem Chybiakiem, przedwcześnie wyleciał w powietrze. 5 grudnia 1922 zwolniono go do cywila w stopniu kaprala^[1].

Pracował jako woźny w poznańskim Liceum św. Marii Magdaleny. Wspomnienia absolwentów wskazują, że budził na tym stanowisku grozę i respekt^[1].

Podczas kampanii wrześniowej walczył wraz z Armią „Pomorze”, a potem w obronie Warszawy. Dostał się do niewoli niemieckiej i przebywał w obozie jenieckim w Wendisch-Borschütz, gdzie zmarł 28 maja 1945^[1].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 5533
• Wielkopolski Krzyż Powstańczy (1960)^[1]

Przypisy